Love-struck

Chapter 16: Feeding Session

Paris' PoV:

Hindi ko maiwasang mapalunok nang marinig ko ang request ni Autumn. I was taken aback but I refrained myself from plastering more emotion dahil alam kong mas matutuwa lang sya sa kanyang nakikita.

Hindi makapaniwalang tinapunan ko na sya ng tingin. Oh damn. Minsan talaga ay hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isipan nya.

She seems serious on what she said. Wala akong nababakas na pagbibiro sa kanyang mukha. Parang determinadong-determinado pa nga sya. Her playful eyes are sparkling with so much hope and happiness.

Medyo cute sya ngayon.

"Are you out of your mind?" Nakakunot-noo kong tanong at pagak na napatawa. "Ano pang silbi ng kutsara kung hindi 'yun ang gagamitin natin sa pagkain?"

She groaned loudly. "Tsk! Come on! Use your mouth to feed me."

"No." I said at umiling-iling pa. "May kutsara naman. Kung tutuusin, you can feed yourself since may mga kamay ka."

Nakita ko kung paano nagbago bigla ang kanyang expression. Hindi na maipinta ang kanyang mukha. Para syang pinagbagsakan ng langit at lupa.

I'm firm with my decision. I would never do that. Unless, it's a do or die situation. Mygoodness.

Hindi ko maimagine ang sarili ko na gagawin ang pinag-uutos ni Autumn.

Napailing ako sa kawalan. Isang malalim na buntong-hininga ang ginawa ko. Pilit kong pinapakalma ang aking sarili. Pinanatili ko ang aking maayos na postura kahit na sobrang bilis ng tibok ng puso ko.

"Maiwan na muna kita." Tumayo ako at nagsimulang maglakad. Pero hindi pa man ako nakakalayo, naramdaman ko na lang na ang pagpulupot ng isang pares ng kamay sa aking bewang.

Napapikit ako nang mariin. Oh God. Autumn's hugging me from the back. This is one of my weakness.

"Wag ka munang umalis, Paris." The tone of her voice, it's so unusual. Ramdam ko ang lungkot nya. "Magagalit ako sayo kapag umalis ka rito."

Parang any minute ay iiyak na syang muli. I don't want to see her cry. Nasasaktan din ako.

I heaved a deep sigh. Hindi ko alam kung acting nya lang ba 'to para mapilit ako o hindi. Pero... Talagang naaapektuhan ako sa ginagawa nya.

Mabilis na humarap ako kay Autumn at niyakap sya pabalik. "I'll stay. Hindi ako aalis, Taglagas."

I carried her on the way to the couch. Gustong-guso nyang binubuhat ko sya. Such a baby.

"Ayaw mo ba talagang gawin 'yung gusto ko?" She asked.

I looked at her pero mabilis din akong napaiwas ng tingin dahil hindi ko kayang salubungin ang kanyang mata. She's staring at me intently. Parang matutunaw ako sa klase ng tinging ipinupukol nya sa akin

"Hindi talaga."

"Okay fine. Madali naman akong kausap." Parang nakahinga ako nang maluwag dahil doon. Good. I thought, ipipilit nya pa ang gusto nya. May pagkamabait din pala si Autumn kapag hindi sya sinusumpong ng attitude nya.

"Good. Then pwede na a——"

"But..." She interrupted.

Lihim akong napamura. Damn it. Binabawi ko na pala ang sinabi kong mabait sya. She'll gonna find ways on how she will get what she wants. She's wise.

"Maglalagay ka ng ice cream sa yummy abs mo. I will lick it."

I gasped in surprise because of that. Ramdam na ramdam ko ang pag-iinit ng aking pisngi. Kung nakikita ko lang ang sarili ko, paniguradong namumula na ako ngayon katulad ng isang kamatis.