Σ'αγαπω!

Κεφάλαιο 26 ( Α' μέρος)

Δεν θέλω να ξυπνήσω. Κοιμάμαι τόσο ωραία κι στην αγκαλιά του Νίκου που εύχομαι να σταματούσε ο χρόνος κι να μέναμε έτσι για πάντα! Η αυτό θα έλεγα αν δεν υπήρχε η έκπληξη του Λάζαρου. Με το που χτυπάει το ξυπνητήρι πετάγομαι όρθια κι σηκώνομαι από το κρεβάτι σε κλάσματα δευτερολεπτου. Είχα ξυπνήσει πολύ πιο πριν βέβαια αλλά ξέροντας ότι ο Νίκος ξυπνάει με το παραμικρό δεν κουνήθηκα.

" Ελλη ηρέμησε...." μουρμουρίζει ο Νίκος στον ύπνο του. Είδατε που σας το είπα?

"Ήρεμη είμαι Νίκο.!" του λέω κι τρέχω στην ντουλάπα να δω τι να βάλω για σήμερα . Μέτα από τόσο καιρό θα πάω για ψώνια με την μητέρα μου κι φυσικά στο αγαπημένο μου μαγαζί με ρούχα. Είναι ακριβό μαγαζί δεν λέω αλλά έχει πάρα πολύ ωραία συνολακια που τα περισσότερα κορίτσια θέλουν να φοράνε. Κι εγώ είμαι μια από αυτές! Αν κι δεν μου πολυφαίνεται μπορώ να πω.

" Ναι, το βλέπω πόσο ήρεμη είσαι." μου λέει ο Νίκος καθώς ανακάθεται πάνω στο κρεβάτι.

"Τι ώρα είναι ?" ρωτάει κι ψάχνει το κινητό του.

"Εφτά παρά είκοσι" του λέω βγάζοντας ένα τόνο ρούχα από την ντουλάπα.

"Κι θες να μου πεις ότι σηκώθηκες τέτοια ώρα μόνο κι μόνο για ένα μαγαζί με ρούχα?" ρωτάει κοιτώντας με λες κι είμαι τρελή.

"Νίκο.." του λέω κι τον πλησιάζω με το δολοφονικο μου βλέμμα...

"Δεν είναι άπλα ένα μαγαζί με ρούχα..Είναι ΤΟ μαγαζί με τα πιο υπέροχα ρούχα!!" του τονίζω κουνώντας το δάχτυλο μου μπροστά του.

"Το Πιασες?"

"Εντάξει το κατάλαβα!" λέει κι σηκώνει τα χέρια ψηλά. Τι μπορούν να καταλάβουν τα αγόρια από ρούχα? Ότι κι να φοράνε (π.χ ο Νίκος) τους πάνε , ενώ εμείς χρειαζόμαστε πολύ περισσότερο χρόνο για να ετοιμαστούμε...Έτσι λέω αλλά στην πραγματικοτητα κάνω ακριβώς το αντίθετο...

Βγάζω σχεδόν όλα τα ρούχα μου από την ντουλάπα.

"Ελλη ότι κι αν φορέσεις σου πάει." λέει ο Νίκος καθισμένος ακόμα στο κρεβάτι. Αχού! λέει τόσο ωραία λόγια !!!! Αλλά δεν έχω χρόνο για χάσιμο πρέπει να δω τι θα βάλω. Έχω καιρό να πάω για ψώνια. Τελευταια φορά είχα πάει με την Τα κι όπως συνήθως γίναμε ρεζίλι στον δρόμο αλλά περάσαμε υπέροχα!

"Σε ευχαριστώ Νίκο αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Το να το ακούω μόνο από εσένα δεν με κάνει να έχω λιγότερο αγχος." του λέω ψάχνοντας για μια καλή μπλούζα στον τεράστιο μπόγο από ρούχα.

"Ε?Τι εννοείς Ελλη? Από ποιον άλλον θες να το ακούσεις?" λέει κι σηκώνεται. Μου αρέσει να τον πειράζω τα πρωινά γιατί ακόμα κοιμάται κι ας μην το δείχνει. Η αλήθεια είναι κι μόνο που το ακούω από το στόμα του Νίκου με κάνει ευτυχισμένη.!!

"Εγώ? από κανέναν..." κάνω δήθεν την ανυποψίαστη. Εκείνος σηκώνεται κι έρχεται προς τα εμένα. Με πιάνει από τους ώμους κι με γυρνάει προς το μέρος του.

"Ένα σου λέω. Αν κάποιος προσπαθήσει να σε πάρει μακριά μου θα βρει τον μπελά του. Οπότε πριν κάνεις κάτι σκέψου τον κακομοίρη που θα τολμήσει να φλερτάρει μαζί σου." λέει κι με φιλάει. Πραγματικά νομίζω ότι ζω μέσα σε ένα όνειρο. Ένα όνειρο που δεν θέλω να τελειώσει ποτέ!

Μόλις με αφήνει μου ξεφεύγει ένα μικρο γελάκι.

"Τι? Ήταν αστείο αυτό που είπα?" του γνέφω αρνητικά.

"Άπλα σε πείραζα λίγο βρε κουτό! Είναι δυνατόν να σε αφήσω ποτέ για κάποιον άλλον? Εσύ είσαι ο κόσμος μου όλος!" του λέω με ένα χαμόγελο στα χείλη. Εκείνος με κοιτάει με ανοιχτά τα μάτια κι κοκκινίζει. Συνειδητοποιοντας μόλις τι είπα κοκκινίζω, αρπάζω μερικά ρούχα κι τρέχω μέσα στο μπάνιο. Αμάν τι είπα μόλις τώρα? Μου ξέφυγε. Όχι ότι δεν ήθελα να το πω αλλά...να με κάνει κι κοκκινίζω... Μην το σκέφτεσαι Έλλη θα το έχει ξεχάσει μόλις βγεις από το μπάνιο. Ναι είμαι σίγουρη ότι θα το έχει ξεχάσει... Μα καλά τι λέω? Αποκλείεται να το ξεχάσει!

Βλέπω τα ρούχα που άρπαξα ξαφνικά στα χέρια μου πριν βγω από το δωμάτιο. Ένα ωραίο Τζιν παντελόνι με διάφορα σχέδια επάνω κι μια κοντομάνικη μπλούζα με ένα μπουστάκι από μέσα. Τέλεια σκέφτηκα κι τα φόρεσα στο πι και φι. Κι με αυτό ολοκληρώθηκε το τι θα φορέσω. Τώρα δυστυχώς πρέπει να μαζέψω όλα τα ρούχα που έβγαλα από την ντουλάπα γιατί άμα τα δει η μαμά μου σίγουρα θα πάθει εγκεφαλικό πρωινιάτικα.

Βγαίνω από το μπάνιο. Ένα χέρι με τραβάει κι με κολλάει στον τοίχο. Ο Νίκος με φιλάει κι μετά με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω.

"Δεν πρόκειται να βγεις έτσι έξω!" μου λέει κι με σηκώνει επάνω στον ώμο του.

"Γιατί Νίκο?" τον ρωτάει τελείως έκπληκτη με αυτήν του την κίνηση.

"Γιατί..ξεχωρίζεις πολύ έτσι.. Σου πάνε τόσο πολύ αυτά τα ρούχα που δεν θέλω να σε δει κανένας άλλος να τα φοράς. Κυρίως όταν δεν είμαι μαζί σου."

Πόσο γλυκός είσαι όταν ζηλεύεις! Πραγματικά είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που έχω δίπλα μου τον Νίκο!!! <3

"Και τι θα γίνει με το σχολείο Νίκο? Δεν πρέπει να πας?" ρωτάω με την ελπίδα να με αφήσει.

"Πρώτα θα διαλέξουμε ....δηλαδή εγώ θα διαλέξω τι θα βάλεις κι μετά θα πάω."

Εντάξει μπορώ να πω ότι είναι γλύκας όταν ζηλεύει αλλά αυτό? Εν μέρει κι εγώ φταίω ....κι η πλάκα που το έκανα πιο πριν...Οκ το κατάλαβα δεν θα ξανακάνω τέτοια πλάκα στον Νίκο...

" Εντάξει..." λέω παραδίδοντας τα όπλα....