" မယု...နေကောင်းလားဟင်"
ဖုန်း ထဲမှ တဆင့် ကြားရသည့် အသံကတောင် ကြည်လင်လွန်းနေသည်။
မေခန့်နိုင် တဲ့။
လင်းယုနွယ် ဆိုတဲ့ မိန်းမ ကို အရည်ပျော်စေခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးပေါ့။
အဆိပ်ပြင်းပြင်း သတ္တဝါလေး။
" ကောင်းပါတယ် မေခန့်ရဲ့။ ဘာလို့..."
" ဟိုတစ်နေ့ က အိမ်ကို လာသေးတယ်ဆို။
အကျဲမှုံ ပြောလို့လေ။ မေခန့်က Gym သွားနေတာ။ ဖုန်းပြန်ခေါ်တော့လည်း ပြင်ပ ရောက်နေတယ် ဆိုတာကိုး"
တစ်ဖက်က မကြားအောင် သက်ပြင်းတစ်ချက်သာ ခိုးရှိုက်မိရပြန်သည်။
Gym ခန်းက ကောင်မလေးနဲ့ ဘုရားသွားကြသေးတယ်မလား ဆိုသော မေးခွန်းကို မမေးမိအောင် ထိန်းချုပ်လိုက်ရသည်။
မင်းနဲ့တော့ ရူးရချည်ရဲ့ မေခန့်နိုင်ရယ်။
" မယု အချိန်ရရဲ့လားဟင်"
" အင်...ဟင်...။ ရပါတယ် မေခန့်ရဲ့။ ဘာကိတ် "
" အာ... ညနေကျ အကင် စားကြမလားလို့လေ။ သိမ်တော်ကြီး အရှေ့မှာ ဆိုင်တန်းတွေအများကြီးရယ်။ မယု ည ဖက် မရောက်ဖူးသေးဘူး မဟုတ်လား"
ထိုကလေးမ ၏ စကားကို အယောင်ယောင်အမှားမှား ခေါင်းညိမ့်လိုက်ပြီးမှ
"ဟုတ်သားကွယ်။ တို့လည်း ဒီရောက်သာ တာ ကြာတာ ဘယ်မှကို မရောက်ဖြစ်တာ။ မေခန့် နဲ့သာ မသိရင် ဘယ်လိုနေမယ်မသိဘူး။ သွားကြတာပေါ့"
" ဟုတ် ။ မေခန့် လာခေါ်မယ်နော် မယု"
" အင်း ။ မယု မျှော်နေမယ်နော်"
နှစ်ယောက်ကြား ပြောစရာစကား မရှိတော့ဟန် တိတ်ဆိတ်သွားကြပြီး နောက်မှာတော့
ကျွန်မဖက်က စ၍ ဖုန်းချ လိုက်ပါသည် ။
ဖြူစင်လွန်းရဲ့ကွယ်။
မင်းလေး ကို အရောင်တွေ စွန်းထင်းမှာ တို့ ကြောက်လှချည်ရဲ့ ကလေးရယ် ။
***
" ဒုတ်ထိုး ဆိုတာ ဒီလို ထိုင်စားမှအရသာရှိသလားလို့။ မယုရော ဘယ်လိုထင်လဲ"
သိမ်တော်ကြီး ဘုရားဝင်း အရှေ့ ပလတ်ဖောင်း နံဘေးက ဒုတ်ထိုးဆိုင်လေးထဲဝင်ထိုင်ကြပြီးနောက် မေခန့် ဆီက အမေးစကားတစ်ခွန်း။
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းဖြင့် ချည်နှောင်သော
Romanceမယု လို့ခေါ်လို့ရတယ်။ တို့နာမည်က လင်းယုနွယ် .....
