Bir gün yine yalnızlık bürümüştü içimi.Onu ariyoyordu gözlerim ama bulamiyordu.Evet bi küçük kiz var ama kalbi kocaman.Herkes gibi o da kalbini sahibine kavuşmak,onunla yaşlanmak istiyordu.Basit bir dilek ya da hayaldi belki de ancak adi ustunde hayali bir istekti.Onu gordugu her an yureği başka çarpiyordu ve ne yazik ki o onu boylesine seveeken onun başkalariyla el ele olmasi onun kocaman yüreğini incitiyordu.Peki ya şimdi ne olacakti.Koca kalbi buna nasil dayanacakti.Küçük kiz aşkini içindw yaşamayi goze aldi be sustu sustu sustuu.Ne olursa olsun hala bir burukluk vardi cunku o onu boylesine cok severken bu aşki goremeyerek aşkini göz ardi etti ve bunu artik İHANET olarak bilecekti kendi içinde
