O gün arkadaşlarımla aşağı inmiştik sonra bayağı oynayıp güldük ama onu gördüğüm andan beri hiç unutamadım. Oysaki aynı mahallede oturuyormuşuz.Çocuk benimle konuşmaya çalışıyordu ama ben ise konuşamıyordum.Arkadaşıma söylemek zorundaydım ama pişman olacağımı biliyordum.Sonra çocuğun yanına usulca yaklaşıp.
-Adın ne senin?
-Kayra ya senin?
-Benim adım Mira.
-Tanıştığıma memnun oldum.
-Bende.
-Siz buraya yeni taşındınız galiba.
-Evet Mira nerden bildin.
-Ben seni bu zamana kadar görmedim.Akşamları biz aşağıya öneriz.Sende iner misin Kayra?
-Hmm bilmiyorum belki annem izin vermeye bilir.
-Biz belki izin alabiliriz.
-olabilir.
Yani ben o kadar konuşuyordum ki nerdeyse çocuğun içine düşünüyordum. Erkeksi bir tipim vardı. Bu yüzden çocuk beni tınlamamaya başlamıştı. Oysaki ben onu çooook seviyordum...
