The annoying boy// Harry Styles fanfiction

part 46

Irene's POV:

Το κόκκινο κραγιόν, η μαύρη μάσκαρα και το μαύρο eyeliner που είχα φορέσει, έκαναν έναν τέλειο συνδυασμό με τα μακριά, καλοφτιαγμένα, μαλλιά μου. Το άσπρο, κοντό φόρεμά μου έφτανε μέχρι τους γλουτούς μου, αφήνοντας το υπόλοιπο δέρμα των ποδιών μου γυμνό. Φόρεσα μαύρα τακούνια και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέπτη, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα. Χαμογέλασα και πήγα στο σαλόνι με αργά βήματα. Η μητέρα μου είχε φύγει από το σπίτι, ενώ ο μπαμπάς μου δεν είχε γυρίσει από χθες το πρωί. Τουλάχιστον, εγώ δεν τον έχω δει. Όλη αυτή η κατάσταση, με αγχώνει και με στενοχωρεί ταυτόχρονα, αλλά πάντα προσπαθώ να διώχνω τις αρνητικές σκέψεις. Θέλω να ξεσπάσω σε κλάματα, αλλά ξέρω ότι υπάρχουν άτομα σε αυτό τον κόσμο που θα είναι πάντα δίπλα μου και θα με στηρίζουν. Εξάλλου, αν συνέβαινε κάτι σοβαρό, είμαι σίγουρη πως η μαμά μου θα μου το έλεγε.

Περίμενα υπομονετικά τον Harry κάνοντας βόλτες σε όλο μου το σπίτι, κοιτώντας και ξανακοιτώντας τον εαυτό μου στον καθρέπτη, για να σιγουρευτώ πως δε χρειάζομαι τίποτα άλλο, ενώ κάθε πέντε λεπτά η προσοχή μου στραφόταν στο ρολόι.

Την τελευταία φορά που πήγα σε πάρτι, εγώ κατέληξα να είμαι πληγωμένη, ο Arthur να μην ξέρει τι συνέβαινε, ο Harry να προσπαθεί να σταματήσει τους λυγμούς μου, ενώ ο David να είναι με την Aphrodite. Υποθέτω ότι είναι φυσιολογικό να είμαι λίγο αγχωμένη και να νιώθω άβολα. Ένας κόμπος "είχε δεθεί" στο στομάχι μου, ενώ μετά βίας προσπαθούσα να χαμογελάσω. Αλλά ξέρω ότι η αυτή η ιστορία δεν πρόκειται να ξαναεπαναληφθεί. Ο Harry με αγαπάει και τον αγαπάω όσο τίποτα άλλο σε αυτό τον κόσμο. Είμαι σίγουρη για αυτό που νιώθω για αυτόν και ξέρω ότι και αυτός είναι. Μου το έχει πει πολλές φορές και τον εμπιστεύομαι. Θα έκανε τα πάντα για να μη με πληγώσει.

Ο κτύπος της πόρτας ακούστηκε και εγώ έτρεξα ενθουσιασμένη να ανοίξω. Το αγόρι μου στεκόταν μπροστά μου φορώντας ένα άσπρο πουκάμισο, από το οποίο είχε αφήσει τα πρώτα τριά κουμπιά ξεκούμπωτα και το μαύρο τζιν του. Μόλις με είδε, δάγκωσε το κάτω χείλος του και εγώ έσκυψα το κεφάλι μου. Είμαι σίγουρη ότι τα μάγουλά μου είχαν πάρει αυτή την απαλή απόχρωση του κόκκινου.

"Θεέ μου, είσαι πανέμορφη!" ο Harry θαύμασε και έπιασε τα χέρια μου. Μπήκε στο σπίτι χωρίς να πάρει το βλέμμα του από πάνω μου και εγώ χαμογέλασα.

"Ευχαριστώ! Και εσύ είσαι πολύ όμορφος σήμερα!" είπα και τα μάτια του συνάντησαν τα δικά μου. Σήκωσε το ένα του φρύδι και παρατήρησα ότι ένα ειρωνικό χαμόγελο είχε απλωθεί στα χείλη του, ενώ με πλησίαζε πιο πολύ.