Seul'e doğru giderken yolda her şeyi Yoongi'ye anlattım. Ecelden kaçmanın bir faydası yoktu sonuçta.
Tabii beklediğim gibi tepki verdi ama çok kızmadı. Taehyung'un da hataları olduğunun o da farkındaydı.
"Kısacası bazen alttan almak çok yorucu oluyor." dedim. Yoongi ise derin bir iç çekip "Haklısın ama bilmediğin çok şey var. Özellikle de onun geçmişi hakkında..." dedi.
Normalde bu konuları Taehyung ile konuşmam gerektiğinin farkındaydım ama dayanamadım "Anlat da bileyim o zaman Yoongi. Çünkü İnan böylesi benim için çok zor."
Dediğim bu kelimelerden sonra kısa bir sessizlik oldu. Ve Yoongi "Peki." dedi. "Anlatacağım."
Dikkat kesilip anlattığı şeyleri dinlemeye başladım. "Aranızda ne geçti,Taehyung sana ne kadarını anlattı bilmiyorum. Gerçi anlattı mı ondan bile emin değilim. Taehyung kendisi ve ailesi hakkında konuşmayı sevmez." dedi Yoongi
Hakklıydı bu zamana kadar Taehyung hakkında tek bildiğim şey müzikle uğraştığı ve bazen özel ders verdiğiydi. Kendini bana açmıyordu.
Yoongi devam etti. " Biz Taehyung ile çocukluk arkadaşıyız. Ailelerimiz de arkadaştı.Tabii ailelerimize ne kadar aile denilirse. Taehyung'un babası annesini ve onu döverdi Jungkook"
Son duyduğumla boğazımda bir yumru hissetmiştim. Taehyung şiddet mi görmüştü hem de çocukken. Bu akıl almaz derece de korkunçtu.
"Normalde böyle durumlarda çocuklar annelerine sığınırlar ama Taehyung'un annesi de normal değildi. Bay Kim annesini ne kadar döverse dövsün ertesi gün hiçbir şey olmamış gibi kocasına sırnaşırdı. Hep kocasından sevgi görmeyi beklerdi." dedi Yoongi. Jimin de ben de çıt çıkarmadan Yoongi'yi dinliyorduk.
"Anlayacağın Taehyung ne annesinden ne de babasından sevgi görebildi. Tek konuştuğu arkadaşı bendim, benim de o. Onun bu haraketlerinin sebebi görmediği sevgiyi senin ona göstermen. Bizlere sürekli trip atması, naz yapması diğer çocuklar gibi el üstünde tutulmadığından. Çocukça haraketlerinin sebebi çocukluğunu şu an yaşıyor olması Jungkook." dedi Yoongi
Ne diyeceğimi bilmiyordum. Taehyung bana bunlardan bahsetseydi kesinlikle tutumum daha farklı olurdu. En azından bir tık daha sabır gösterirdim.
Duyduklarımdan sonra çok suçlu hissetmiştim. Yoongi de bunu anlamış olacak ki " Kendini kötü hissetme. Sonuçta kimin nasıl bir hayata sahip olduğunu bilemeyiz..." dedi.
Haklıydı kimse dışarıdan göründüğü gibi değildi. Taehyung'un da çok kötü bir geçmişi vardı ama ben bunu düzeltmek için elimden geleni yapacaktım.
~
Bardan onu almaya gittiğimizde bir köşede yarı baygın yarı uyanık etrafı izliyordu. Beni görünce yüzü düştü "Yoongi şerefsizi söyledi dimi nerede olduğumu." ağzındaki alkol kokusunu aramızda mesafe olmasına rağmen alıyordum. Ayrıca konuşurken dili tam anlamıyla dönmüyordu.
"Evet o söyledi." dedim. "Şerefsiz" diye tekrarladı Taehyung ve devam etti "Git buradan istemiyorum seni."
"Olmaz burada bu halde kalamazsın." dedim. " Ne varmış benim halimde ayrıca ben daha buradayım gitmiyorum bir yere." dedi Taehyung.
Bende duvar kenarına yaslanıp konuşmaya başladım " Peki o zaman bende gitmiyorum." Taehyung ise şaşkınlıkla bana baktı ama sonra o da gelip yanıma oturdu.
Yarım saat kadar ses çıkarmadan gelen geçene bakarak o duvar kenarında oturduk. Taehyung kafasını omzuma yaslamış bakınıyordu.
Sessizliği bozan da o oldu " Jungkook" dedi. "Efendim." dedim. " Eve gidelim mi başım ağrıyor." dedi Taehyung bana masum masum bakarak. Bu ifadesine gülmüştüm.
Yerden kalkıp onu da kaldırdım. Yoongi ve Jimin sabırla bizi dışarıda beklemişti. Onlara minnettardım.
Taehyung'u arabaya bindirdikten sonra onların evlerine doğru ilerledik. Sonunda bu günün sonunu getirebilmiştik...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
