Ons Kindje

20

Vinces Pov
Volgende dag, 13:00
Ik was nog even aan het sporten toen de bel ging. Snel liep ik naar de deur, helemaal in het zweet. "Hey, Maria. Kom binnen." "Aan het sporten?" Ik knikte en deed de deur dicht. "Is het oké als ik me nog eerst even snel douch?" "Doe maar." Ik liep naar boven de badkamer in en startte de douche.

"Sorry dat je moest wachten." "Je moet toch geen sorry zeggen. En daarbij, ik ben hier al vaak geweest wanneer jij moest douchen." Ik lachte en zette me over haar neer aan de tafel.

"Dus.. Toby?" Ze zuchtte en knikte dan. "Yep, de klootzak bedroog mij met meerdere meisjes blijkt." "Oeh? Ik dacht dat je het niet wou weten?" Maria trok haar schouders op. "Hij stond daarnet ineens voor mijn deur. Toby moest het uitleggen, hij vond het niet eerlijk." Ze rolde haar ogen. "Bullshit hé. Anders had hij mij niet bedrogen." Ik knikte.

"Heeft hij al met jou gebabbeld?" Ik schudde mijn hoofd nee. "Sinds de zomer heb ik hem eigenlijk niet meer gehoord. En voor mij hoeft het ook niet meer." Ze knikte. "Bon.. genoeg over mij. Waarom gaat het zo goed met jou?"

Ik trok mijn schouders op en keek haar even met een schuldige blik aan. "Sorry Maria. Ik heb eigenlijk beloofd om aan niemand iets te zeggen. Het is pas net weer gestart dus.." "Wie? Wie is de gelukkige?" Ik trok mijn schouders weer op en zweeg. "Allee? Echt niet?" Ik schudde mijn hoofd. "Sorry, echt. Eerst moet het echt goed gaan." Ze knikte.

"Ik snap het. We willen Lisa niet overdoen hé?" "Geloof mij. Ze is echt niet zoals Lisa. Ze is de liefde van mijn leven." Maria keek me even aan. "Dat zei je over Caro ook.." Ik ging net glimlachen toen ik wist dat het niet mocht. Caro is het juist. En dat mocht ik nog niet verklappen. "Ja.. dacht ik ook." "Maar Caro is verleden tijd." Aarzelend knikte ik. "Niet?" "Euh jawel. Jawel."

De bel ging. Wie is dat nu? Ik stond op en wandelde naar de voordeur. "Toby?! Wat doet gy hier?" "Euh hey.. mag ik binnen komen? Ik moet met je praten." Oh waarom nu? "Sorry, maar nu komt echt slecht uit." "Alsjeblieft?" "Sorry Toby, an-" "Laat hem maar binnen Vince. Ik ga wel naar huis." Te laat. "Zeker Maria?" Ze knikte. "Ik zie je snel." Ik knikte en liet haar buiten, waarna ik Toby binnen liet. "Ik snap echt niet hoe je haar kon bedriegen."

Hij trok zijn schouders op en zette zich aan de tafel. "Ik ook niet. Maar toch is het gebeurd. Ik heb haar alles al uitgelegd, en nu wil ik me komen verontschuldigen bij jou. Ik heb je maandelang genegeerd. Sorry." "Da's te laat. Je hebt mijn vriendin gekwetst. Iets wat je niet ging doen. En eerlijk.. mij ook. Ik dacht dat je mijn vriend was. Blijkbaar niet." Hij zuchtte. "Als je nu wilt gaan. Ik heb betere dingen te doen." Hij knikte en stond op. "Sorry." En toen was hij weg.

My god. Ik snap het echt gewoon niet meer met hem. Ik wist dat hij dit ging doen, en ik heb Maria niet gestopt. Al zuchtend liep ik de tuin in en begon te voetballen. Op mijn eentje. Altijd leuk. Ah grapje, da's echt niet leuk. Ik vond het leuker met Louise. Mijn dochter. Eigenlijk is het wel raar. Ik weet nog maar een paar maanden dat ik een dochter heb. En ik heb de eerste vier jaren gemist. Maar dat kan ik hopelijk inhalen. Hopelijk.