Έρωτας & Εφιάλτης

Κεφάλαιο 14

Ο Άρης και η Μελίνα είχαν αφεθεί πια στον έρωτά τους.  Ήθελαν αυτή η στιγμή να κρατήσει για πάντα και να μην τους εμποδίσει τίποτα και κανένας.
Μετά απ΄αυτό το φιλί, οι δυο τους κοιτάχτηκαν στα μάτια. Η Μελίνα δεν είχε κουράγιο να πει το οτιδήποτε και έτσι έφυγε αμίλητη.
Ο Άρης την άφησε να φύγει. Δεν μετάνιωσε γι' αυτό που έγινε, αλλά μετάνιωσε που δεν είχε γίνει νωρίτερα. Ένιωθε ένα ξεχωριστό συναίσθημα μέσα του και αυτό μόνο ένας ερωτευμένος μπορούσε να το καταλάβει. Στεκόταν στον τοίχο κοιτάζοντας το ασανσέρ της πολυκατοικίας και αναρωτιόταν αν όλα όσα συνέβησαν με εκείνη και τον Άγγελο ήταν πράγματι αληθινά. Μετά από αυτό ήταν απόλυτα σίγουρος για τα συναισθήματα της Μελίνας που τόσο καιρό έκρυβε. Ο έρωτάς του για εκείνη δεν είχε τέλος. Το βλέμμα του έκρυβε μια δόση ευτυχίας και ταυτόχρονα αισιοδοξίας.  Ήθελε να στρέψει τα πράγματα από την αρχή και να ξεκαθαρίσει τη θέση του μια και καλή, όμως η Ναταλία ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά του.
«Αγάπη μου, τι κάνεις εδώ έξω τόση ώρα;» του είπε βλέποντάς τον.
«Τίποτα, έδωσα το κινητό στη Μελίνα και τώρα θα μπω μέσα» είπε εκείνος αφηρημένος.
Η Ναταλία ήταν καχύποπτη. «Έγινε κάτι;»
«Όχι. Όλα καλά» της είπε και την έφερε στην αγκαλιά του.
Μπαίνοντας στο διαμέρισμα της Νεφέλης, ο Άρης έκλεισε αργά την πόρτα κάνοντας πως δεν συνέβη τίποτα. Μη θέλοντας να φανεί, ένιωσε την καρδιά του να χτυπάει τόσο δυνατά και όλη του η σκέψη χανόταν στη Μελίνα. Τα υπόλοιπα παιδιά ήταν στο δωμάτιο και εξακολουθούσαν να παίζουν εκείνο το παιχνίδι. Η Νεφέλη ήλπιζε αυτό που ευχόταν να βγει αληθινό.
«Παίζετε ακόμα;» είπε ο Άρης μπαίνοντας στο χώρο.
Η Νεφέλη τον κοίταξε ανήσυχα, καθώς ο Άγγελος του έριξε μια κοφτή ματιά νιώθωντας απογοητευμένος που η Μελίνα αρνήθηκε να την συνοδέυσει στο σπίτι.
«Ναι εδώ. Εσύ άργησες να έρθεις» είπε η Νεφέλη.
Ο Άρης κοίταξε αμήχανα γύρω του. «Έπρεπε να δώσω το κινητό στη Μελίνα».
«Θα της το πήγαινα εγώ αύριο, δε χρειαζόταν να μπεις σε αυτή τη διαδικασία» είπε θυγμένος ο Άγγελος.
«Η Μελίνα δεν μπορεί χωρίς το κινητό της» είπε ο Άρης ακουμπώντας τον αγκώνα του στο χερούλι της πόρτας.
«Ούτε χωρίς εσένα απ΄ότι φαίνεται» είπε σχεδόν από μέσα του.
«Τι;»
«Τίποτα. Θα καθήσεις ή θα φύγεις;» τον ρώτησε κοιτώντας το πάτωμα.
«Λέω να πιω ένα ποτό πρώτα και μετά να φύγω. Νεφέλη θέλω να σου μιλήσω λίγο. Αν μπορείς κατέβα μετά στην κουζίνα» είπε και απομακρύνθηκε.
Η Ναταλία έβλεπε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ένιωθε ότι άρχιζε να χάνει τον Άρη και  έπρεπε οπωσδήποτε να κάνει κάτι. Είχε υποψίες ότι μπορεί ακόμα να είχε αισθήματα για τη Μελίνα και ήθελε να το επιβεβαιώσει.
«Τι σκέφτεσαι εσύ;» τη ρώτησε η Νεφέλη.
«Ότι πρέπει να φύγω γιατί είναι ήδη αργά» είπε και σηκώθηκε.
«Καλά όπως θέλεις».
«Καληνύχτα σας» είπε και βγήκε από το δωμάτιο πριν προλάβουν οι υπόλοιποι να την αποχαιρετήσουν.
Ήθελε να φύγει και να πάρει μαζί της τον Άρη. Ένιωθε ασφάλεια μαζί του, μα αυτό ίσχυε μόνο από την πλευρά της.
«Άρη;» του είπε βλέποντάς τον να πίνει ουίσκι σκυμμένος πάνω από το νεροχύτη.
«Τι είναι;»
«Φεύγω. Θα έρθεις μαζί μου;».
Ο Άρης την πλησίασε με αργό ρυθμό. «Θα καθήσω λίγο ακόμα. Πήγαινε και θα τα πούμε αύριο».
«Τι; Νόμιζα ότι θα έρθεις μαζί μου».
«Σου είπα ότι δεν θέλω να φύγω ακόμα» είπε κρατώντας το ποτήρι στο χέρι του.
Η Ναταλία έδειχνε μια ενόχληση. «Μπορώ να μάθω γιατί;»
«Πρέπει να πάρω την άδειά σου για να μείνω μέχρι αργά σε ένα πάρτυ;»
«Όχι, αλλά θέλω να έρθεις μαζί μου. Σε χρειάζομαι» του είπε και του χάιδεψε το πρόσωπο.
Ο Άρης απέφευγε να την κοιτάξει.
«Τι έπαθες;»
«Συγγνώμη που σε αφήνω να φύγεις μόνη σου».
«Δεν θέλω να μου ζητάς συγγνώμη. Θέλω να έρθεις μαζί μου».
«Τα είπαμε αυτά».
«Καλά τότε. Θα σου στείλω το πρωί» του είπε και του έδωσε ένα αποχαιρετιστήριο φιλί.
Ο Άρης την αγκάλιασε. «Καληνύχτα».
Όταν έφυγε η Ναταλία, εκείνος ανακουφισμένος κάθησε στην καρέκλα και συνέχιζε να πίνει το ποτό του.
«Τι έγινε;» του είπε η Νεφέλη μπαίνοντας βιαστικά στην κουζίνα.
Ο Άρης την κοιτούσε  γεμάτος περιέργεια. «Πάρε μια ανάσα πρώτα».
Η Νεφέλη δίχως να πει λέξη άρπαξε μια κούπα και γέμισε το ποτήρι της με λίγη πορτοκαλάδα. «Μην αλλάζεις θέμα. Μου είπες να έρθω να μιλήσουμε».
Ο Άρης καθισμένος στην καρέκλα στριφογύριζε νευρικά το ποτήρι. «Θα σε ρωτήσω κάτι και θέλω να είσαι ειλικρινής μαζί μου».
«Ρώτα με».
«Ο Άγγελος και η Μελίνα τα έχουν στα αλήθεια;» τη ρώτησε και συνέχιζε να κουνάει το ποτήρι.
Η Νεφέλη δίσταζε να απαντήσει. Ένιωθε πως αν έλεγε την αλήθεια στον Άρη θα πρόδιδε την φίλη της. Μπορεί να ήθελε πώς και πώς να τα βρουν οι δυο τους αλλά ποτέ δεν θα έκανε κάτι για να φέρει σε κίνδυνο τη φιλία τους.
«Καλύτερα να ρωτήσεις την ίδια» του είπε και στράφηκε στο ψυγείο.
«Ρωτάω εσένα γιατί ξέρω ότι δεν θα μου πει».
«Και πιστεύεις ότι εγώ θα σου πω;»
«Θεωρώ ότι είσαι πιο λογική και ότι σίγουρα θα σου έχει πει πράγματα που δεν ξέρω» είπε ο Άρης ανήσυχα.
Η Νεφέλη έκανε ένα βήμα προς το μέρος του. «Για να σε βγάλω από τη δύσκολη θέση, ναι είναι ζευγάρι».
Ο Άρης έσφιξε την παλάμη του. «Πόσο καιρό;»
«Πριν 3 μέρες περίπου αν θυμάμαι καλά».
«Α είναι και φρέσκο».
Η Νεφέλη παρατήρησε μια έντονη ζήλεια στο βλέμμα του Άρη παρόλο που δεν ήθελε να το δείξει. «Γιατί με ρωτάς όμως;»
«Απλώς αναρωτιέμαι τι μεσολάβησε μέσα σε δύο εβδομάδες ώστε να με ξεπεράσει τόσο γρήγορα» της είπε.
«Πολλά συνέβησαν, αλλά δεν συνηθίζω να λέω τα προσωπικά της φίλης μου».
«Τότε γιατί μου έκανες νόημα να την ακολουθήσω;»
Η Νεφέλη ένιωθε πιεσμένη από τις ερωτήσεις του. «Άκου Άρη... Εγώ πάντα πίστευα σε αυτή τη σχέση και πάντα την υποστήριζα. Όσο καιρό σας ξέρω δεν υπήρξε φορά που να μην σας θαύμαζα. Όσο ήσασταν μαζί σας καμάρωνα και χαιρόμουν που η κολλητή μου ήταν ευτυχισμένη μαζί σου. Όταν όμως σε είδα σε εκείνη την καφετέρια με τη Ναταλία η αλήθεια είναι ότι θόλωσα και έβγαλα τα δικά μου συμπεράσματα. Παραδέχομαι ότι της το είπα. Το ελάττωμά της όμως είναι ότι δεν κάθεται να ακούσει ότι και αν της πεις. Είναι δύσπιστη με τον κόσμο και αυτό την κάνει εγωίστρια. Δν ξέρω αν σε έχει ξεπεράσει, πάντως το μόνο που θέλω είναι να είστε ξανά μαζί».
Ο Άρης ακούγωντας τα λόγια της Νεφέλης ένιωσε μια συγκίνηση. «Και ο Άγγελος;»
«Τον συμπαθώ, γιατί την κάνει χαρούμενη» του είπε. «Πες μου όμως, εσύ που έλεγες ότι με τη Ναταλία είστε φίλοι και τίποτα παραπάνω γιατί την παρουσίασες σαν κοπέλα σου;»
Ο Άρης αντιλήφθηκε ότι η Νεφέλη ήθελε να του αποσπάσει πληροφορίες. «Δε θα σου κρύψω ότι είμαι ακόμα ερωτευμένος με τη Μελίνα και ποτέ δεν έπαψα να τη σκέφτομαι. Ήταν ένας τρόπος για να την ξεπεράσω, μα δεν τα κατάφερα. Τριγυρνάει παντού στο μυαλό μου. Αν με άφηνε να της εξηγήσω έστω και μια φορά τώρα όλα θα ήταν διαφορετικά. Έτσι λοιπόν έπαψα να την παρακαλάω αφού εκείνη δεν ήθελε ούτε να με δει» της είπε και ήπιε άλλη μια γουλιά απ΄το ποτό του.
Η Μελίνα άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της, έβγαλε τις μαύρες και αστραφτερές γόβες της και ανέβηκε βιαστικά στο δωμάτιο αδιαφορώντας για το ποιος κοιμάται στις 2:00 τα ξημερώματα. Βουρκωμένη άφησε την τσάντα της πάνω στο κρεβάτι και ξάπλωσε μπρούμητα στο παχύ στρώμα. Μετά το αποψινό συμβάν ο εγωισμός της την είχε εγκαταλείψει και ένιωθε ότι όλα είχαν ανατραπεί. Δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα έβλεπε το αγόρι που αγαπούσε με άλλη κοπέλα και πως θα ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Αυτό το φιλί για εκείνη σήμαινε πολλά, που όμως αρνούνταν να παραδεχτεί. Το σίγουρο ήταν πως θα της έμενε αξέχαστο.
Εκείνο το βράδυ δεν μπόρεσε να κοιμηθεί. Το μυαλό της έφτανε ως την είσοδο του σπιτιού της Νεφέλης όπου βρισκόταν με τον Άρη και ύστερα έφευγε. Αφού είχε αλλάξει ρούχα, έπιασε τα μαλλιά της αλογοουρά και χώθηκε κάτω από τα σκεπάσματα. Άνοιξε το Bluetooth με το οποίο σύνδεσε τα ακουστικά της και έβαλε το αγαπημένο της τραγούδι όπου την γέμιζε μια πλήρη χαλαρότητα.
Ο Άρης είχε μόλις επιστρέψει στο σπίτι του και ένιωθε το κεφάλι του βαρύ και ζαλισμένο. Γύριζαν όλα γύρω του εκτός από εκείνη που επιθυμούσε. Μιας και ο ύπνος δεν τον εξυπηρετούσε, άνοιξε ένα μπουκάλι βότκα και κάθησε στην πολυθρόνα του σαλονιού κρατώντας το μισογεμάτο ποτήρι στο χέρι. Είχε ακόμη τη γεύση των χειλιών της στο στόμα του και την ένιωθε όλο και πιο κοντά του. Κοιτούσε επίμονα το κινητό του και σκέφτηκε να της στείλει ένα μήνυμα. Συνδέθηκε στο messenger και πάτησε πάνω στη συνομιλία τους. Η τελευταία κουβέντα που είχαν ήταν πριν δύο εβδομάδες. Από τότε κανένας από τους δύο δεν είχε αναζητήσει τον άλλον.
«Κοιμάσαι;» Το μήνυμα στάλθηκε και περίμενε με ανυπομονησία να διαβαστεί, καθώς και να απαντηθεί.
«Όχι» απάντησε αμέσως.
Ο Άρης ένιωσε μεγάλη χαρά μέσα του. «Δεν έχεις ύπνo;»
«Μπα...»
«Το φαντάστηκα, ούτε εγώ».
«Κάτι κατάλαβα».
«Δεν περίμενα να μου απαντήσεις».
«Ούτε εγώ το περίμενα».
«Είσαι καλά;»
«Όπως το πάρει κανείς..»
Ο Άρης ήπιε μια γουλιά απ΄το ποτό του. «Αν ενοχλώ, πες μου να μην στέλνω άλλο».
«Εσύ γιατί δεν έχεις ύπνο;» τον ρώτησε γεμάτη αγωνία.
«Σε σκέφτομαι».
Η Μελίνα διάβασε το μήνυμα αλλά δίσταζε να απαντήσει αμέσως. Δεν είχε το θάρρος να του πει πως εκείνος ήταν η αιτία του ξενυχτιού της και αυτό οδηγούσε τον Άρη σε απόγνωση. «Η κοπέλα σου θα είχε άλλη γνώμη γι΄αυτό».
«Γιατί την αναφέρεις τώρα;»
«Γιατί όχι;»
«Να περάσω αύριο από το σπίτι σου να μιλήσουμε;»
«Καλύτερα να βρεθούμε κάπου έξω».
«Όπως θες» της είπε. «Ελπίζω να μην αντικρύσω κανέναν Μιχαήλ Άγγελο».
«Προσπερνώ το σχόλιό σου» του απάντησε θυγμένη.
«Το λέω γιατί σήμερα σας είδα πολύ κοντά. Δεν σε άφηνε να κάνεις βήμα».
«Και έχεις πρόβλημα εσύ με αυτό;»
«Ίσως και να έχω» της απάντησε.
«Τι ώρα;»
«Στις 11:00 θα σε περιμένω στο γνωστό μας σημείο».
«Πιο νωρίς την επόμενη φορά» του είπε. «Ο κόσμος κοιμάται τέτοια ώρα».
«Μόνο εσύ κοιμάσαι τέτοια ώρα».
«Αν αργήσω δεν θα φταίω».
«Στις 12:00 τότε».
«Ωραία. Πάω τώρα γιατί νύσταξα. Καληνύχτα».
Ο Άρης χαμογέλασε πίσω απ΄την οθόνη του κινητού. «Όνειρα γλυκά» της είπε και αποσυνδέθηκε.
Μια λάμψη σχηματίστηκε στο πρόσωπό του. Ίσως αυτή η λάμψη ήταν μια ένδειξη αισιοδοξίας πως όλα θα έπαιρναν τον σωστό δρόμο. Μετά από αυτή τη συζήτηση κοιμήθηκε για πρώτη φορά ήρεμος ύστερα από αρκετό καιρό. Ωστόσο η Μελίνα επέτρεψε στον εαυτό της να συναντήσει τον Άρη και να ακούσει όλα όσα είχε να της πει δίχως να την καταβάλλει κανένα αρνητικό συναίσθημα. Έσβησε όλα τα φώτα γύρω της και έπεσε για ύπνο.

Χευ!

Καιρός ήταν να μιλήσουν και να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα

Θα τα βρουν άραγε;

Με την Ναταλία τι θα γίνει;

Θα μάθουμε στο επόμενο κεφάλαιο 🥰

Αν σας άρεσε πατήστε ένα αστεράκι⭐