The Heartthrob That Can't Walk

Chapter 39

Even though my vision is not clear I drove to her apartment. As soon as I get there, I knock to her door several times.

“Shane…it’s me. Let’s talk please?” halos mag makaawa ako sa pintuan.

Wala akong nakuhang sagot. Kahit isang salita wala. I tried to open the door but it’s locked. Kayang kaya ko ‘to sirain, pero ayoko naman gawin hanggat maaari. Ilang ulit pa akong kumatok pero walang sumasagot.

Bumalik ako ng kotse. Baka nasa trabaho siya.  Mabilis ang patakbo ko at wala akong pakielam kahit businahan nila ako dahil sa pagkairita nila.

Nang makarating ay nakita ko agad ang boss niya. Siya lang mag isa ang nadatnan ko. Where the hell is she?

Pumasok ako sa loob at dumiretso sa kaniya, “where’s Shane?” I asked.

Pinagkunotan niya ako ng noo, “anong pinagsasabi mong bata ka? Ilang linggo na siya wala rito. Sabi niya hindi na muna siya papasok.”

“What? She told me she’s working. Busy pa nga raw kasi marami customers. What the hell are you saying?” bakas ang pagkainis sa boses ko.

“Abay, ibig mong sabihin nag sisinungaling ako gano’n? Lumayas layas ka rito.” Pagtataboy niya.

When I knew he sound serious I felt nervous. Wala talaga siya rito. Lumbas ulit ako at pumasok sa sasakyan. Ilang beses kong inuntog ang ulo ko sa manibela. Tangina nasa’n na siya?

Bakit ba kasi ako pumayag sa gusto ng gagong Fina na ‘yon? Alam ko na na manloloko siya pero isinawalang bahala ko. Ngayon saan ko na siya hahanapin? Pano kung may nangyari sa kaniya?

Natauhan ano nang may kumatok sa bintana. It’s her boss. Binuksan ko ‘yon.

“Oh, dyan naka tira si Abdul. Ewan ko kung nandoon pa rin ‘yon.” Inabot niya sa’kin ang maliit na papel. Kinuha ko naman agad. “Wag kang gago kaya ka nawawalan e. Bilisan mo, ang tanga kasi.” Ungot niya bago ako talikuran.

“Thank you.” Sabi ko bago buksan ang waze app. Medyo malapit lang kaya mabilis ko lang mahahanap.

Huminto ako sa tapat ng isang bahay na kulay asul. I hope he’s here, I hope he knows where’s Shane. Kumatok ako ng dalawang beses.

He opened the door, he doesn’t even have a shirt. “Bakit? Ano kailangan mo?” matapang niyang tanong.

I gulped, “ I was just wondering if…you know where Shane is?”

“Ano? Mag tagalog ka nga ang bilis mo mag english.” Kumamot siya ng ulo.

Huminga ako ng malalim, nababanas ako sa mukha niya, “Nasan si Shane?”

“Bakit sa’kin mo tinatanong?” gulat na tanong niya. “Oy, umamin ka! Anong ginawa mo sa pandak na ‘yon? Gugulpihin kita—”

Hindi ko na siya pinakinggan. I enter my car hopeless. Hindi naman siya mukhang umaarte. Saan ko na siya hahanapin?

I felt my chest tighten. I can’t breath properly, my hands are trembling in fear. I’m scared that she might end up in danger because of me. It’s always because of fucking me.

Nanlalabo ang mata ko pero nagawa ko pang mag drive sa apartment niya. Bumaba ako. Baka sakaling nandito na siya.

“Hijo, hinahanap mo yung babaeng naka tira dyan?” tanong ng matandang babae.

“Opo, nakita niyo po ba siya? Kanina ko pa po siya hinahanap.”

“Eh, kakabalik lang. Nag aalala nga ako at marumi ang damit niya. Paki tingnan nalang, may pupuntahan pa ako.” Nag paalam na siya.