Chapter Five
{ Candice's POV }
"What are you doing here, slave?"
"Ace?!"
Umupo nalang bigla ang Ace na yan sa upuang katapat ko.
Naman! Sinira na nga ni Monique ang araw ko, sisirain pa ng crush slash master ko? Anak ng.
Nakakapanggigil talaga yang Monique na yan! Bwisit siya!
"Sorry, pero hindi ko susundin ang kahit anong utos mo ngayon. Badtrip ako."
"Paki ko kung badtrip ka?" I glared at him. Wag niya akong sisimulan. Di porket crush ko siya eh di ko siya papatulan!
"Paki ko din sayo?"
"May paki ka sakin dahil ako ang master mo."
"Well sorry, nawala na yung paki ko kumg meron man. Pakihanap nalang."
Ugh! This is a nonsense talk. Nagsasagutan lang kami!
He sighed at tumayo siya. Buti naman at aalis na siya!
But I was wrong, hinawakan niya ang wrist ko at hinila palabas ng coffee shop.
"Ang cliche nito ha! Yung prince charming hahawakan yung wrist ng bidang babae tapos hihilain niya ito. The eff." Huminto siya at natawa.
"Who says na ikaw ang bidang babae sa storya ko?" Tss. Bwisit!
Nanahimik nalang ako. Leche. Ayoko na ngang magsalita. Psh.
Lakad lang kami ng lakad hanggang sa nakarating kami sa park.
Binitawan niya ako at umupo sa isang bench. Tinap niya yung tabi niya at nagsignal na umupo ako. Kaya umupo nalang ako.
Ang tahimik lang namin. Walang nagsasalita. At ayoko na siyang kausapin. Nonsense kausap.
"Tsk. Ang boring mong kasama! Hindi ka man lang nagsasalita." Tapos pag nagsalita ako, maiirita siya tapos sasabihin noisy ako? Aba bipolar!
Nakatingin siya sakin at hinihintay akong magsalita. Pero nakatingin ako sa ibang direksyon.
Pagtingin ko sakanya ay hindi na siya nakatingin sakin. Ang tahimik masyado kaya nagsalita na ako.
"Do you find me a bitch?" I asked him.
Napakunot ang noo niya at tumingin siya sakin. I sighed.
"Sa St.Andrew, I'm a total bitch. I'm a female badass. You can even entitled me Queen of bitches."
Nakatingin pa din siya sakin while I'm just staring at the children playing.
"To be honest, you really look like one. But sa observation ko based on how you act, you're normal kind. Masungit lang minsan."
"It is because I need to act kind."
"So, you're a fake?" Napatingin ako sakanya ng gulat.
"No. I'm changing myself. I've been into troubles because of my attitude. And my mom asked me to stop."
Mukhang ganun nga talaga ang magiging impression ng ibang tao, mamimis-understand ako.
Long silence again between us.
"How about me? Anong impression mo sakin?" Tanong niya.
I smiled. "Jerk. Masungit. Pa-cool. Mayabang. Masama ugali." He chuckled. "Pero nafefeel ko, hindi ka naman ganun eh. Oo masungit ka, kahit saakin. Pero parang hindi naman sobra."
