Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rindou şimdi soğuk duvarlarla çevrili bir odada alabileceği en kötü cevabı bekliyordu.
"İdam cezası aldın, ama gitmeden önce sana iki çift lafım var."
Ağzını açmadı. Zaten adam da konuşmasını beklememişti.
"Cebi delik birisin bu hayatta, ve koruman gereken tek şey cebindeki anahtar, o açacak hayatının düzenini ve huzurunu.
Ama sen sepetindeki çürük elmaları ayırmaya odaklanıyorsun ve anahtar cebinden düşüyor, bu sefer anahtarı kurtarmaya çalışıyorsun ve düzenlediğini elmalar düşüp yuvarlanıyor, giderek senden uzaklaşıyor. Ve sonunda hiçbir şeyin kalmıyor.
İşte sen busun.
Bunu bir düşün deri-"
"Artık düşünmek için çok geç."
Rindou sabırsızca sözünü kesti.
"Tek ihtiyacım olan onu görmek."
Adama bir süre kadına baktı.
Aklı almıyordu, nasıl bir kadın bu denli kanlı cinayetler işleye biliyor ve idam cezasında bile tek düşünebildiği başak bir kadın olabiliyor?
İç çekti ve kapının kilidinin açtı.
"Orada. Dalgaların önündeki bankta."
İlerledi ve kadının kelepçelerini çözdü.
"O kızla arandaki ilişkiyi anlamıyorum, soruşturma boyunca şüpheli dosyasında kaldı, fakat herşey ortaya çıktığında bile en yakının olmasına rağmen tek bir işte bile parmağı yoktu."
Meraklı adam bir cevap bulabilmek amacıyla kadına baktı.
Rindou adamı dinlemeden kapıdan çıktı ve mavi dalgalara ilerledi. Cevaplara ihtiyacı olan insanlar onun için önemli değildi. Mühim olan tüm cevapları kendi yazmış olan o kıza ulaşmaktı. Her bir adımında derin tuz kokusu onu daha da çok gerdi. . . . Souya'nın sağından esen rüzgar bir beden tarafından kesildi.
"Beni özledin mi?"
Duyduğu ses ile gözlerini açtı. Tanıdık yüzü görünce yüzü ekşidi.
"...midemi bulandırıyorsun"
"Mideni mi bulandırıyorum? Hım.. Yoksa doğrusu karnındaki kelebekleri mi kanatlandırıyorum?
Kızdan hiç ses gelmedi ve gözlerini kapatıp okyanusun sesini dinlemeye devam etti.
"Madem öyle bende sana tiksinç duygular besliyorum."
