Karanlığın Efendileri : Vampirler ve Kurtadamlar

KEVVK <> B"15

Vampir uşaklar etrafı temizlerken ben şok olmuş bir şekilde koltukta kalakalmıştım. Lucian ayağa kalktı.

"Başka bir odaya geçelim mi? Bunları görmen gerekmez."

Uzattığı eli görmezden geldim ve önünde ilerledim. Uzun koridorlarda epeyce yürüdük. Sonunda bir odanın kapısında durdu.

"Burası senin odan. Umarım beğenirsin."

Kapıyı açtırdı. Ağzım açık kalmıştı. Neredeyse her şey altındandı. Mükemmeldi. Çok geniş, ferah ve son derece zevkli döşenmişti.

"Burada bir misafir olduğunu hatırlatırım Elena. Kaçmaya kalkışmayacağını umuyorum. Çünkü bunu başaramazsın. Şayet kulaklarım çok iyi duyar ve bu odadan attığın ilk adımı duyar duymaz senin için geleceğim."

Odaya girip etrafa baktı.

"İhtiyacın olan ne varsa kapıdaki adamlardan isteyebilirsin."

"Bazı sorularım var."

"Ah. Elbette. Gözlerinde o ışığı görebiliyorum."

İyice yaklaştı. Geri çekilmemek için kendimi zor tuttum.

"Ne bilmek istiyorsan öğreneceksin. Sorularını cevaplandıracağım. Ama önce güzel bir banyo yap ve sıkı bir uyku çek. Yorgun görünmeni istemeyiz değil mi?"

Kafamı salladım.

"Yemen için bir şeyler göndereceğim küçüğüm. Hepsi buysa ben artık seni yalnız bırakayım."

"Hepsi bu."

Başını hafifçe sallayıp gitti. Kapıyı kapattılar. Odanın penceresi yoktu. Tek giriş kapıydı ve önünde iki vampir bekliyordu. Yani kaçmam imkansızdı.

Odanın içlerine ilerledikçe bir küvet gördüm. Ve bir tuvalet. İhtiyacım olan her şey vardı. Üzerimdekileri çıkarıp küveti doldurdum. Sıcak su iyi geldi. Aklım Damon'daydı. Acaba iyi miydi? Lucian'a soracaktım. Bana yalan söylemeyeceğini umuyordum.

Banyodan çıkıp havluya sarındım. Dolaba gidip giyebileceğim bir şeyler aradım. Dolap ağzına kadar kıyafetle doluydu. Hepsi de şık ve pahalı elbiselerdi. Kot ve tişört bulmam zor oldu. Üzerime tam olmuşlardı.

Odaya geri döndüğümde bir sürü yiyeceğin beni beklediğini gördüm. Karnım çok acıkmıştı. Bir şeyler atıştırdım. Sonra uyku çöktüm. Yatağa uzanayım derken uyuyakalmışım.

Uyandığımda kaç saat geçmiş olduğunu bilmiyordum. Saatim yoktu ve telefonumu almışlardı. Pencere olmadığı için sabah mı akşam mı onu bile kestiremiyordum.

Kapıya gidip kapıyı çaldım. Odamın önündeki vampirler kapıyı hemen açtı.

"Lucian'ı görmek istiyorum."

Biri hemen haber vermeye gitti. Onu beklerken diğerini inceledim. İnsandan çok da farklı görünmüyordu. Sadece çok beyazdı. Ve de koyu siyah, kara delik gibi gözleri vardı.

Diğeri döndüğünde ayaklarımı yere vuruyordum. Sıkılmıştım.

"Efendi Lucian sizi bekliyor."

Gösterdikleri yere doğru yürüdüm. Aklımdan plan yapmaya çalışıyordum ama saati bile bilmiyordum. Hiç pencere yoktu. Mahzen gibiydi.

Lucian taht gibi bir koltukta gayet rahat oturuyordu. Beni görünce ayağa kalktı.

"Elena."

Karşıma gelip durdu.

"Benimle konuşmak istemişsin."