Nöbet sırası kuzeyde idi. Deniz ve ben hala uyumamıştık. Sonra Deniz" Neden ağlıyorsun kanka?"dedi. Bir anda yeşil gözlerimden akan su damlalarını, telaşı hissettim. "Korkuyorum" demeyi başarabilmiştim. Bana sarıldı ve "Bu son gecemiz olsa bile seni çok sevdiğimi unutma olur mu knk?"dedi. Ona sarıldım. Hayatım boyunca o benim yanımda olmuştu. Onun aslında ne kadar tatlı olduğunu bu zamana kadar anlayamamıştım. Tüm arkadaşlarımı çok seviyordum fakat Deniz bana daha yakındı sanki. Yavaşça kalkıp Kuzey'e baktım ve nöbet tutmak yerine sandalyede uyumuş olan Kuzey'e tokat attım. Hafifçe gözlerini araladı, hafif bir tebessümle koluma yumuşakça vurdu. Ama ben gülmüyordum. Ciddiydim. Bunun şakası yoktu. "Kuzey kallkkk!" diye bağırdım. Sıçrayarak yerinden kalktı ve "Sıkıyorsa sen nöbet tut lan!" dedi. "Tamam" dedim ve Deniz'i kolundan çekerek nöbet koltuğuna yönlendirdim. Deniz"Biraz maceraya var mısın ?"dedi. Ben" Neden olmasın?"dedim. Deniz'le yerimizden kalktık, kimsenin uyanmadığından emin olup kapı kolunu yavaşça kıvırdık. Karanlık ve nemliydi. Sessizce yürümeye başladık. Deniz'in elini sıkıca ve korkuyla tutuyordum. Deniz o masmavi gözlerini ve yelpaze kirpiklerini bana çevirdi ve göz kırptı. Sakince ilerlemeye devam ediyorduk.
