White Dress

-4-

Carla ve Jassie tam tamına bir haftadır çıkıyorlardı. İlişkileri çok güzel gidiyordu. Ya da Jassie böyle düşünüyordu.

Bir akşam Jassie'ye, Carla'dan bir mesaj gelmisti. Konuşmak istedigini söylemişti. Jassie az çok Carla'nın ne konuşacağını tahmin edebiliyordu. Carla ayrılmak istediğini belirten bir mesaj yazmıştı. Ayrılmak istiyordu çünkü kendini bir kızın yanına yakıştıramıyordu.

Yine o his.. Yine tek başına, yine yalnız.

Sabah okula gitmek istemedi Jassie. Şuan asla Carla'nın yüzüne bakamazdı. Carla resmen umut verip kandırmıştı. Hak vermek istiyordu. Fakat içten içe o kadar kırgındı ki, bir an hâlâ nefes aldığı için kendinden nefret ediyordu.

Evet, Jassie okula gitmedi. Evinde kalıp tüm gün uyumak istiyordu. Jassie tüm gün uyumuş, saat gece yarısına gelmişken uyanmıştı. Yine o yere gitmek istiyordu. Orda onu çeken bir şeyler vardı. Belki de gereksiz bir şekilde orayı çok seviyordu.

Jassie dışarı çıkıp yine her zamanki aynı yere oturmuştu. Kulaklığını çıkardı, ve en sevdiği şarkıyı dinlemeye başladı. Ağlıyordu.. hıçkıra hıçkıra, acı çekerek..

Jassie eve döndü ve yatağına oturmuştu. Birden kapı çaldı. Korkmuştu çünkü bu saatte ona gelen ve giden asla olmazdı. Kimsesi yoktu.

Kapıyı açtığında karşısında teyzesini göreceğini düşünmemişti. Ne yani? Şimdi mi akıllarına geliyordu onu ziyaret etmek, düşünmek?

Jassie teyzesine şaşkınlıkla bakarken teyzesi konuşmaya başladı.

"Tatlım, yalnız yaşadığını yeni öğrendim çok özür dilerim. İnan bana önceden bilseydim ilk başta gelirdim, yalnız bırakmazdım seni. Bundan sonra ikimiz yaşayacağız ve seni asla bırakmayacağım." Dedi ve sarılıp Jassie'ye sarıldı.

Jassie nedense uzun zaman sonra güvende hissetmiş, ve bir ailesinin olduğunu hatırlaması onu iyi hissettirmişti.

Jassie odasında telefonla oynuyordu. Birden Instagram'dan bir mesaj aldı.

xx:
Birdaha sakın ağlama, ağlamanı
görmekten nefret ediyorum.

Texting yazmak istiyorum, ama iyi olduğumu sanmıyorum. Umarım iyi. bir şeyler çıkarırım. Oylamayı unutmayın. <3