I love you since 1982 ( A Bongbong Marcos Fanfic )

Chapter 59.

"Mahal kita Mr.Marcos."

Silence..

"-uhh.. may kailangan ka ba, Agatha? Gu-gusto mo ng pagkain?" Nauutal netong tanong, akala ko may nararamdaman din siya.

"Naku Agatha, ba't mo kasi sinabi, alam mo namang wala ka ng pag-asa kasi nga may asawa na..hayst..palpak ka talaga Agatha kahit kailan." Sabi ko sa sarili ko at umiwas ng tingin kay Mr.Marcos.

"Gusto mo pagkain, Agatha?" Ulit niyang tanong at umiling naman ako, "Hindi po, gusto ko lang pong mag pahinga." Walang emosyon kong sagot, at yumuko na habang nakasandal paden sa headboard ng hospital bed.

"Sige, if you want something, just press the botton sa gilid mo and may dadating na nurse dito para i-assist ka." Sabi nito sabay tayo sa kinauupuan niya, at kinuha na ang bag.

"Babalik ako, mag p-pahinga ka m-muna jan." Naiiyak ba siya? Ba't nanginginig boses niya? Tumingin ako sakaniya at ngumiti ng mapait.

"Sige po Mr.Marcos..salamat." Tumango ito bilang tugon at yumuko na ako habang tinatakpan ang mukha ko ng dalawang kamay ko.

Nang marinig kong bumukas sirado ay di ko na mapigilang umiyak.

"Ba't ba nangyayare sakin to?...ano bang nagawa kong mali para mangyare sakin to?." I shakingly said to myself at humagulgol.

Kinagat ko ang mga labi ko para pigilan ang pag hagulgol ng malakas, ayaw kong may makarinig saking umiiyak.

I hate him.

I hate him for saving me......again.

I also hate my self..

Ba't ko pa kasi siya hinanap? Ba't ko pa kasi siya minahal?

Sa lahat ng lalaking pwedeng mahalin ba't siya pa? Ba't sa taong hindi pa mapapasakin?...

Pagod na pagod na ako..

Ang sakit sakit na..

Alam niyo kung ano yung mas masakit?

Sinabi ko sakaniya na mahal ko siya pero ano ginawa niya? He acted na parang wala siyang narinig sa'kin...

I can't blame him tho, ako yung nahulog..kaya ako dapat yung masaktan ng ganto.

I deserve this, these things happening to me,deserve ko to.

Kasi pabaya ako sa nangyayare sa paligid ko, hinayaan kong mahulog yung puso ko sakaniya.

Hinayaan kong  mahalin siya  nung ako pa si Sam.

Hinayaan ko yung sarili ko, kaluluwa ko, isipan ko, at puso kong mahalin ang isang tao na alam kong di kayang maibalik ang nararamdaman ko.

Pero alam niyo? Yung nararamdaman kong saya kapag kasama siya ay ibang-iba sa saya nung di ko pa siya nakilala.

Being with him causing my heart to skip a beat.

Kapag nag katitigan kami ay para bang humihinto yung paligid.
At mas lalong lumalaki ang nararamdaman ko para sakaniya.

I'm happy that I found him...again.

I'm happy na kahit alam kong hindi na niya ako mahal ay nagagawa ko padeng maging masaya kasama siya.

And lastly, I'm happy that I love someone like him.

Maybe it's time to move on, maybe kailangan ko ng pakawalan siya.

Maybe kailangan ng kalimutan siya. Para kahit papano ay maging okay din ako, di na masasaktan puso ko.

Mahal na mahal kita Bong, ang saya saya ko kasi nasabi ko na sa'yo ang tunay kong nararamdaman.