Sadece oturuyorlardı... Ateş ayrılmıyordu Buzun yanından ne kadar şey dese de kırsada üzsede git desede gitmiyordu işte...gururuna yenik düşmemişti o...
Buz dayanamadı Ateşe sordu;
-Ateş ve buz birleşince...
Soğuk ve sıcak karışınca
Kara güneş değince
Sevinçli olunca
Yeri geldiğinde üzülünce
Sonsuza kadar birbirimizin olunca...
Söyle bana
BUZMU ERİR?, ATEŞMİ KÜL OLUR?...
Düşünmüştü Ateş... Ve en kararlı arkasında durduğu cevabı vermişti Buza.
-İkiside bir daha var olmamak üzere birbirlerinin olurlar...veya kendi kendilerine sadece ölmeyi beklerler...Histerik bir gülüş atmıştı Buz...
-Bir Ateş , Su olmadan sönmez.
-Doğru ama Su sadece beni söndürür benim ona karşı bir gücüm verebilceğim yeterli sevgi yok onu eritemem veya buharlaştıramam...
-Ama unuttunmu bende eridiğimde bir Su olucam... sen kül olucaksın ama ben Su...
-En azından Su olana kadar...Su benden seni alana kadar...Benim ol
O an yer ve gök susmuştu...Sanki tüm evren sadece Buzun cevabını duymak istiyordu... Çünkü herkes biliyorduki bu cevap bazılarını mahvedicekken,bazılarının en mutlu anı olucaktı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ateş ve Buz
RomanceTa ki ikiside birbirine karışıp,kül olduktan , buhar oluncaya kadar...:)