Teardrops on a Sketch Pad

Kabanata 28: Saan Siya Pupunta?

[Xylandria's POV]

Napatulo ang luha ko nung makita ang litrato sa mesa niya kung saan kasama ko si Dave na pumipila sa food court.

"Ano pa ba ang pwede kong gawin para mawala ang insecurity mo? Marriage ba?" Napatawa siya sa sinabi ko.

"Don't decide thoughtlessly, Xylandria."

"Then what do you want me to do?"

"Go home and rest." Napasinghot ako at hindi makapaniwalang umiling.

"You think I still have the guts to rest? We've been through this and yet we keep going back. Don't hurt yourself for the same reason, Walter, kasi nasasaktan din ako."

"And i'm sorry. Just please go home, I need some time to think... please," he looked at me and his eyes are begging, I couldn't take it and decided to leave the house.

.

"Ate, when kaya tayo makakapunta ng beach?"

"Saan mo ba gustong pumunta?"

"I still haven't decided about that. Madami kasing nag-open na beaches. I want something decent and an extremely unique beach resort that if I post it on IG, everyone in school would be so jealous."

Napairap ang iba kong pinsan dahil sa pagiging maarte ni Sabrina. Maarte rin ako noon but not like this.

"Hayaan mo siya, ate. Sa Bora na lang tayo magbabakasyon ngayong summer." Agad akong napalingon sa sinabi ni Arthur.

"Kakapunta lang natin ng Bora!"

"We've been there last year!"

Sabay na tutol namin ni Sabrina nang nakakunot-noo. Boys really doesn't have style. Kung saan sila komportable ay doon lang sila, they don't try something new... or talagang tamad lang sila maghanap ng iba pang beach.

"Alright, alright! Chill."

"Ate, sasama ba si Kuya Walter?"

"I-i don't know. Tatanungin ko siya kung sasama siya." Napatango si Tina sa sagot ko.

Hindi ako nakatulog kagabi dahil sa nangyari. Tama sina Tita, Walter and I will have arguments for the same reason. His insecurity is the real deal, not his face nor his condition.

"What if tanungin na lang natin siya? Makikipagkita ka sa kanya mamaya sa café right?"

"Yeah, at 5 o'clock."

"Pwede ba kaming sumama, ate?"

Nagpakiusap ang mga pinsan ko na sumama at pumayag ako. I also want them to see Sky Autumn and since me and Walter are not in good terms now, bringing them would make the atmosphere less awkward.

"So dito kayo unang nagkita, ate?"

"Yeah, dinala ako rito ni Aisha."

"What a romance, to think that you don't like coffee that much," sarkastiko akong ngumiti kay Sabrina dahil sa pangungutya niya.

My forehead creased to see ain't no one sitting on our usual spot. Where is he?

"Ba't wala pa siya?" Tanong ko sa sarili.

"Baka na-late lang, ate."

"Hindi siya pwedeng ma-late. He's sketching his works here and he always starts at 9 in the morning."

Naguguluhan pa rin ako. "Umupo muna kayo," sabi ko sa mga pinsan ko bago lumabas ng café para tawagan ang number niya. Para akong mababaliw. Ginulo ko ang buhok ko dahil sa inis nung hindi pa rin niya nasasagot ang pang-anim na tawag ko.

I tried again and again. I looked inside the café and saw my cousins' worried face. I just sighed and went inside after turning my phone off.

"Are you okay, ate?"

"Y-yeah, mag-order na kayo kung anong gusto niyo." Tipid akong ngumiti sa kanila at umupo na.

.

"He's been out since morning. Hindi naman niya sinabi kung saan siya pupunta." Napakagat ako ng labi dahil sa sinabi sa akin ni Tita Cynthia.

"I haven't since him since yesterday at nag-aalala ako. He's not answering my calls."

"Don't worry, Xylandria. I'll talk to him as soon as he gets home."

"Sige po. Maraming salamat, Tita."

Napakamot ako sa ulo dahil sa frustration matapos mapatay ang tawag. Napaupo ako sa sofa at nag-isip kung ano pa ang pwedeng gawin. Abangan ko kaya siya sa bahay nila?

Napaayos ako ng upo nung may naisip. I need Joshua's help, so I dialed his number. Thank goodness at agad naman siyang sumagot sa tawag ko.

"Xylandria, napatawag ka."

"Do you know where your Tito is? Kahapon pa akong walang contact sa kanya."

"Hindi ko alam. Nasa school ako at hindi ko na minsan naaabutan si Tito pag-uwi. Nag-away ba kayo?"

"Nag-away kami nung huli kaming magkita. I just did not expect him to ignore me, to think na mababaw lang yung reason ng away namin." Napatawa si Joshua sa sinabi ko.

"That's the kind of guy he is. May trabaho ka ba bukas, ate? Maybe I can make him talk to you even by force."

"Please lang, Joshua. Salamat."

Isang araw ko siyang hindi nakita at nami-miss ko na siya. Nakakapagod din na makipag-away sa kanya paulit-ulit sa parehos na rason.

.

"We tried to talk to him, but he keeps acting deaf, kahit si Lola ay tinatalikuran niya," kwento niya. Nasa loob siya ng sasakyan ko na naka-park hindi gaano kalayo mula sa residence nila.

"Who's he with?"

"With his assistant. Iyun palagi ang nakasunod sa buntot niya." Napatahimik ako sa sagot ni Joshua. Saan naman sila nagpupunta na silang dalawa lang at walang ibang tao ang nakakaalam?

Napansin ni Joshua ang pananahimik ko kaya nagsalita siya, "don't think anything weird. She's just doing her job."

"Yeah, of course i'm not thinking anything weird. She's just doing her job, especially na malaki magpasahod si Walter." I forced a smile.

Napunta ang atensyon namin sa gate na bumubukas. Nanliit ang mga mata ko nung makitang van ni Walter ang lumalabas. Agad kong pinaandar ang makina ng sasakyan ko nung humarurot na ito papalabas ng subdivision.

"Where the heck he's going?" Napatanong ako nung malampasan na ng van niya ang Sky Autumn.

"Hindi ko rin alam. Wala akong maisip na pwede niyang puntahan. Gumagala lang naman yan kapag kasama niya tayo. It's kinda suspicious to see him going somewhere else when he's only with his assistant." Napapintig ang tenga ko sa sinabing iyun ni Joshua. Naghaharumentado ako sa kaba at pangangatal.

"What the?"

Hindi kami makapaniwala ni Joshua nung pumasok ito sa lugar na hindi ko inaakalang pupuntahan niya... Northwest Hospital.