İLAÇ FREKANSI

1.Bölüm

29.05.2022

29.05.2022 herkes milat dediği bir tarih vardır. Benim için en büyük milat bu tarih.

Kendimi bildim bileli isteyip hatta istemekle kalmayıp senelerce çalışıp hayalini kurduğun her şeyin miladı bu gün.

Önünde durduğum , tabelasında Zaman Eczanesi, penceresinde adımın yazdığı, içi şu anlık boş olan dükkan benim miladım.

5 sene önce yaşadığım şehri bırakıp okumaya geldiğim bu mahallenin içinde sıcacık insanların hatta çoğu ailem olmuş insanlar arasında açmıştım eczanemi.

Tek gayem şuan ki manzaramdı peki bundan sonra ki planım neydi. İnsan bir amaca ulaşana kadar bir çok senaryo kurar ama amacına ulaşınca içinde oluşacak olan kara deliğin hesabını hiç yapmaz.

İçi boşalmak üzere olan kamyondan inen abinin seslenmesiyle bütün duygularımdan sıyrıldı "Abla bizim iş bitti sayılır başka bir ihtiyacın var mı?"

Cebimden emeklerinin karşılığı olan meblağı uzatarak "Teşekkür ederim başka bir şey yok işiniz bitince gidebilirsiniz." Belki onlara göre sadece işlerini yaptılar ama benim için hayallerimin en büyük yapboz parçası olan eczanemin parçalarını birleştirdiler.

Raflar , dolaplar , masalar , depo için eşyalar , sandalyeler daha bir çok eşya bugün teslim edilmişti . İlaçlar da bu hafta içinde elimde olurdu tahminimce . Anlaşılan bu gece burayı temizlemekle geçecekti.

Hava bu gün her zamandan daha sıcaktı sanki yaz bu gün gelmişti üstümdeki acaba sorun çıkar mı, başarabilir miyim yoksa bir şeyler yarıda kalır mı ? Boyacı rengi tutturamazsa camcı yazıyı yanlış yazarsa ya dükkanı satın alırken bir sorun çıkarsa gibi bir sürü soru işaretlerinin noktasını atmıştım.

Bütün bu düşüncelerimden kurtulmanın mutluluğunu yaşıyordum. Telefonuma düşen Melikenin mesajıyla yüzüme bir tebessüm yerleşmişti.

Melike = Sayın Eczacım Açelya hanım bütün temizlik malzemeleri emrinize amade .

Siz = Koşarak gel yoksa iş yarın sabaha zor bitecek :)

Gerçekten her yer her yerdeydi. şimdi başlasak net geceyi bulurduk açılışa az bir süre vardı bir an önce yapmak ve işe başlamak istiyordum.

Mesajımız üstünden 5 dakika geçmişti ki Melike kapıda belirdi. Nefes nefeseydi galiba mesajımı baya ciddiye almıştı "Açelya niye temizlik şirketi aramak varken benim narin ellerimi bu iş kullanıyorsun kızım derdin ne bizimle."

Aslında boşa laf döktüğünü kendi de biliyordu her yerinde kendi emeğim olsun istiyordum hatta tabela takarken yardım etmek isteyince ustayla aramızda ufak bir problem bile çıkmıştı. "Az laf çok iş hayatım hadi ."

Radyodan son ses müziği ayarlayıp işimize koyulduk bir yandan Tarkan ölürüm sana çalarken bir yandan cam sille dolapları siliyordum. Doğru duydunuz cam sil , bence cam sille her yer silinebilir .

Yaklaşık 4 saatin ardından yerleri silmiş, camları parlatmış , rafları ayarlamıştık canımızdan biraz can gitmişti. artık radyo da o kendini komik sanan her cümleni sonuna nokta yerine gereksiz gülme efekti koyan radyocular bile paydos vermişti . Hava kararmaya başlayınca midemden de sesler yükselmeye başladı adeta benden yemek dileniyordu.

Melikenin dertli sesi midemden daha çok yemek istiyordu "Konuş midesi konuş yoksa bu kız bizi yarına kadar aç bırakacak. Kızım yeter sildik süpürdük işte bir camlar kaldı yemek yiyelim noluuurr."