imagine; niespodzianka
– Ciao, tu Thomas...
– H-hej, Tom...
– Niestety, nie mogę odebrać telefonu. Najprawdopodobniej oglądam moją starszą siostrą, Linę, w Glee na FOX-ie, jestem na próbie zespołu, płaczę przez Måneskin, ignoruję cię dla żartów albo naprawdę cię ignoruje, bo cię nienawidzę i powinieneś się odpieprzyć. Zostaw wiadomość, oddzwonię najszybciej, jak tylko będę mógł. Kocham was i jeszcze raz przepraszam, że nie mogę odebrać. Okej, pa!
Musiałam przyznać — kiedy usłyszałam pocztę głosową Toma po raz tysięczny w ciągu ostatnich piętnastu minut, to niesamowicie zabolało. Chciałam tylko zapytać, jak miewa się mój mały fettachino i czy wszystko u niego w porządku. Jak zwykle w środę. Co wydarzyło się od czasu naszej zeszłotygodniowej rozmowy, że teraz się do mnie nie odzywał? Czy zrobiłam coś źle?
Nagle rozległ się sygnał poczty głosowej, przez co podskoczyłam. Przez chwilę się wahałam, ale w końcu postanowiłam coś powiedzieć.
– Hej Thomas, tu Lina. Chciałam tylko zapytać, jak ma się mój mały robaczek i czy wszystko u niego w porządku. Bardzo tęsknię za tobą i za twoim głosem. Mam nadzieję, że jesteś bezpieczny, zdrowy i szczęśliwy. Napisz do mnie albo zadzwoń, kiedy będziesz miał chwilę. Okej, pa!
Zakończyłam połączenie, a następnie rzuciłam telefon z powrotem na kanapę obok mnie. Prychnęłam, przyciągając tym uwagę Melissy, jednej z moich koleżanek z branży, która posłała mi uśmiech przepełniony miłością.
– Nie odebrał, co?
Kiwnęłam głową, na co odpowiedziała mi wydęciem wargi.
– Dokładnie, Melissa. Dlaczego ode mnie nie odbiera? Zawsze rozmawiamy w środy, obiecał mi to, zanim wyjechałam do pracy, więc czemu teraz łamie obietnicę? – jęknęłam zirytowana. Nienawidziłam denerwować się na mojego brata, szczególnie że miałam się nim opiekować.
– Może jest zajęty? Albo po prostu zasnął? – Melissa wzruszyła ramionami.
– Może, ale zawsze dzwoni do mnie bez względu na to, jaki jest zmęczony albo zajęty! Dzwoni do mnie częściej niż pozostała trójka.
Oparłam podbródek na dłoni i głośno sapnęłam, na co Melissa parsknęła śmiechem.
– Może jest powód, dla którego nie zadzwoniłem, Lina...
Chwila...
– Thomas! – krzyknęłam. Scenariusz spadł mi z kolan.
Mój mały Tommy posyłał mi uśmiech. Nigdy wcześniej nie widziałam go tak szczęśliwego i wypoczętego (nie licząc wygranych zespołu na San Remo i Eurowizji). Od razu rzuciliśmy się w swoją stronę. Objęłam go ramionami i zaczęłam płakać.
– Co tutaj robisz?! Miałeś być w Rzymie z Måneskin! – Wyszlochałam w jego ramię.
– Mamy przerwę. Damiano wrócił do Giorgii, a Vic i Ethan odwiedzają swoje rodziny, więc ja postanowiłem odwiedzić moją ulubioną siostrę w Ameryce.
Poczułam się jak całkowita idiotka. Jak mogłam być taka głupia?
– Cholera jasna, Thomas! Już minęło tyle czasu?
Oszołomiona obserwowałam, jak chłopak kiwa głową.
– Tak. – Zachichotał. – W końcu jesteś w Stanach już od prawie dwóch lat. Dość szybko to minęło.
– Racja, ale co ty robisz w Stanach?! Dlaczego nie pojechałeś do rodziców, we Włoszech?
Thomas cicho się zaśmiał. Moi przyjaciele z branży obserwowali całe zajście z uśmiechem.
– To żadna podwójna niespodzianka, nie przyjechali ze mną, ale wiedzą, że tu jestem. Oni jako pierwsi dowiedzieli się o tej niespodziance.
Rozchyliłam usta. Dowiedziałam się jako ostatnia!
– Pieprz się, Thomas! Tak nie można!
Wszyscy obecni w pomieszczeniu parsknęli śmiechem, a ja pokręciłam głową.
– Przykro mi, kochana, tak już musiało być – wtrąciła Melissa.
– Co?! Wy też wiedzieliście?
Znajomi pokiwali głowami z rozbawieniem.
– No pewnie, że wiedzieliśmy, Lina! Ktoś musiał mu pomóc! – zawołał Matthew, który grał pana Schue.
Po raz kolejny przyciągnęłam brata do uścisku, ponieważ strasznie za nim tęskniłam.
– Teraz już tu jesteś i tylko to się liczy. Nawet sobie nie wyobrażasz, jak bardzo za tobą tęskniłam!
Thomas jedynie zachichotał.
– Tak, ja za tobą też! Tęskniłem aż za bardzo!
Ściskał mnie tak mocno, jakbym mogła w każdej chwili mu uciec.
– Kiedy wracasz do Włoch? Kiedy wracacie do prób z zespołem?
– Dopiero za prawie miesiąc, także będę tu podczas premiery nowego sezonu Glee...
– No coś ty! Idziesz ze mną! Nawet nie odmawiaj! Idziesz ze mną na premierę! – pisnęłam podekscytowana, a on skinął głową, kładąc dłoń na moim udzie, aby mnie uspokoić.
– A jak myślisz, dlaczego poprosiłem o miesięczną przerwę przed powrotem do nagrań?
– Wow! Jesteś najlepszym młodszym bratem na świecie!
Chłopak po raz kolejny się zaśmiał, razem z moimi znajomymi, którzy przyciągnęli nas do grupowego uścisku.
To była najlepsza niespodzianka.
