GÜLÜCÜK KRALİÇESİ

-31-

gençler merhaba,merhaba.size şimdi bir kötülük yapıp atahanın aklına gelen şeyle bölümü başlatmayıp kayra ile başlatıyorum.çünkü eda olmak bunu gerektirir.

Multi can
***

Kayra'dan

"Anne bitti sonunda."

"Tamam kızım.Hadi dayınlara geçelim o zaman.Hem sen kuzenini senelerdir görmüyorsun.Hatırlıyorsundur belki.Tatile gelmişti en son.Can adı."

"Doğruyu mu söylemem gerekiyor yoksa duymak istediğini mi?"

Popoma vurdu ve güldü.Canım annem ya.Mutluydu.Huzurluydu burada.Ben değildim.Sadece sorunlarımdan arınmıştım.Ama yanlızdım burada ne arkadaşım vardı ne de..Rüzgar yoktu.Ağlamaya başlıyacağımı fark ettiğimden.Hemen annemin peşinden koşmaya başladım.Dayımların eviyle aramızda sadece iki tane ev vardı.Ayrıca buradaki evler tam bir harikaydı diyebiliriz.Dayımlara geldiğimizde annem durduve zile bastı.Ben de bu sırada etrafı inceliyordum.Bir çocuk gelip beni dürtene kadar annemlerin bana seslendiğinden haberim bile yoktu.

"Kayra hadi kızım gel."

"Tamam anne geldim."

Beni dürten çocuk da peşimden geldiğinde kim olduğunu sorma ihtiyacı duydum.

"Sen kimsin?Hani dayımların evine falan gireceksin de neredeyse?"

"Senin dayım dediğin adam benim babam."

"Ha sen şeysin..."

"Can.Sen de Kayra'sın."

İçten bir şekilde gülümsedim ve içeri girdim.Dayımla ve yengemle her ne kadar onları hatırlamasam da sarıldıktan sonra yemek masasına oturdum.Tabaktaki yemekleri görmemle ağzımın açık kalması bir oldu.

"N-nasıl yani siz sadece hamburger falan mı yiyorsunuz?"

"Çoğunlukla evet.Beğenemedin mi kuzen?"

"Yani şimdi mantı falan hiç yok."

"Yok.O ne ki zaten?"

"Dünyanın en güzel yemeği gerizekalı."

Bu sırada içeri dayımlar ve annem de geldi.Annemin de yüzünden yemekten memnun olmadığı belli oluyordu.Biz neyse ki yanımızda mantı getirmiştik.Annem sanki benim düşüncelerimi okurcasına konuşmaya başladı.

"Yarın da siz bize yemeğe gelin,biz size mantı yapalım.Hem Can da öğrenmiş olur."

Ağzımda yemekle konuşmaya girdim.

"Bonco horoko bor fokor.",

Masadakilerin hepsi bana gülerken ben yemek yemeye devam ettim.Yemek bittikten sonra tabakları toplamaya yardım etmem gerektiğini düşündüm ama masada alt tarafı beş tane tabak olduğunu fark edip bu kararımdan vazgeçtim.Bu sırada Can yanıma geldi.

"Hadi bir şeyler yapalım."

"Mesela?"

"Dışarı çıkalım sohbet edelim."

"İzin verirler mi ki?"

"Yanında ben olduğum sürece her zaman izin verirler güzelim."

Can babasıyla konuşup tekrar yanıma geldi.

"Hadi çıkalım o zaman kuzen."

Dışarı çıkmamızla soğuğun içime işlemesi bir olmuştu.Nehire yakın bölgedeydik ve yaz olduğundan dolayı öğlenleri hava 35 derece oluyordu ama havanın geceleri bu kadar soğuk olacağı aklımın ucundan bile geçmiyordu.