Υπόθεση Για Τρεις: Το καταραμένο δαχτυλίδι

Κεφάλαιο 17

Μόλις βγήκαν από το σπήλαιο, ο Παύλος δεν άντεξε να μη μιλήσει.

-Σοβαρά τώρα; Κράνος;!

-Γαμώτο. Αυτά τα κράνη είναι τόσο βολικά, που είχα ξεχάσει τελείως ότι το φορούσα.

-Τα κράνη φταίνε ή το χαμηλό IQ;

Πριν προλάβει ο Άρης να δώσει μια απάντηση, ένα χέρι τον ακούμπησε στον ώμο και όταν γύρισε απότομα για να κοιτάξει σε ποιον άνηκε, ήρθε αντιμέτωπος με ένα ζευγάρι μαύρα μάτια.

-Κική! φώναξε ο Άρης, προσπαθώντας να συγκρατήσει την ακαταμάχητη επιθυμία του να την τραβήξει στην αγκαλιά του.

-Δεν έχουμε πολύ χρόνο, αποκρίθηκε το κορίτσι.

Ο Παύλος συμφώνησε με ένα νεύμα.

-Πάντως, πάμε καλά ως τώρα, είπε χαμογελώντας. Πρώτο βήμα: Η Κική κρύβετε στη γωνία χωρίς να τη δουν, Δεύτερο βήμα: Το σκάμε με τον Άρη και επιστρέφουμε στην είσοδο. Τώρα μας μένει μόνο το τρίτο και τελευταίο...

-...δηλαδή να προχωρήσουμε στο δεύτερο πέρασμα από όπου λογικά θα φτάσουμε στο τέλος του σπηλαίου! συμπλήρωσε τα λόγια του Παύλου η Κική.

-Ας μη χάνουμε χρόνο τότε, είπε ο Άρης δείχνοντας το δεύτερο πέρασμα και στη συνέχεια την Κική. Πρώτα οι κυρίες.

Η Κική κούνησε το κεφάλι της και με έναν αναστεναγμό έκανε να προχωρήσει μπροστά. Τότε όμως άκουσε μια φωνή που την έκανε να παγώσει στη θέση της.

-Διάβολε! Ούτε ένα τσιγάρο δεν μπορώ να κάνω με την ησυχία μου! Έπρεπε να με φωνάξει ο ένας οδηγός για να ζητήσει βοήθεια λέει που έσκασε το λάστιχο, επειδή ο άλλος βαριέται τη ζωή του για να τον βοηθήσει. Ποσώς με ενδιαφέρει!

Η Κική γύρισε με αργές κινήσεις να κοιτάξει προς τα πίσω από όπου ακουγόταν η φωνή και αντίκρισε τον γυμναστή να κατεβαίνει σκυφτός την κατηφόρα μονολογώντας, προκειμένου να φτάσει στο σπήλαιο. Με το που τον είδε, η Κική έκανε να φωνάξει από το σοκ, αλλά ο Άρης πρόλαβε να της κλείσει με το ένα χέρι το στόμα και με το άλλο να την πιάσει από τη μέση και να τη σύρει πίσω από κάποιους πυκνούς θάμνους, ενώ ο Παύλος έτρεξε και κρύφτηκε δίπλα τους.

Τα τρία παιδιά παρακολουθούσαν αγωνιωδώς τον γυμναστή που ετοιμαζόταν να μπει στο σπήλαιο, όταν ακούστηκε από μακριά η φωνή ενός οδηγού.

-Συγγνώμη, μήπως μπορείτε να έρθετε να ρίξετε άλλη μία ματιά; Νομίζω κάτι τρέχει με τις ζάντες!