🌹Chapter 10🌹

337 62 2
                                    

ජියාගේ birthday එක දවසේ උන සිද්ධියෙන් පස්සේ හැමදාම වගේ කෙල්ල කරේ පුළුවන් තරම් තෙහස්ව මඟඇරපු එක.එ් සිද්ධියෙන් සති දෙකකට විතර පස්සේ තෙහස් school එකේදී ගොඩක් වෙලාවට ඉන්න කොහොඹ ගහ යට තිබුන bench එක ලඟට එන්න කියලා class එකේ හිටපු ලමයෙක්ගේ අතේ Jithmi ට පනිවිඩයක් එවලා තිබ්බා.

"තෙහස්,ඔයා මට එන්න කියලා තිබ්බේ?"

Jithmi ඇහුවේ තෙහස් ලඟින් වාඩිවෙන ගමන්.

"ආහ්...මේකයි Jithmi.මට....මට ඔයාට කියන්න දෙයක් තියෙනවා"

"ඔව්.කියන්න තෙහස්.මොකක්ද?"

"ඇත්තටම Jithmi,මං...මං ආදරේ කරන්නේ වෙන කෙනෙක්ට"

තෙහස් කිව්වේ බිම බලාගෙන.

"මං දන්නවා"

Jithmi ඒක ඇහුවම කලබල වෙයි කියලා හිතුවත්,ඇත්තටම කෙල්ල හිටියේ ගොඩක් සන්සුන්ව මන්දස්මිතයක් එක්කම තෙහස් දිහා බලාගෙන.

"ඔ...ඔයා කොහොමද?..."

තෙහස් කෙල්ල දිහා බැලුවේ ඇස් දෙකත් ලොකු කරන්.

"එයාට ඒක නොතේරුනාට ඔයා එයත් එක්ක ඉන්න හැමවෙලාවකම ඔයාගේ ඇස් වලින් ඒක ඕන කෙනෙක්ට තේරේනවා තෙහස්"

"Jithmi,ඇත්තටම මට සමාවෙන්න.මට ඔයාගේ හිත රිද්දන්න ඕන උනේ නෑ.."

"ඒක ඔයාගේ වැරැද්දක් නෙවෙයි තෙහස්.ඔයා කවදාවත් මට වචනෙකින්වත් බලාපොරොත්තු දෙන විදියට හැසිරුනේ නෑ.ඉතිං සමාව ඉල්ලන්න එපා මගෙන්.මුලින්ම Jia ඔයා මට කැමති කියලා කිව්වම මං ඒක ඇත්ත වෙන්න ඇති කියලා හිතුවත්,පස්සේ මට තේරුණා ඔයා මට කැමැත්තෙන් නෙවෙයි ඉන්නේ කියලා.ඒත්...මට ඔයා ගැන ලෝබ හිතුනා..මං හිතුවා ඔයා ටික කාලයක් යනකොට හරි මට කැමති වෙයි කියලා.ඒත්..කවදාවත් ඔයාගේ ඇස් මගේ ලඟ නතර උනේ නෑ..."

තෙහස් දිග හුස්මකුත් අතෑරලා බිම බලාගත්තේ,කොල්ලට එවෙලේ මොනවද කියන්නේ කියලා හිතාගන්න බැරි උන නිසා.

"ඒත් තෙහස්,කවදා වෙනකන් ඔයා මේක එයාගෙන් හංඟන් ඉන්නද හදන්නේ?"

"මං දන්නේ නෑ Jithmi.මට කරන්න පුළුවන් එයා වෙනුවෙන් බලන් ඉන්න එක විතරයි..."

"එහෙම කියලා ඔයා තවත් කොච්චර කාලයක් කියලා බලන් ඉන්නද තෙහස්?"

~So,we met again~|| KTH ✔ Where stories live. Discover now