Έρωτας & Εφιάλτης

Κεφάλαιο 16

Η ώρα ήταν 22:00 και η Νεφέλη με τη Μελίνα είχαν μόλις σταματήσει έξω από το σπίτι της.
«Τελικά έγινε αυτό που περίμενα. Είστε και πάλι μαζί».
Η Μελίνα ακούμπησε το κεφάλι της στο κάθισμα του αυτοκινήτου. «Ναι. Καιρό την περίμενα αυτή τη στιγμή».
«Σου εξήγησε τελικά τι έγινε τότε;» την ρώτησε κρατώντας το τιμόνι με το ένα χέρι.
«Ναι μου εξήγησε. Τώρα συνηδητοποίησα ότι έπρεπε να τον αφήσω να μου μιλήσει νωρίτερα».
«Κάλιο αργά παρά ποτέ».
Η Μελίνα ξεφύσηξε. «Τώρα που τα ξαναβρήκαμε φοβάμαι πως η Ναταλία δεν θα το αφήσει έτσι».
«Πιστεύεις ότι άμα ο Άρης της μιλήσει, θα προσπαθήσει να σας χωρίσει;»
Η Μελίνα δαγκωσε το κάτω χείλος της. «Με τόσο λίγο που την ξέρω, πολύ πιθανόν».
«Με πήρε και ο Άγγελος και ρωτούσε για σένα. Δεν τον πήρες ένα τηλέφωνο»
«Το ξέρω, θα τον πάρω».
Η Νεφέλη την κοίταξε επίμονα. «Η ζακετούλα από που;»
«Του Άρη είναι» δήλωσε χαμογελώντας.
«Είπα κι εγώ τόσο μεγάλο νούμερο θα αγόραζες εσύ;»
«Λοιπόν φεύγω baby τα λέμε αύριο» είπε και άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού.
«Ναι πρόσεχε και μην ξεχάσεις τον Άγγελο».
Η Μελίνα δίχως να απαντήσει κατευθύνθηκε προς την εξώπορτα του σπιτιού της.
Το επόμενο πρωί ο Χρήστος πήγε από νωρίς στο σπίτι του Άρη γιατί ήθελε να τον δει και για καλή του τύχη του άνοιξε η αδερφή του.
«Καλημέρα Χρήστο».
«Καλημέρα στην όμορφη δεσποινίς» ειπε και πέρασε μέσα.
«Πως από εδώ πρωί πρωί;»
«Για τον Άρη ήρθα, αλλά κι εσύ μου κάνεις».
«Ο Άρης κοιμάται» είπε χασμουριώντας.
«Κι εσύ απ' ότι βλέπω»
Η Δανάη έπιασε τα μαλλιά της με το λαστιχάκι που είχε στον καρπό της. «Όρεξη έχεις πρωί πρωί;»
«Πες το κι έτσι. Μέχρι να ξυπνήσει δεν πας να ετοιμαστείς να πάμε καμιά βόλτα εδώ γύρω που έχει τόσο ωραίο καιρό;»
«Έφυγα» είπε η Δανάη και ανέβηκε βιαστικά τη σκάλα.
Όση ώρα ο Χρήστος ήταν στην είσοδο και περίμενε τη Δανάη να κατέβει έβγαλε από την τσέπη του το κινητό και έστειλε μήνυμα στον Άρη μήπως τυχόν ξυπνούσε, αλλά άδικος κόπος. Ο Άρης φαινόταν κουρασμένος από τη χθεσινή μέρα και είχε ανάγκη να κοιμηθεί για πολλές ώρες.
«Έτοιμη είμαι πάμε» ειπε η Δανάη κατεβαίνοντας με μια άσπρη κοντομάνικη μπλούζα και ένα στενό τζιν.
Ο Χρήστος μη μπορώντας να πάρει το βλέμμα του από πάνω της άνοιξε την πόρτα και της έκανε νόημα να περάσει πρώτη.
«Είχες δίκιο, έχει ωραίο καιρό» είπε περπατώντας.
«Για μένα πάντα έχει ωραίο καιρό όταν βρίσκομαι μαζί σου» δήλωσε ο Χρήστος έχοντας τα χέρια στις τσέπες.
Η Δανάη έσκυψε το κεφάλι της.
«Τι έχεις;» της είπε. «Φαίνεσαι κάπως».
«Τίποτα καλά είμαι».
Ο Χρήστος έκανε ένα βήμα προς το μέρος της.
«Να ξέρεις πως εγώ νοιάζομαι για σένα».
Η Δανάη ένιωθε την ανάσα του όλο και πιο κοντά της. «Σε ευχαριστώ για όλα».
«Μπορώ να κάνω κάτι που το ήθελα καιρό;» της είπε κοιτάζοντας τα χείλη της.
«Δε σε εμποδίζει κανένας» του είπε χαμηλόφωνα.
Οι δυο τους είχαν έρθει τόσο κοντά, μα ο ήχος κλήσης του κινητού της, τους έκανε να απομακρυνθούν.
«Έλα Άρη, ξύπνησες;» είπε αγανακτισμένη.
«Ναι να σου πω. Που έβαλες την πετσέτα του μπάνιου;»
Η Δανάη είχε αφηνιάσει. «Γι' αυτό με πήρες;»
«Ναι έκανα μπάνιο και δεν βρίσκω την πετσέτα μου».
«Πάρε άλλη» του είπε οργισμένη και έκλεισε το τηλέφωνο.
«Τι έγινε;» ρωτήσε ο Χρήστος κρατώντας το χέρι της.
«Αυτόν τον άνθρωπο δεν τον αντέχω. Απ' το κακό στο χειρότερο πάει» δήλωσε.
Ο Χρήστος γέλασε. «Μην τον αποπαίρνεις».
«Τέλος πάντων, ας το αφήσουμε τώρα αυτό» είπε η Δανάη βυθισμένη στο βλέμμα του.
Ο Χρήστος βρήκε ξανά την ευκαιρία να της δώσει εκείνο το φιλί που λαχταρούσε και αυτή τη φορά δεν τον σταμάτησε τίποτα. Η Δανάη ένιωθε ασφάλεια μαζί του και ήθελε να ρισκάρει να ζήσει αυτό το όμορφο συναίσθημα χωρίς να ξέρει που θα οδηγήσει.
Βγαίνοντας ο Άρης από το μπάνιο έχοντας την πετσέτα στη μέση, τίναξε τα βρεγμένα του μαλλιά και κάλεσε τον Χρήστο στο κινητό του. Παραξενεύτηκε που δεν απάντησε στην κλήση του και τον ξανά κάλεσε όταν άκουσε τα κλειδιά στην πόρτα. Φόρεσε μια μαύρη κοντομάνικη μπλούζα, ένα γκρι σορτς και κατέβηκε κάτω.
«Μαζί ήσασταν εσείς;» ρώτησε τη Δανάη που την είδε να μπαίνει με τον Χρήστο.
«Ναι, είχαμε πάει μια μικρή βόλτα» απάντησε ο Χρήστος.
Ο Άρης ακούμπησε το χέρι του στο κάγκελο της σκάλας. «Για τσέκαρε μία το κινητό σου».
«Το είχα στο αθόρυβο σόρρυ» είπε βλέποντας την κλήση του. «Είχα έρθει από νωρίς να σε δω αλλά όπως πάντα κοιμόσουν».
«Για έλα λίγο πάνω» είπε ο Άρης και ανέβηκε τη σκάλα.
Ο Χρήστος έδωσε ένα κλεφτό φιλί στη Δανάη και τον ακολούθησε.
«Κάτσε» είπε ο Άρης κλείνοντας την πόρτα του δωματίου.
«Τι έγινε ρε;»
«Πολλά και διάφορα» είπε.
«Άσε τα ξέρω. Μου τα είπε η αδερφή σου».
«Ότι χώρισα τη Ναταλία και με απείλησε στο είπε κι αυτό;»
Ο Χρήστος έμεινε άναυδος. «Τι λες ρε φίλε. Πάντα τα καλύτερα χάνω».
Ο Άρης τον χτύπησε ελαφρά στον αυχένα. «Συγκεντρώσου, αυτή κάτι ετοιμάζει».
«Άστην να ετοιμάζει και ζήσε τον έρωτά σου. Είσαι ελεύθερος πια».
«Είμαι» είπε και ξάπλωσε ανάσκελα στο κρεβάτι.
Ο Χρήστος του έριξε μια κοφτή ματιά. «Κανόνισε λοιπόν να βγούμε όλοι μαζί να το γιορτάσουμε».
«Ποιοι όλοι μαζί;»
«Εσύ, η Μελίνα, η αδερφή σου κι εγώ».
Ο Άρης σήκωσε το κορμί του και έμεινε καθιστός. «Τον τελευταίο καιρό πολλά πάρε δώσε με την αδερφή μου έχεις. Θα μου πεις τι τρέχει;»
Ο Χρήστος έμεινε σιωπηλός κοιτάζοντας το πάτωμα.
«Να πάρω τη σιωπή σου ως απάντηση;»
«Δεν μπορώ να στο κρύβω. Μ' αρέσει πολύ η αδερφή σου εδώ και καιρό και από σήμερα είμαστε ζευγάρι».
Ο Άρης δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που μόλις άκουσε. «Τι;» ειπε γουρλώνοντας τα μάτια. Καταρχάς γιατί δεν μου το είπες;»
«Δεν ήξερα πως να στο πω ρε φίλε και νόμιζα πως θα το έπαιρνες βαριά» συνέχισε κοιτάζοντας το πάτωμα.
«Δεν το πιστεύω ότι κάνατε κάτι τέτοιο και δεν μου το είπατε. Να σου πω την αλήθεια το υποψιαζόμουν».
«Σόρρυ που δεν στο είπα» δηλωσε. «Πρέπει να με καταλάβεις».
«Σε καταλαβαίνω, γι' αυτό και δεν το κάνω θέμα».
Ο Χρήστος τον κοίταξε κατάματα. «Την αγαπάω πραγματικά την αδερφή σου»
«Το πιστεύω ρε φίλε» είπε και τον ακούμπησε στον ώμο. «Αν ερωτευτείς κάνεις τα πάντα για μια κοπέλα και σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη».
«Τελικά έχεις μεγάλη ψυχή» είπε.
«Άσε τις συγκινήσεις για άλλη φορά» είπε ο Άρης και ξάπλωσε ξανά πάνω στο μαξιλάρι του.
«Ναι στο θέμα μας. Φοβάμαι ότι πολύ σύντομα θα έχουμε μπλεξίματα» είπε τρίβοντας τις παλάμες του.
Η Μελίνα ήταν με τον Άγγελο στο σπίτι της Νεφέλης και έπιναν τον μεσημεριανό καφέ τους.
«Παιδιά είμαι τόσο ενθουσιασμένη» είπε η Μελίνα που το χαμόγελο είχε φτάσει μέχρι τα αυτιά «Χώρισαν».
«Δείτε χαρά» είπε η Νεφέλη. «Ούτε όταν πάει για ψώνια δεν κάνει έτσι».
Ο Άγγελος χαμήλωσε το βλέμμα του. «Χαίρομαι για σένα».
«Τι έχεις εσύ; Είσαι κάπως σήμερα» του είπε η Μελίνα.
Η Νεφέλη παραξενεύτηκε. «Αυτό ακριβώς θα ρωτούσα κι εγώ».
«Τίποτα δεν έχω κορίτσια, όλα καλά είναι».
Η Μελίνα σηκώθηκε βιαστικά απ' το τραπέζι με αποτέλεσμα να χυθεί ο καφές στο πατωμα. «Γαμώτο» είπε προσπαθώντας να σκουπίσει το λερωμένο της τζιν.
«Έλα θα σε βοηθήσω εγώ» είπε ο Άγγελος.
«Είναι γούρι» δήλωσε η Νεφέλη. «Κάτι καλό θα συμβεί».
«Δεν μπορώ όταν το παθαίνω αυτό».
Η Νεφέλη έφερε από την κουζίνα μια σφουγγαρίστρα με έναν κουβά και ξεκίνησε να καθαρίζει το πάτωμα.
«Παιδί μου τι κάνεις;» τη ρώτησε η Μελίνα σκυμμένη κοιτάζοντας την φίλη της.«Ένα απλό χαρτί μπορούσες να φέρεις με λίγο νερό και θα καθάριζε».
«Δεν πειράζει αυτό είναι πιο αποτελεσματικό» είπε η Νεφέλη και συνέχιζε να τρίβει το πάτωμα.
Η Μελίνα την κοίταξε λοξά.
«Όλα καλά είναι» είπε ο Άγγελος χασκογελώντας.
Το κινητό της Μελίνας άρχισε να χτυπάει κι εκείνη απάντησε χωρίς δισταγμό.
«Έλα Άρη μου» είπε χαριτωμένα.
«Τι κάνει η πανέμορφη;»
«Είμαι στη Νεφέλη» ειπε. «Εσύ τι κάνεις;»
«Εγώ τίποτα καλύτερο από το να σε σκέφτομαι, αλλά σου έχω και νέα».
Ο Άγγελος έριξε ένα επίμονο βλέμμα στη Μελίνα.
«Εγώ πάω λίγο στο δωμάτιο να μιλήσω και έρχομαι» είπε έχοντας το κινητό στο αυτί.
«Καλά, χαιρετίσματα να του πεις» είπε η Νεφέλη αφήνοντας την σφουγγαρίστρα μέσα στον κουβά.
Η Μελίνα εισέβαλε στο δωμάτιο της Νεφέλης και κάθησε σταυροπόδι στο κρεβάτι. «Πες μου».
«Ο Χρήστος και η Δανάη μας φυλούσαν για έκπληξη την αναπάντεχη σχέση τους».
Η Μελίνα έμεινε άναυδη. «Τι; Αλήθεια;»
«Ούτε εγώ το πίστευα αλλά μάλλον έχουμε χάσει πολλά επεισόδια».
«Αυτό από τι προηγήθηκε;»
«Από πολλά που εμείς δεν ξέραμε. Εγώ κυρίως».
«Πωπω απίστευτο» δήλωσε η Μελίνα πιάνοντας μια τούφα απ' το μαλλί της.
«Πωπω όταν κάνεις έτσι μου έρχεται να έρθω εκεί να σε γεμίσω με ασταμάτητα φιλιά» είπε.
«Όχι τώρα αυτά. Το βράδυ αν θέλεις και μπορείς θα έρθω από 'κει» δήλωσε χαμογελαστά.
«Βεβαίως δεσποινίς μου θα σας περιμένω».
«Ωραία, κλείνω τώρα γιατί έχω αφήσει τα παιδιά μόνα τους» είπε και σηκώθηκε από το κρεβάτι.
«Πια παιδιά;»
«Τον Άγγελο και τη Νεφέλη».
Ο Άρης κατσούφιασε. «Νόμιζα ότι ήσασταν οι δυο σας».
«Όχι είμαστε οι τρεις μας».
«Ευτυχώς που δεν είμαι τόσο ζηλιάρης» της είπε.
Η Μελίνα γέλασε. «Τι δεν είσαι;»
«Να το ξαναπώ;»
«Όχι θα μου το πεις από κοντά καλύτερα».
«Θα σου πω άλλα πράγματα από κοντά. Άντε πήγαινε μην τους αφήνεις μόνους» είπε ο Άρης χαριτολογώντας.
«Φιλάκια baby» είπε η Μελίνα και κλείνοντας το τηλέφωνο βγήκε από το δωμάτιο.

Χευ!

Ήρεμο κεφάλαιο🤍

Ο Άρης και η Μελίνα μαζί

Ο Χρήστος και η Δανάη μαζί

Η Ναταλία εξαφανισμένη

Έρχονται νέες εξελίξεις στο επόμενο κεφάλαιο γι' αυτό αν σας άρεσε πατήστε ένα αστεράκι⭐