Ateş ve buzun aşkı...
Ateş bir gün görmüş o bürsürü alevin arasında hala ayakta ,dimdik, durmaya çalışan buzu... Sevdalanmış onun gayretine. O zorlu engellere rağmen güzelliğine ,asilliğine...aşık olmuş onun hırçınlığına , yüreğindeki duruluğuna...anlaşılmıştı sıcağın soğuğa aşık olduğu...demiştiki ona;
-Gel benim ol...Hayatıma anlam veren mucize ol?
Ateş gözü dönüktür. Tehlikelidir,yakar ortalığı...
Buz da soğuktur. Tehlikeli olmak zorundadır...çünkü başka ateşler onu bir heves uğruma söndürmek ister...canını yakmak ister...
Bu yüzden korkmuştur Ateşten, Bakamamıştır ona...
-Git. Sadece git burdan...Teslim edemem kendimi sana,tutulamam,eriyemem ben!
Halbuki kolay kolay bırakabilirmiydi Ateş onu? Neden istememiştiki? Yoksa çokmu sıcaktı onun için? Ama Ateş daha dememiştiki onun için kül olmaya bile razıydı...Evet biraz kısa yazıyorum ama her bir bölümün ayrılacalıklı güzel olmasını istedim...umarım beğenirsiniz...oy ve yorum yaparsanız çok mutlu olurum cidden:)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ateş ve Buz
RomanceTa ki ikiside birbirine karışıp,kül olduktan , buhar oluncaya kadar...:)