Bana Güven

{BG}4

Multimedia: Anıl

Gözlerimi açtığımda beyaz ve kahverengi tonlarının hakim olduğu bir hastane odasındaydım. Başım çatlıyordu. Elimi başıma götürdüğümde sargı olduğunu fark ettim. Odaya orta yaşlarda sarışın kahverengi gözlü güzel bir hemşire girince bakışlarımı ona kaydırdım. O da benim uyandığımı görünce bana gülümsedi.

"Arkadaşların seni çok merak etti Esila cım. Bildiğin bütün okulu hastaneye getirmişler. Ama bir delikanlı gerçekten kötü görünüyordu sanırım sevgilin." Bana soran gözlerle bakıyordu. Ah bir hemşireyle oturup dedikodu yapmak istemiyorum. Tam konuşacaktım ki boğazımın kuruduğunu farkedip bir kaç kez öksürdüm hemşirede bana bir bardak su uzattı. Boğazımı temizledikten sonra hemşireye döndüm.

"Ah hayır sevgilim yok." Biraz çekinerekte olsa hemşire serumumu değiştirirken bir soru yönelttim."Şey o dediğiniz kişi işte gerçekten kötü olan ismini biliyor musunuz veya nasıl biriydi?" Hemşire bu dediğime gülümseyip bana baktı.

"Aslında senin için endişelenen çok kişi oldu hastanede bir kavga bile oldu düşün. Ama gerçekten kötü görünen kapıdan ayrılmayan mavi gözlü açık kahverengi saçlı çok güzel bir kız ve kumral beyaz tenli kahverengi gözlü çok yakışıklı bir çocuk kendilerini harap ettiler. Şimdi iyi olduğunu söylemeye gidiyim ben tatlım geçmiş olsun." Hemşireye gülümseyip başımı salladım o da odadan çıktı. Beş dakika sonra odamda sayamayacağım kadar çok kişi vardı tövbe bismillah bu ne görende ölüp dirildim sanacak. Gizem sarılıp her yerimi öpüp ağlamaya başladı.

"Gizem saçmalamaz mısın lütfen bak gerçekten ben çok iyiyim hiç bir şeyim yok turp gibiyim Maşallah." Bu dediğime Gizem daha da hıçkırarak ağlamaya başladı. Odaya göz gezdirdiğimde ne Doruk ne de Anıl buradaydı. Odamın kapısında görünmek istemiyor gibi saklanan kızarık gözleriyle Melis i gördüğümde şaşırmadan edemedim o da mı gelmişti hatta ağlamıştı. Onu gördüğümü görünce hemen görüş alanımdan çıktı.

Poyraz odamdan herkesi çıkardı şuanda yanımda sadece Gizem var. Ve o da başını boynuma gömmüş bir şekilde hıçkıra hıçkıra ağlıyor. En sonunda dayanamayarak Gizem i kaldırdım."Ya kızım ölmüşüm gibi ağlayıp durmasına ben iyiyim. Hem sana daha soracak olduğum bir sürü şey var tabi önce bir git suratını yıka gözlerin akmış hep." Gizem başıyla beni onaylayıp yanaklarımı sulu sulu öpüp odadan çıktı ve beş dakikaya geri döndü. "Ee anlat bakalım beni hastaneye kim getirdi? Hastanede ne kavgası çıktı? Doruk ve Anıl nerede? Melis de mi hastaneye geldi?" ona sorularımı hızlıca sıraladım.

"Şimdi sakın sözümü kesme ve beni dinle bir kez anlatırım sadece. Biz kantindeyken bir anda bir cam kırığı sesi duyuldu ve Anıl ın kükreyişi Doruk hemen masadan kalkıp sınıfa doğru koştu. Sonra kucağında seni öyle kanlar içinde görünce ben bayılmışım uyandığımda Poyraz ın arabasındaydım ve Doruk un arabasını takip ediyorduk hastaneye geldiğimizde doktorlar sana altı dikiş attılar. Doruk çok sinirliydi Anıl sa çok durgundu sanki dokunsalar ağlayacak gibi. İşte Doruk aniden Anıl a bağırmaya başladı yok sen sorunlu musun nasıl böyle bir şey yaparsın o bir kız hiç mi erkekliğin yok lan senin filan dedim ve bunlar kavgaya başladı güvenlikler ayırdı onları. Melis i hiç görmedim. Hemşire bize uyandığını söyleyince Doruk ve Anıl durumunu öğrenip çekip gitti." Gizem daha fazla dayanamayıp ağlamanın verdiği mayışmayla başını boynuma koyup uyudu. Bende onun saçlarıyla oynayıp uykuya daldım.

DORUK'UN AĞIZINDAN

Ona bir şey olacak düşüncesi beni delirtmeye yetmişti. Sınıfa girdiğimde onu öyle yarı baygın bir şekilde yatıyor görmek. Ah o benim için sadece bir iddiaydı öyle olmalıydı. Ona karşı bir şeyler hissedemezdim. Ama onu merak ediyordum ve şimdi yanına gitmeliydim. Direksiyonumu kırdım ve son süratle hastane yoluna girdim. Poyraz ve bir kaç kişi koltuklarda uyuya kalmıştı. Yavaşça Esila nın odasına girdim. Gizem Esila nın boynuna kafasına koymuştu ve Esila nın elleri Gizem in saçlarındaydı. Şuan Gizem in yerinde olmak için yapamayacağım şey yoktu. Yavaşça Gizem in kafasını kaldırdım ve kucağıma alıp onu koltuğa yatardım ve üzerine bir pike örttüm. Ve Gizem in eski oturduğu yere oturdum ve başımı Esila nın boynuna gömdüm. Burası gerçekten huzurluydu.