Sen Kimsin?

Bölüm 8

Ben telefonla konuşurken odaya Samet gelmişti ve bana anlamlandıramadığı bakışlarını atarken kimle konuştuğumu sormuştu. O sırada telefon yüzüme kapandı.

"A-aa yüzüme kapattı"

"kim?"

"kim olduğunu bilmiyorum"

"ver bakıyım numarayı"

"gizli numaraydı"

"neden beni çağırmadın?"

"arayan kişi seni değil beni istiyor, senin sesini duyduğunda hiç konuşmayabilirdi. Hatta belkide seni duyduğu için yüzüme kapattı." bu sözlerim korkak birinin korkusuzca ettiği laflardı ama  dudaklarımdan dökülürken ben korkmuyorum diye apaçık haykırıyordum.

"haklı olabilirsin ama yine de bir daha beni de çağır lütfen."

"tamam"

"hazırsan çıkalım."

Çantamı alarak evin kapısını kilitledim. O önden gitmişti apartmandan çıkınca tüylerim diken diken oldu, sanki o  burada beni izliyordu. Apartmanın etrafını çevrelemiş çalıların ardına saklanmış beni izliyor her an bulunduğu yerden çıkıp gelecek gibiydi. Samet bir an durdu arkasına dönüp  bana baktığında elini uzatıp tutmamı beklemişti korktuğumu  anlamış ve bana destek olmak istemişti.

Yol boyunca ikimizde konuşmamayı tercih etmiştik.
Eve girdiğimizde de önce banyoya geçip elini yüzünü yıkadı sonrasında "biraz konuşalım mı?" diyerek beni odaya geçirdi. Koltuğa oturup yanını işaret etti ve ona dönük olarak dizlerimi katlayıp oturdum.

"çok tuhaf bir durumun içindeyiz, seninde psikollojin etkileniyor ve ben korkuyorum birşey olacak diye, sense 'onun derdi benim' deyip beni saf dışı bırakıyorsun."

"haklısın. Korkuyorum ve sıkıldım artık bundan. Ne istiyorsa benden bir an önce anlayalım sana versem telefonu hiç konuşmayabilirdi... Uyumak istiyorum artık çok yoruldum?"

"tabi uyuyabilirsin,bende uyuyacağım."

Samet her ne kadar konuşmak istesede benim söyleyecek birşeyim yoktu ve tek istediğim uykunun kollarında güvende hissetmek. Artık düşünmek, korkmak ve üzülmek istemiyordum. Sonsuz bir uykuda güvenli olmak, mutlu olmak istiyordum. Samet her ne kadar yanımda olsa da onun olmadığı anlarda korkum katlanıyor sanki o an orada üstüme hücum eden takip edilme iç güdüsünden alıkoyamıyordum kendimi ve işin kötü yanı sadece iç güdüylede kalmıyor gerçekten takip edildiğimi biliyordum ama nedense hiçbir zaman karşıma çıkma cesareti göstermemişti bu kişi. Ne istediğini bilsem keşke, sadece takıntılı bir aşık mıydı? Yoksa bilmeden zarar verdiğim biri olabilir miydi? Bunlardan sıyrılmak istiyordum. Ama Samet ide yaraladığımın farkındaydım. Çok istediği şey olmuştu onun evindeydim ama artık onada yabancılaşıyordum. Daha çok yakınlaşmamız birbirimizle zaman geçirmemiz gerektiği dönemlerde sanki ondan da kaçmaya başlamıştım. Herkesten, herşeyden uzaklaşıp uyusam günlerce ve gözlerimi açtığımda iyileşsem...

Siyah, kol ve ayak uçlarında beyaz çizgileri olan pijamalarımı giyip yatağa geçtim ardımdan oda gelmişti ama sırtım dönük olduğu için yüzünü göremiyordum. Konuşmayı kesip düşünceler içinde uyuyacağımı söylemiştim başka ne diyebilirdim ki?

Oda yatağa girip önce sırtüstü yattı sonra bana dönüp yavaşça sarıldı tepkimi kestiremediği için belkide bu şekilde davranmıştı, bedenlerimiz ayrı iki yabancı gibi tek bağımız kolunun belime sarılmış haliydi,onunda birşey dememesi belkide beni sıkmak istemediğindendi. Şimdilik bana gelecek en iyi sey uykuydu kıpırdamadan gözlerimi kapatıp bilinçaltımda hazırda bekleyen kabuslarıma teslim ettim kendimi...