Karanlığın Efendileri : Vampirler ve Kurtadamlar

KEVVK <> B"12

"Damon!"

Hala çıkmamıştı. Boğulduğunu sandım. Dalıp onu aradım ama bulamadım.

"Damon. Bu hiç komik değil. Neredesin?"

Önümde birden belirince korktum.

"Beni çok korkuttun."

"Yaptığını beğendin mi? Sırılsıklam olduk. Telefonlarımız da bozuldu. Kıyıya kadar yüzmek zorundayız. Mutlu musun?"

"Bana hala cevap vermedin."

"Hadi. Gidelim Elena. Uzun bir gün oldu."

"Ama..."

"Lütfen? Bu seferlik benim istediğim gibi yapalım. Tamam mı?"

"Tamam."

Kıyıya kadar yüzdük. Bir kısmında o beni sürükledi. Kıyıya çıktığımızda çok yorulmuştuk.

"Yorgunluktan ölüyorum."

"Seni taşımamı ister misin?"

"Hayır, teşekkürler."

Ayağa kalkmaya çalıştım. Dizlerim titriyordu. Gerçekten uzun bir mesafeyi yüzmüştük.

"İnat etme."

Beni kolaylıkla kucağına aldı. Ben de boynuna sarılıp teslim oldum. Hava serin değildi ama ıslak elbisemin içinde üşüyordum. Ama Damon sıcacıktı. Kafamı göğsüne yasladım.

"Elbisenin beyaz olması iyi olmadı."

"Neden?"

Bir şey demedi ama ben anlamıştım. Sutyen giymemiştim ve ıslanınca da elbise üzerime yapışmış, göğüslerim ortaya çıkmıştı. Utançtan kıpkırmızı oldum. Ellerimle kapatmaya çalıştım.

Otele girmeden durdu. Beni yere indirdi. Üzerindeki ıslak tişörtü çıkarıp üzerime örttü.

"Teşekkürler."

Odaya çıkıp hemen duşa girdim. O da kendi odasındaki banyoya girdi. Giyinip geri geldiğinde ben saçlarımı kurutuyordum.

"Beni gerçekten yerde yatıracaksın, değil mi?"

"Anlaşma anlaşmadır."

Yastığın tekini ve battaniyeyi aldım. Battaniyeyi serip yastığı üzerine koydum.

"İyi geceler."

Söylene söylene yattı. Ben de yatağıma uzandım. Saat 3'e geliyordu. Hava çok sıcaktı. Kalkıp bütün pencereleri açtım. Damon hala uyumamış, dönüp duruyordu.

"Orada iyi misin?"

"Evet. Harikayım."

Birkaç dakika dönüp durdum ama uyuyamadım. Damon'ın sessizce söylendiğini duyabiliyordum. Kıkırdamadan edemedim.

"Damon?"

Hemen başını kaldırıp baktı.

"Yanımda yatabilirsin. Ama sadece bu gecelik."

"Sonunda. Neden bu kadar uzun sürdü? Her yerim tutuldu."

Hemen yastığını alıp geldi. Yanıma yattı.

"Oldukça inatçısın."

"Uslu duracağından emin olmalıydım."

"Şimdi emin misin?"

"Pek değil."

Ses tonum onu güldürmüştü. Neşelendi.

"İnan bana, tipim değilsin."