STRAY KIDS~CHANMIN

4- Sensiz yapamam

Canlar uzun zamandır bölüm atmıyordum, sınavlarım vardı, 4 gün önce

sınavlarım bitti artık sonunda rahata kavuştum Notlarım baya iyi geldi çok mutluyum. Herkese keyifli okumalar diliyorum.

O gece yaşadıklarımızın üzerinden yaklaşık bir ay geçmişti. Bang Chan benimle hiç doğru düzgün konuşmuyordu bile neden böyle bir şey yapıyordu bilmiyorum.

Ona karşı hiç saygısız davranmamıştım. Bana karşı böyle davranması benim kalbimi tuzla buz etmesine yetiyordu.

Yattığım yatakta bunları düşünürken birden kapım çalındı. Yattığım yerden kalkmadan bağırdım, "Kimsin?" gelen ses hiç beklemediğim kişiden geldi, gelen kişi Bang Chan' di. Ne Bang Chan mi bu benim aklımı okumaya mı başladı?

"Benim Seungmin kapıyı açar mısın?", hemen yattığım yerden kalkıp heyecanla kapıyı açtım.

Karşımda donuk suratla bana bakan Bang Chan'i görünce kalbim kırılmıştı ama bozuntuya vermeden heyecanla "Evet bir şey mi oldu?"

Bang Chan suratıma hayran hayran bakarken o ifadesiz suratını hiç eksik etmedi. Daha sonra "Annem seni yanına çağırıyor o yüzden geldim." dedi.

İçimden gerçekten bunun için mi geldin demek vardı ama söyleyemedim. Üzgün gözlerle ona bakarken onun derin yutkunma sesini duymuştum.

Bunu duymam üzerine başımı kaldırıp suratına baktığım zaman bana yaklaşacağı an kendine engel olup hemen yanından uzaklaştı.

Buda neydi şimdi diye içimden geçirdim. Odamın kapısını kapatıp annemin yanına gittim.

Annem: Oğlum yemek yemeden yattın, iyi misin?

Seungmin: İyiyim ben anne merak etme sadece karnım acıkmadığı için yemek yemedim. Hem uykumda çok var o yüzden erken yatmak istiyorum eğer izniniz olursa.

O sırada koltukta oturup bana bakan Chan ile göz göze geldim. Onunla göz göze gelmek bile kalbime iyi gelmedi. Bir anda elim ayağıma karıştı. O sırada telefonuna bakarak güldü.

Annem: Tamam oğlum sen git uyu, eğer acıkırsan gelip yersin.

Anneme sarılıp bir öpücük kondurdum. Aynı şekilde karşılık aldım. Öz annemin eksikliğini hiç hissettirmiyordu. Bu konuda ne kadar teşekkür etsem az kalır.

Hızlıca odama çıktım ve kendimi uykuya bıraktım.
...

Sabah yine erken saatte uyandım. Yine ailemi görmemiştim rüyamda. Bu durum artık hiç hoşuma gitmiyordu. Hemde hiç ben ailemsiz bir hiçim...

Kalkıp kahvaltı hazırladım herkes için. Arkamdan bir çift el bana sarılınca korkup hemen arkamı döndüm. Meğersem annemmiş. Kim olmasını hayal ediyorsam artık.

Annem: Mutfaktan ne güzel kokular geliyor.

Seungmin: Birazdan kahvaltıyı hazırlamış olurum anne sen git biraz daha uyumana devam et.

Annem: Tamam oğlum. Bende bari gidip Bang Chan'i uyandırayım.

Annem Chan'i uyandırmak için gidecekken onu durdurdum. Acaba annemi durdururken aklımdan ne geçiyordu çok merak ediyorum cidden!

Seungmin: Anne ben sana ne dedim, sen uyumana devam et ben Chan'i uyandırırım.

Annem gülümseyip yanağıma bir öpücük kondurduktan sonra, uyumak için odasına gitti.
...