BİR ÖMÜR 🤍

"SENİ SEVİYORUM !"

🍀 𝘠𝘪𝘭𝘥𝘪𝘻𝘭𝘢𝘳𝘪𝘯𝘪𝘻𝘪 𝘷𝘦 𝘴𝘢𝘵𝘪𝘳 𝘢𝘳𝘢𝘴𝘪 𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮𝘭𝘢𝘳𝘪𝘯𝘪𝘻𝘪 𝘣𝘦𝘬𝘭𝘪𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮 🍀

🌸 Aradan yirmi dört saat geçmiştir 🌸

Radovan'ın görüntülü aramasından sonra herhangi bir ize rastlanmadığı için herkes çok gergin ve sinirli bir bekleyiş içindedir

İlyas gözlerini sabitlendiğini masadan bir an olsun ayırmıyordur

Ani bir hamleyle oturduğu masadan kalkar fidanlıktan çıkmaya  giderken Hızır kolundan tutar

Hızır : nereye ?

İlyas: karımı almaya burda böyle oturup bekleyemem ben abi

Haşmet : umurunda mı karın ne zaman umrunda oldu ha İlyas

İlyas: Haşmet abi ...

Alparslan: amca tamam sakin olalım ömür ellerinde düşünmeden bir hamle yapamayız riske atamayız onu hadi otur

Hızır : doğan babayla konuştun mu ?

Alparslan : konuştum amca yoldalar Yaman da geliyor

İlyas: gün mü yapıyoruz abi ömür ellerinde neyin toplanması bu bırak karımı bulmaya gideyim

Hızır : sizin bu ani saçmasapan kararlarınız yüzünden o kız orda bundan sonra ben ne dersem o olacak itiraz istemiyorum diyip haşmete bakar

Kimsesiz Doğan fidanlığa giriş yapmıştır herkesle selamlaşıp oturur

Hızır : var mı bir haber baba doğan

Doğan : var diyip cebinden çıkardığı Ömürün telefonunu masaya koyar

İlyas hemen telefonu eline alır bakar

İlyas: Ömürün telefonu bu ... nerden buldun doğan baba

Doğan : bulmamı istediler buldum İlyas

İlyas telefonu açar açmaz ekranda olan fotoğrafına uzun uzun bakmıştır