angels of death | taekook

evinde

selamlar yine ben geldim umarim okurken zevk aliyorsunuzdur😽😽😽 birde oy atarsaniz cok sevinirimm iyi okumalarr🕺🏼🕺🏼

•••

"Yapma taehyung yapma, benim için endişelenme,beni mutlu etme,beni güldürme, ve en önemlisi değerli hissettirme..."

Ellerini tutan ellerim titremiş sonunda kafamı kaldırmıştım. Gözleri dolu dolu ağlamamak için direndiği çok belliydi. elimi yanağına götürüp okşadım.

"Jungkook" sesimi titretmemeye çalışsam da çok zor çıkmıştı. Kafasını yana çevirip elimin havada kalmasını sağlamıştım, artık ağlıyordu. 

Artık kendimi tutmayı bıraktım, yanına biraz daha yaklaşıp omzumdan kendime çektim ve sarıldım. Başta beni ittirmeye çalıştı ancak bu istemediğinden değildi. Kollarımı daha da sıkılaştırıp iyice dibine girdim, biraz o şekil durduk ardından dayanamayıp kollarını belimden sardı ve daha şiddetli ağlamaya başladı. Aynı rüyamdaki gibi sarılıyorduk ancak şu an durum çok daha farklıydı.

Bu sefer jungkook ağlıyordu, ben ise saçlarını okşuyordum.

Ne kadar öyle durduk hiç bilmiyorumdum. Ancak jungkook'un köpeği havlayarak aramıza girdiğinde ayrılmak zorunda kalmıştık, tanrım öyle güzel kokuyordu ki hiç ayrılmak istemedim.

Jungkook'un ağlaması dinmiş, sadece kızarık gözleri kalmıştı ardın da. Köpeğiyle uğraşıyordu, onu biraz sevdikten sonra bırakıp tekrar bana döndü. Ne diyeceğini bilemediğinden adım kadar emindim. Onun yerine ben girdim lafa.

"Hadi uzat öbür elini" bakışları derinleşmişti.

"Taehyung"diye itiraz etti ama onu dinlemeden sol elini tekrar tuttum, tekrar tekrar öpüp sardım o güzel parmaklarınıda.

Tanrım o kadar güzeldi ki elleri, ellerim de hissetmek çok mutlu etmişti beni.

Sonuncu parmağına da yara bandını sardığımda kıkırdadım."Neye gülüyorsun taehyung ya" dudaklarımı bastırdım.

"Jungkook parmakların çok tatlı duruyor,tanrım şunlara bak." Sol elini havaya kaldırıp tekrar güldüm. Ondan ses gelmeyince kafamı ona çevirdim.

Beni gülümseyerek izliyordu, az önceki haline bin basardı bu hali, ona baktığımı fark ettiğin de kendini düzeltti, şunu yapmayı bırakmalıydı artık.

"Jungkook" dedim elleri hala ellerimdeyken, efendim der gibi mırıldandı, ellerimizden rahatsız olmuyor sanki hep öyle durmaları gerekmiş gibi davranıyorduk.

"Değersiz değilsin, mutlu olmayı en çok sen hak ediyorsun, senin yüzündeki tebessüm için yapmıyacağım şey yok. Evet senin için endişeleneniyorum çünkü kendine hiç dikkat etmiyorsun, birde şu parmaklarına bak, sanki kendi canın değilmiş gibi davranıyorsun. Yapma bunu kendine, sana yalvarırım yapma." Gözünden düşen yaşı elimle silip gülümsedim.

"Ağlama jungkook, gül sadece."

"Ağlıyorum taehyung ama bu benim ilk mutluluktan ağalayışım."

Söyledikleriyle utanmış ellerimin arasından ellerini çekmişti, içime garip bir mutluluk dolmuştu, sanırım jungkook'un ilki olmak hoşuma gitmişti.