Çaresiz Aşk

15. Bölüm

5 aydır yokum malesef.

Lakin okullar açıldı artık durmadan bölüm yazıyorum. Üzülmenizi  istemem.
Keyifli okumalar CANLARIMM.♡

                                              ***
3 Saat sonra ...
Gece yarısı olmuştu. Selin dizimde film izleyerek uyuyakalmıştı. Onu odasına yönlendirip, mutfakta kendime bir çay koydum. Ardından odamda suya düşen telefonumu aldım. En alt çekmeceden geçen sene almam ile ekranı kırılan ama hala çalışan telefonumu aldım. SIM kartını takıp beklemeye başladım. En sonuda telefonumu cebime atıp çayımı da alıp masaya doğru yöneldim, sonra telefonuma gelen bildirimler ile bir nefes aldım.

Mert: İyi misin? Haber vermedin hiç, merak ettim.  

Hayal: Gece gece hayırdır aslanım.

Mert: Saat daha 11. Ne gecesi bilader.

Hayal: Allah'ım sen bana sabır ver. Sizde 11 burada 1 canım. Gece gece kızları yürüyen erkek modların mı açıldı.

Mert: Amin cümlemize. Akıl mı kaldı be kızım, unutmuşuz. Hemen azarlıyor bir de ya.

Hayal: Aklını kim aldı ya. Ayy canım yengem mi?

Mert: Ya ne aldı ama anlatamam. Senin verdiğin patikleri giymiş bir de turuncu pijamalarıyla yatıyor dizimde.

Hayal: Ee ne var bunda ?

Mert: Ya kızım siz geçen gün alışveriş yapmaya gitmediniz mi?  Askılı şeyler alır insan yengesine. Gitmiş babaannemin giydiği pijamalarından almışsınız.

Hayal: Ayıp ayıp, pislik.

Mert:  Ya niye pislik oldum ben. Hem başımız rahat, ev sessiz. Ne yani biz hiç sevinmeyelim mi buna.

Hayal: Benim yengem öyle şeyler yapmazz.

Mert: Ya ya tabii.

Hayal: Utan utan. Neyse ben kaçar yatacağım. Sen de bana biraz bilet bakmaya başla.

Mert: Hemen mi ya. Neyse hadi paşam git uyu bildirim sesinden yengen kızıyor. Neyse tamam bakarım.

Hayal: Aynen. Tamam tamam görüşürüz.

Mert: Görüşürüz.

Telefonu arka cebime koyup ve mutfağı temizleyip odama girdim. Kıyafetlerimi değiştirip yatağıma doğru uzandım. Papatya desenli takım olan bilekliğimi çıkarıp masaya koyduğumda elim boynuma gimişti. Klasik ben her şeyimi kaybettiğim gibi kolyemide nerede kaybettim, yada nerede düşürdüm kim bilir.

Sabah yüzüme gelen saçlar ve burnuma gelen o lavanta kokusu ile uyandım.

''İki gözüm az kenarıya kay yoksa pestilim çıkacak ya. Bak nefes alamıyorum'' dememle tek gözüyle bana bakarak konuşuyordu.

''Ya ben sana dün beraber uyuyalım, seni çok özledim demedim mi? Heh.''

''Aaaa evet unutmuşum, ama bu pestilim çıkacak anlamına gelmiyor. Aaaa kemiklerim kırılıyor galiba.''