မီးဖိုချောင်ထဲတွင် ရေသံများကြားနေရသည်။
အခြားမဟုတ် ဒေါ်လေးက
မနေ့ကညနေက ခူးထားသော အသီးအနှံများကို ခြင်းတောင်းကြီးနဲ့အပြည့်ထည့်ပြီး
ရေဆေးနေခြင်းဖြစ်သည်။
အိမ်အပြင်ဘက်တွင်တော့
jinwoo သည်ခြံထဲကအမှိုက်တွေကိုစုပြီး မီးရှို့နေသည်။Chanyeol တို့ရောက်နေခဲ့တာ
တစ်ပတ်ကျော်ကြာသွားပြီဖြစ်သည်။
ဒီအချိန်တွေထဲ Chanyeol သည်
အခန်းထဲမှာနေသည်။ထမင်းဆင်းစားသည်။
ဒီနှစ်မျိုးက လွဲ၍အခြားဘာမှမလုပ်။
ထမင်းစားတဲ့အချိန်လေးပဲတွေ့ရတဲ့ မျက်နှာငယ်သည်လည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်ပုံစံသာဖြစ်သည်။
မရယ်မပြုံး။ စကားလည်းမပြော။
ခြံထဲကိုလည်း တစ်ခါမှသွားမကြည့်တော့ပါ
ညနေပိုင်းတွေလည်းအပြင်မထွက်ဘူး။
အခန်းထဲမှာပဲ နားကြပ်တပ်ပြီးလှဲအိပ်နေသည်။
ဒီတိုင်းတော့ လွှတ်ထားလို့မဖြစ်တော့တာကြောင့်
ဒေါ်လေးသည်
အသီးတွေကို ရေဆေးပြီးတဲ့နောက်တွင်
ရေစိုနေသော လက်တွေကိုသုတ်လိုက်ပြီး
ဧည့်ခန်းကနာရီကိုသွားကြည့်သည်
ညနေလေးနာရီခွဲတော့မည်။
ဒါ အချိန်ကောင်းမို့ အပေါ်သို့တတ်သည့်လှေကား
အနားကိုလျှောက်သွားကာ အော်ခေါ်လိုက်သည်
" Chanyeol .. "
တစ်ခါခေါ်တဲ့ အခါ တုံ့ပြန်မှုမရှိ
" Chanyeol သားငယ် "
" ဗျာ "
ဒုတိယ အကြိမ်မှဖြေသံကြားရသည်
" အောက်ခဏ ဆင်းခဲ့အုန်း "
အပေါ်ထပ်မှ ခြေသံကြားတဲ့အခါ
ဒေါ်လေးသည် ခုနကရေဆေးထားသော အသီးများရှိရာပြန်သွားပြီး ကြိမ်ခြင်းတောင်းတစ်ခုထဲသို့
တစ်ဝက်ပြောင်းထည့်လိုက်သည်။
Chanyeol သည် စပို့ရှပ်လက်ရှည်အညိုရောင်နဲ့
ဂျင်းဘောင်းဘီခပ်ပွပွကိုဝတ်ထားကာ
လှေကားပေါ်မှပျင်းရိပျင်းတွဲ ဆင်းလာသည်
မီးဖိုချောင်ထဲက ဒေါ်လေးကိုမြင်တော့မှ
နားကြပ်တပ်ထားတာကိုဖြုတ်ပြီး
ဘောင်းဘီအိတ်ထဲထည့်လိုက်၍
အနားကိုလျှောက်လာသည်
" ခေါ်လား "
ဒေါ်လေးသည် အသီးအနှံတွေအပြည့်အဝခွဲပေးပြီးတဲ့နောက်တွင် ကြိမ်ခြင်းတောင်းကိုအဖုံးပိတ်၍
chanyeol ကိုလှမ်းပေးလိုက်သည်
