Dark Secrets

Κεφάλαιο 1.

Ιανουάριος 1885.

Περπατούσα προς το σπίτι μου. Είχε ήδη νυχτώσει και το κρύο ήταν τσουχτερό μιας και ήμασταν στην καρδιά του χειμώνα. Το σπίτι μου δεν απείχε πολύ, λίγο περπάτημα ακόμα έλεγα στον εαυτό μου και θα είσαι εκεί. Καθώς περπατούσα, ξαφνικά άρχισα να νιώθω πως κάποιος με ακολουθούσε η ίσως και να ήταν ιδέα μου και όντως ήταν, δεν υπήρχε κανένας γύρω μου και έτσι συνέχισα να περπατάω ανενόχλητος. Για κάποια στιγμή αρχισα να νιώθω ξανά το ίδιο, προτού καν το καταλάβω δέχτηκα ένα χτύπημα στο κεφάλι και εκεί ήταν που έχασα τις αισθήσεις μου.

Μάιος 1910.

 ''Jungwon'' Είπε ο Jake και γύρισα να τον κοιτάξω.

''Ναι'' Του είπα.

''Μπορείς να ξυπνήσεις τον Heeseung; Το πρωινό είναι έτοιμο.''

''Εντάξει.'' Είπα και σηκώθηκα από την θέση μου ενώ κατευθύνθηκα στον πάνω όροφο όπου ήταν το δωμάτιο μας.

''Heeseung'' Είπα ενώ τον σκούντησα ελαφρός για να ξυπνήσει.

''Jungwon'' Είπε με την βαριά από τον ύπνο φωνή του, ενώ με κοίταξε.

''Το πρωινό είναι έτοιμο και ο Jake  μου είπε να σε ξυπνήσω.''

''Οι υπόλοιποι είναι κάτω;''

''Όχι φύγανε πολύ νωρίς το πρωί για μια βόλτα σε λίγο θα έρθουν.''

''Εντάξει.'' Είπε και σηκώθηκε από το κρεβάτι.

''Καλημέρα.'' Είπε ο Heeseung στον Jake.

''Καλημέρα Heeseung.'' Είπε ενώ αμέσως μετά άνοιξε η  πόρτα και ήρθαν και οι υπόλοιποι.

''Μαζέψαμε λουλούδια.'' Είπε ενθουσιασμένος ο Sunoo.

''Είναι πολύ ωραία'' Είπα.

''Θα τα βάλω σε ένα βάζο. Εσείς καθήστε να φάτε.'' Είπε ο Jake και πήρε τα λουλούδια.

''Πως το κάνεις αυτός Jake;'' Ρώτησε ο Jay.

''Τι εννοείς;''

''Που ξυπνάς πάντα πρώτος και μας ετοιμάζεις πρωινό.''

''Δεν ξέρω είναι απλώς συνήθεια.''

''Τι θα κάνουμε μετά;'' Ρώτησε ο Sunghoon.

''Να πάμε ξανά βόλτα;'' Ρώτησε ο Ni-ki.

''Ξέρετε, μόνο μην απομακρυνθείτε από το σπίτι.'' Είπε ο Jake.

''Γιατί δεν θα έρθεις μαζί μας;'' Ρώτησε ο Ni-ki.

''Δεν έχω πολύ όρεξη.'' Είπε.

''Ναι ούτε εγώ θα έρθω.'' Δήλωσε ο Heeseung.

''Θα ξανακοιμηθείς;'' Ρώτησα.

''Ναι Jungwon,δεν νιώθω και πολύ καλά.''

''Είσαι άρρωστος;'' Τον ρώτησε ο Jay.

''Μια απλή αδιαθεσία αν ξεκουραστώ θα μου περάσει.''

''Πήγαινε να ξαπλώσεις.'' Είπε ο Jake και αφού μας χαιρέτησε ο Heeseung έφυγε.

''Λοιπόν πάμε;'' Ρώτησε ο Sunoo.

''Ναι με την προϋπόθεση ότι δεν θα ξανά μαζέψεις άλλα λουλούδια.'' Είπε ο Jay.

''Καλά'' Είπε και σούφρωσε τα χείλη του, ενώ γελάσαμε με την έκφραση του.

''Καλά να περάσετε παιδιά και μην αργήσετε.'' Είπε ο Jake.

''Ευχαριστούμε.'' Είπε ο Sunghoon και αμέσως μετά φύγαμε. Συνηθίζαμε να κάνουμε βόλτες κυρίως κοντά στο σπίτι και στο δάσος που βρισκόταν δίπλα, αλλά μέχρι ένα σημείο, ποτέ δεν πήγαμε πιο βαθιά στο δάσος. Ο Jake πάντα μας έλεγε ότι δεν είμαστε μόνο εμείς αλλά υπάρχουν και άλλα πράγματα που δεν ξέρουμε τι είναι και καλύτερα να είμαστε επιφυλακτικοί. Όντως είχε δίκιο, ένα βράδυ που βγήκα έξω να πάρω αέρα άκουσα έναν περίεργο ήχο να έρχεται από το δάσος ,από τότε δεν πλησιάζω καθόλου.