Kulaklık － Peter Parker

010

"Ben çıkıyorum!"

"Tamam, dikkatli ol! Ayrıca eğer bir erkek sana sarkıntılık yaparsa hemen bana söyle!"

Gülerek, "Tamam!" dedim.

"Carla ciddiyim ben!"

"Tamam dedim ya! Okula geç kalıyorum. Görüşürüz!"

"Görüşürüz! Dediğim gibi-"

Kapıyı kapatıp dışarı çıktım. Tom'un lafını yarıda kestim ama şu anda bu umurumda dahi değildi.

Ben okula gidiyorum.

Ben...

Okula gidiyorum.

Ben okula gidiyorum!

Okul ve gitmek kelimelerini yan yana kullanmayalı sanırım 3 ya da 4 yıldır oluyordu. Müzik hayatına atanalı okula bile gidememiştim.

Evet, aslında güzel bir şey. Okul yok! Bundan iyi ne olabilir ki değil mi ama?

Hayır... Asla öyle değil.

Arkadaşlarımdan uzaklaştım. Onlarla ne kadar hâlâ arkadaş olmak istesem, buluşmak istesem bile bu asla mümkün olmadı.

Şirket izin vermedi. İzin verdiği günü çok iyi hatırlıyorum. O gün her şeyin bittiği gündü çünkü o gün arkadaşlarımı kaybetmiştim. Bana onları ektiğimi ve müziğin onlardan daha önemli olduğunu düşündüklerini söylediler.

Asla öyle bir şey yoktu ama röportajlarda, fotoğraflarda o kadar mutlu çıkmışım ki onlar bile bana inanmadı ya da gerçekten arkadaşım olmadıkları için mi benim nasıl biri olduğumu anlamadılar?

O gün bu gündür Tom ve MJ benim en yakın dostum.

Asla beni yalnız bırakmadılar. Beni hep korudular, savundular, desteklediler, yargılamadılar, zor günümde yanımda oldular. Benimle birlikte ağlayıp benimle birlikte güldüler.

İşte bu yüzden onları çok seviyorum.

Bir kolumda çantam asılı heyecanlı bir şekilde okula gidiyorum.

"Bayan Morrison, sizi bırakmamı ister misiniz?" dedi şoförüm.

Başımla reddedip, "Hayır, teşekkürler. Tek başıma gitmek istiyorum." dedim.

Şoför dudaklarını araladığı an araya girip, "Evet, eminim." dedim.

Şoför dudaklarını geri kapatıp başıyla beni onayladı.

Gülümseyerek, heyecanla yürümeye başladım.

Bugün en mutlu günüm!

♪♪♪

"Bu Peter Parker. Size ilk haftanızda yardımcı olacak. Herhangi bir sorun olursa lütfen yanıma geliniz." dedi müdür.

Başıyla onayladım ve yanımda heyecanlı bir şekilde duran çocuğa dönüp baktım.

Heyecanına karşı gülümsedim ve odadan çıktım, tabii ki peşimden de Peter.

Elimi uzattım. Peter elimi uzatmam ile şaşırdı durumu açıklamak adına, "Ben Carla Morrison." dedim.

Peter elimi sıktı ve "Evet, bunu biliyorum yani herkes biliyor." dedi.

Doğru bunu söylemem saçmaydı.

"Doğru saçma oldu."

Peter gülümsedi. "Bende Peter Parker. Okulumuza hoş geldin."