The professor got me pregnant #01 [Edited]

Chapter 22

"Let me call ambul–––." hindi na niya na tuloy ang sasabihin nang mahigpit ko siyang yinakap at doon umiyak sa dibdib niya, ramdam kong natigilan ito dahil sa ginawa ko pero ilang sandali lang ay yinakap din ako nang mahigpit kaya mas lalo akong na iyak.

"I'm sorry!" umiiyak na sabi ko sa kanya, umiling ito at yinakap lang ako nang mahigpit, nag yakapan kami nang ilang minuto bago siya humiwalay sa yakap at tingnan ako, "B-bati na tayo please." sumisinghot singhot na tanong ko.

"Bati na tayo babe, I'm sorry i love you." sabi niya at yinakap ulit ako pero sa pag kakataong ito sobrang higpit na na para bang ayaw na niyang mang yayari itong muli.

"Ilove you more xy," sagot ko naka ngiti ako nang halikan niya ako sa noo,"Babe tama na baka ma ipit si baby natin." natatawa kong sabi nang mahigpit nanaman niya akong yakapin, agad na lumiwag ang yakap niya saakin kaya naman tumingala ako sa kanya, na kita kong naka awang ang labi niya at naka tulala sa kawalan, "Ouy!"

"B-babe can you repeat what you say?" tanong nito na kina taka ko pero sinagot ko parin.

"Ouy?" nag tataka kong sabi, umiling siya.

"The other one."

"Tama na baka ma ipit si baby?" nag tataka kong sagot, tumango ito at gulat akong tiningnan.

"You're pregnant?" gulat na tanong niya at napa tingin sa tiyan kong labas na ang baby bump, "Fuck!" mura nito, "I didn't why didn't tell me babe."

Lumabas na ako nang banyo at iniwan siya sa banyo na nag tatanong at gulat na gulat parin.

"Babe I'm asking you." naka sunod pala ito saakin at pilit akong tinatanong.

"How? aber asan ka? lagi ka bang andito wala diba kaya paano mo malalaman, and for your in formation i plan to surprise you kanina pero ako ang na surprise!" sigaw ko sa kanya na kina gulat niya.

"Oh god!" bulong nito na kina irap ko.

Maayos na kami pag lipas nang mga araw naging protective nanaman siya saakin, kahit pag upo at pag lakad naka alalay siya, hindi nadin siya na wala sa mga morning sickness ko at mga check up, talagang bumabawi siya saakin pati na sa kambal.

"Hello?" sagot ko sa tawag habang nag huhugas nang plato, sinagot kona agad kahit na hindi tiningnan kong sino ang tumawag.

"Ate it's savannah." sagot nito.

"Ohh! yeah how are you? si raizen kamusta? sorry hah hindi na kmai nakaka dalaw naging busy lang." sabi ko at nag punas nang kamay para maka usap ko siya nang maayos.

"Okay lang ate! okay naman kami, kaso may favor ako kong okay lang ate?"

WALANG paalam akong pumunta sa bahay nila savannah, hindi na ako nakapag paalam sa pag mamadali tska wala namn sa bahay ang mag aama ko nasa park at nilabas ang mga bagong alagang aso ni viyle.

"Salamat ate naka rating ka." naka ngiting salubong ni savannah, makikita mo ang lumbay sa kanyang mga mata.

"Anong problema?" tanong ko sa kanya, nang pimasok kami sa bahay niya ay maraming kalat at mga bagahe kaya nag tataka ko siyang tiningnan kong para saan ang mga iyon.

"Wag mong pansinin yan ate." naka ngiting sabi niya at pina upo ako' tumabi siya saakin nang upo, at hindi nag tagal tumulo ang mga luha, kahit na nag tataka ay niyakap ko parin siya.

"Anong problema savannah sabihin mo saakin para mabawasan yan." maka hulugang sabi ko.

"Aalis na ako mamaya ate, kinuha ang nang pinsan ko sa Us, para mag pa gamot." mahinang sabi ko sapat na para marinig ko, gulat akong napa hiwalay sa kanya, malungkot siyang ngumiti saakin, "Matagal na akong na diagnosed na may stage 2 lungs cancer." umiiyak na sabi niya kaya napa luha narin ako.

"Kilan kolang din nalaman na malala na pala, kaya pala may mga sintumas na ako, laging mainit ang ulo at nag lalagas ang buhok." malungkot na sabi niya, "Nang malaman nang pinsan ko, gusto niya akong ipagamot sa us, pero hindi ko kayang iwan si Raizen na mag isa ang bata pa niya, pero na isip ko yong sinabi mong kailangan ko ding ipa kilala si raizen sa ama niya." pumiyok ang boses nito.

"Alagaan mo sana si raizen ate may tiwala ako sayo, pag alis ko mamaya ikaw na ang makikita niya, ayukong mag paalam dahil alam kong iiyak lang siya, mga ilang araw ipakilala mo siya kay xylor, hindi ko alam kong mag tatagal pa ako sa mundo dahil sa sakit ko."

Iyak lang ako nang iyak nang sinundo na si savanna nang pinsan niya, nasa kwarto ako nila at tinititigan ang walang kamalay malay na anak niyang si raizen, na aawa ako sa bata, pinangako kong kahit anong mangyari habang nas apuder ko itong si raizen ituturi ko siyang tunay kong anak.

    

Maingat ko siyang isinakay sa kotse at umuwi, habang nasa byahe ay nagising si raizen at gaya nang sabi ni savannah ay hinahanap nga siya nito.

"Tita Ayesha, why po nasa car ako? where po si mama?" sunod sunod na tanong nito.

"Mag ginawa si mama mo raizen and she say that your staying to our house for day's." naka ngiti kong tanong.

"Why po hindi sinabi ni mama and Mama's never say that to me po." inosenting sabi nito.

"Kasi your sleep pa mamaya e call natin si mama mo, ngayon sa bahay ka muna kalaro sila kuya at ate mo doon okay?" tanong ko kahit na nag tataka ay ngumiti ito at tumango.

Nang maka pasok kami sa bahay ay agad na sumalubong nang yakap si xyroz, saakin kaya hindi niya na pansin nahawak ko si raizen sa kamay.

"Babe, oh ghod i miss you where have you been, why didn't you tell me that your leaving, and you didn't bring your phone, I'm so worr–––– holly fuc—." tinakoan ko agad ang bunganga nito dahil balak mag Mura sa harap nang mga bata.

"Hi baby, raizen." naka ngiting bati ni viyle at kinuha sa hawak ko si raizen na tahimik na naka tingin kay, xyroz.