Her Second Chance

Chance 13:

Growing up (2)

Matilda's POV

Damn you Prince!
Alam mo yung kasabihan na "the more you hate, the more you love?" Well—that's true, but now...I literally HATE that fake Prince guts! Grrr.

He's childish, mean, snob, saksakan ng arte, at sobra kung mang asar! I can't understand why I didn't notice his true personality before! Isn't it because you're socially awkward at mahiyain? Ugh, now that I know his true colors —forget about shyness, he really gets on my nerves. Sino ba namang hindi manggigigil! Sigaw ng isip ko sabay hampas ng kamao ko sa unan. Hinampas hampas ko iyon sabay diin ko sa mukha ko at doon sumigay dahil sa frustration. "AHHHHH!!!! You damn fake PRINCE!!!!" Impit na sigaw ko sa unan.

Don't underestimate this Auntie! You damn brat! I might be inexperienced, but I'm a lonely virgin!

Playing the bad boy? I can play your game!

Kinabukasan

Maagaa akong gumising para maisip kong mabuti ang mga dapat kong sabihin sa kaniya. It's true, I'm acting like a damn loser infront of a kid. I did, underestimated him too. I'm not used to this, but I have to counterattack! it's hard playing this game called 'puppy love' kung wala naman talaga akong kaalam-alam sa mga rules.

I was sitting on my bed when I heard a loud bang on the door.

Huh?

peeking through my window tinignan ko kung sino yung kumakatok na kulang na lamang eh wasakin yung pintuan namin. But upon looking through it napaatras ako ng makita ko yung mukha ni Prince at ang walangjo! nakangiti pa siya labas lahat ng ngipin! Pisting 'yan!

"ANO BANG PROBLEMA MO HA?!"
Malakas na sigaw ko nang matapos ko siyang pag-buksan ng pintuan. He was smiling creepily gusto kong ihambalos yung doorknob sa mukha niya.

"Nothing much, I just woke up earlier and was thinking to pissed you off." Parang walang pakialam na sabi niya. Maloloka ako! Kung palang hindi talaga ako nagising ng maaga ay gigisingin niya ako ng 4:00 am ng umaga! Isa talaga siyang kampon ng kadiliman sa sama!

"Well, it turns out you're already awake. Boring." Sabi niya na nagkibit balikat sabay pasok sa loob ng bahay. Tuloy-tuloy siya sa loob ng kusina namin at binuksan ang ref. "I want some coofee." Baling niya saakin.

"Ano ngayon?"

Tinitigan niya lang ako.

arghh!!

Bandang huli ako din naghanda ng agahan niya....
Born to be alalay na lang ba talaga ang status ko sa kaniya?

*sigh*

"What's wrong?"

Tanong niya habang nasa biyahe kami papuntang school. Nakatitig siya sa mukha ko ng seryoso. Napaatras naman akong bigla dahil sobrang lapit ng mukha niya sa eyeballs ko. Joke lang. Na conscious lang ako sa poreless, spotless niyang face! sarap hampasin. And noted na sadyang mabango talaga ang Kampon ng kadiliman na ito. Forgiven.

"W-wala. Naiiirita ako sa'yo, lumayo ka nga!" Irita kong sabi kunway at umusog sa may gilid ng kotse. Narinig ko naman siyang tumawa pero nanahimik lamang siya.