Chances (Joseph Simon Araneta Marcos FanFriction)

Part VIII 💖

"Who wants to eat dinner?" Biglang sabi niya  na nakapag pabasag ng katahimikan sa aming Tatlo.

"Ako pass ako susunduin pa ako ng Asawa ko Si! Bukas nalang tayo mag sabay ha?" Sabi ni Atty. Carmela habang nakatingin sa phone niya.

Bigla naman akong tinignan ni Simon at parang nag hihintay ng isasagot ko pero ang traydor kong katawan na ata ang sumagot para sa tanong niya.

"Well S-Serene is hungry so what now?" Sabi niya tsaka siya tumayo at inayos ang damit niya.

Gusto kong lumubog sa kinatatayuan ko dahil sa back stabber kong tyan nalaman noya tuloy na gutom na ko tapos tinatawanan pa ko ng dalawang to.

"I can eat on my own." Sabi ko naman tsaka ko kinuha ang bag ko tsaka ako naunang lumabas sa kanila.

Narinig ko pa silang nag sisihan pero hindi ko na sila pinansin pa nung tawagin ulit niya ko nakakahiya talaga parang noong unang kita ulit namin after 4 months.

Flashback..

It's been 4 months since we saw each other.. Yes Simon and i continue talking through our own social medias.

We became close to each other with that four months and he is one of the reason why i want to move forward to my life.

He helps me to move on and i think i can do that with his help though I'm not going to use him for my own benefits.

Simon: "Hey are you okay?" He asked with his worried tone.

I look at my phone and smile..

Me: "Yes am i Si! No need to worry I'm just focusing myself on the road." Sabi ko naman sa kanya.

Simon: "By the way where are you going?" Tanong naman niya kaya napatingin ako sa kanya.

Mukhang busy din siya sa mga paper works niya kahit nasa bahay na siya pero still he gives time to talk with me.

Me: "I'm going home right?" Tanong ko naman sa kanya kaya napatingin siya at nag smile bigla.

Nakalimutan niya atang sinabi ko sa kanya pero okay lang lage ko din naman sinasagot mga tanong niya kahit kakatanong niya lang din kanina.

Simon: "yeah right, sorry for being forgettable person and thank you for always reminding me." Sabi naman niya habang titig na titig sa akin.

Me: "you're always welcome Si." Sabi ko naman sa kanya bigla naman nag karoon ng katahimikan sa amin kaya naman napatingin ako sa phone ko kala ko namatay yung call.

Me: "Hey is there something wrong?" Tanong ko sa kanya.

Bigla naman siyang parang natauhan sa tanong ko tsaka ako tinignan at ngumiti. But i know deep inside that something is wrong.

Simon: "Well i saw them earlier.." Yon lang ang sinabi niya pero gets ko ang sinabi niya.

He's talking about his "Ex Girlfriend"  na nag cheat sa kanya pero ang sabi niya minahal niya talaga ito ng sobra.

Me: "Then? I mean you said to yourself that you'll trying not to get hurt because of her Si." Sabi ko naman tsaka ako bumaba ng sasakyan.

Nag lakad ako hanggang sa makapasok at makarating sa kwarto ko habang kinakusap siya about sa ex niya.

Gusto ko mang sabihin na nandito naman ako para tulungan siya pero ayaw ko din naman iparating sa kanya na ganon.

Nasabi ko na din naman sa kanyang kung ikaw naman ang need ng tulong ko I'm willing to help him kahit pa gano kahirap yon kase siya nga nagawa niya yon sakin sa kanya pa kaya?