Sen Kimsin?

Bölüm 7

Merhaba
Medyada Seksendört-Anlayamazsın dinlemelisiniz canlar. Bölümü resmen bu şarkıyla yazdım ve ben derde kaldım 😂 o derece şarkının benim üstümde etkisi var. Uzatmadan iyi okumalar ❤️

İnstagram:nevinciman.agir ✌️

İçim içimi yerken uykusuz kaldığım bir güne yine merhaba demek mecburiyetinde kaldım. Ne iştahım vardı ne yerimden kalkasım sürekli bir ağlama isteği...
Sevdiğim adamın evinde bir haftadır kalıyordum ama bu eve o kadar yabancıydım ki sanki eşyalar bile konuşup beni istemediklerini haykıracaklardı içimdeki bıkmış ruh artık isyana geçmiş göz yaşlarımı akıtarak protesto ediyordu yaşadıklarımı,
yatağa oturup sebepsiz yere ağlamam yarım saat sürmüştü, belkide sebebi son zamanda yaşadıklarımın üst üste gelmesiydi. Samet'te yanında olmamı istemiyordu kendimi yalnız ve sevgisiz hissediyordum, göz kapaklarım acıyana kadar da ağladım. Saat sabahın 7 siydi hava tam aydınlanmamıştı yatağa uzanıp ağrıyan gözlerimle duvara bakarken ağırlaşan göz kapaklarıma karşı koyamadım, uyursam iyileşirdim, uyursam geçerdi, uyursam düşünmezdim.

Telefonun uzun uzun çalmasını alarm sanıp iki kere kapattığımı sanıp meşgule atmışım arayan kişiyi... Mesajlar, aramalar ısrarla devam ederken şişmiş göz kapaklarımı açmakta zorlanırken saati görmemle yakınmaya başladım. Hemen yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkamaya geçmiştim aynadaki aksime baktığımda halimden epey rahatsız olmuştum. Bu halimle dışarı çıkamazdım. Telefonu alıp arayanlara baktım. Annem, Sevil, Burcu, Kenan hepsi anlaşarak aramışlardı sanki. Hiçbirine dönmedim, konuşmak istemiyordum. Mesajlara baktım aynı kişiler yine nerde olduğumu soruyordu sadece Burcu görüşmemin olduğunu hatırlatmak için mesaj atmıştı.

"iptal et." diye mesaj gönderdim bu mesajıma daha sonra çok kızacaktım ama şuan bunu düşünecek halde değildim zaten cumartesi günü öğleye kadar çalışıyorduk. Tekrar yatağa geçmek istemesemde ayaklarım beni oraya götürmüştü anlaşılan bugünü yatakta geçirecektim. Telefondaki diğer bildirimlere bakarken çok sürmedi zil çaldı isteksizce kalkıp kapı deliğinden kim olduğuna baktığımda Sevil i gördüm ama yine de mutlu olmamıştım. Kapıyı açıp bitkin halimi gördüğünde gözlerindeki telaş büyümüştü.

"nihaaan ne oldu ne bu halin?"

İlk başta geçiştirmek istedim, uyuyamadım dedim, kötü bir kabus gördüm dedim ama asıl sebebini sormaya devam etti.

"Samet babasını kaybetti ve ben bunu rüyamda değişik bir şekilde gördüm."

O kadar şaşırmıştı ki bunu kelimeleriyle ve yüz ifadesiyle çok belli etmişti "A-aa bugün müü? Allah rahmet eylesin, annesi ne durumda?"

"bilmiyorum ki yüzüme kapattı telefonu mesaj attım dönmedi"

"çok zor bir durum canım onuda anla şuan çok üzgündür"

"ama yanında olmama izin vermesi lazım"

"biraz zaman ver tamam mı canım, sende kendini topla hadi ona bu şekilde destek olamazsın, kahvaltıda yapmamışsındır sen şimdi"

"birşey yemek istemiyorum."

"hadi kalk hazırlan Erkan bizi almaya gelecek Eylül'e de haber verdim Mert'te geliyor kahvaltıya gidiyoruz."

"Sevil ne kahvaltısı ya siz gidin beni karıştırma."

"Nihan dedim beni ikiletmeee! " güldü "annem gibi konuşturuyorsun beni ya"

"Sevil lütfen yalnız kalmak istiyorum."

Yüzüme sesizce baktı. "korkuyorum ama bu halinden"

"bende kendimden korkuyorum."