Mesela ile başlamak istiyorum burda. Çünkü bu hikaye baştan aşağı mesela gibi.
Mesela...
Ne düşler kurdu yürekler ne sevdalarin eşiğinden döndü. Kimi hayalperesti haketmedi kimini hayalperest. Sonuçta kader bütün düşlerin elbet birgün sonunu getirirdi. Bir zaman sonra aldırmıyor insan ya da kurmuyor düş felan;
Gelene eyvallah burdan doğuyor işte.
İlk hayal, ilk düş ve ilk düşüş hiç unutulmuyor mesela. İlk sevmeler, ilk öpmeler, ilk aşklar, ilk ayrılıklar... bu ilkler sonların belki başlangıcı oluyor. Kimse sezmese de hayat hep bir adım önde oluyormuş. Pes etmeden anlamıyor insan. Bir de burdan bak istersen...
