ခင်ဗျားတို့ အချစ်ဆိုတာဘယ်ကစတယ်လို့ သတ်မှတ်ကြသလဲ??
ကျွန်တော့်အတွက်တော့ အချစ်ဆိုတာ
ခြောက်ပေအကွာကနေ မြင်ရေနရတဲ့လက်ဖောင်းဖောင်းလေးက စခဲ့တာပဲဗျာ.......။
ကျွန်တော်နဲ့သူက ဘယ်တုန်းကမှ နီးနီးကပ်ကပ် အတူတူရှိမနေခဲ့ကြဘူး...။
အတူတူရှိနေရင်လည်း အမြဲလိုလို ခြောက်ပေအကွာက...
ကျွန်တော် မစွန့်စားဘူးလို့ခင်ဗျားတို့ ထင်ရင်ကျွန်တော် စိတ်ဆိုးမိမှာပဲ..။
ဒါပေမဲ့...ဒီပေါကြောင်ကြောင်နိုင်တဲ့ ကံကြမ္မာကကို သူ့အနားကပ်ခွင့်မပေးတာ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဗျာ..။
အခွင့်ရတုန်း ခြေတစ်လှမ်း တိုးမိတိုင်း ဘယ်ကနေရောက်,ရောက်လာမှန်းမသိတဲ့ အနှောင့်အယှက်တွေ။
သူနဲ့ကျွန်တော်စသိခဲ့တာက တက္ကသိုလ်စတက်တဲ့နေ့မှာ..။
သိချင်နေကြတယ်ပေါ့ ။ မလောပါနဲ့ ခုပြောပြမှာပါ...။
ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ Love Story Of University ပေါ့
ဟဲဟဲ.....။
FIVE FEET APART♡
"သားကြီး တက္ကသိုလ်ပထဆုံးနေ့ဆိုတော့ မင်းရင်မခုန်ဘူးလား.."
1st Class(1)က corridorရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့အချိန် ဘေးနားက ဂျိတ်ရဲ့ အမေးစကား..။
"ရင်ခုန်စရာကောင်းလို့လား တက္ကသိုလ်ပထဆုံးနေ့က
အတန်းတက်ရင် စာသင်၊အတန်းဆင်းရင် canteenသွား ပြီးရင်ပြန် ဘာတွေက ရင်ခုန်စရာရှိလို့လဲကွာ.."
ပုခုံးတွန့်ကာ ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ ပြောလာတဲ့ဆောင်းဟွန်းကို ကြည့်တော့ ပုံမှန်လိုပင်..
"ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာဆို တက္ကသိုလ်တက်
နေရင်း ချစ်သွားကြတာတွေ မင်းမကြည့်ဖူးဘူးလား"
"မကြည့်ဖူးဘူး...။ကျောင်းစာပဲစိတ်ဝင်စားတာငါက"
"မင်းကလေ လူငယ်ဘဝကိုလုံးဝမခံစားတတ်ဘူးပဲ
Troye Sivanရဲ့ My Youthကို နားထောင်ကြည့်စမ်း..မင်း"
ပြောလည်းပြော အိတ်ထဲကဖုန်းကိုထုတ်ပြီး နားကြပ်ပါလာတပ်ပေးတဲ့ ဂျိတ်ကြောင့် ဆောင်းဟွန်း မငြင်းဘဲ ငြိမ်နေလိုက်သည်။
YOU ARE READING
𝐹𝑖𝑣𝑒 𝐹𝑒𝑒𝑡 𝐴𝑝𝑎𝑟𝑡 /𝐽𝑎𝑦𝒉𝑜𝑜𝑛 𝑜𝑛𝑒 𝑠𝒉𝑜𝑟𝑡/
Romanceခင်ဗျားတို့ အချစ်ဆိုတာဘယ်ကစတယ်လို့ သတ်မှတ်ကြသလဲ?? ကျွန်တော့်အတွက်တော့ အချစ်ဆိုတာ ခြောက်ပေအကွာကနေ မြင်ရေနရတဲ့လက်ဖောင်းဖောင်းလေးက စခဲ့တာပဲဗျာ.......။
