Until the End (Ongoing)

Prologue

Alam mo yung feeling na kahit nasasaktan kana mahal na mahal mo pa din sya kahit sinasaktan kana physically mahal mopa din sya.

Ganun siguro talaga pag nagmahal may mga tao naman na sumusuko agad dahil sa ginagawa ng mahal nila.

Pero ako, hindi madaling sumuko kahit ako lang yung lumalaban samin hindi ko sya susukuan maghihintay ako hanggang sa mahalin nya din ako.

Napagitla ako sa pag iisip ng may tumawag sakin anjan na pala sya.

Tinignan nya ko ng matalim ngunit nginitian ko lamang sya ayokong ipahalata na natatakot ako kahit minsan dipa ako umiyak sa harap nya ayokong ipakita na mahina ako.

"Andito kana pala Astrid, halika na kumain na tayo bago pa lumamig yung pagkain" ngiti kong sabi sa kanya

"Ayokong kumain ng luto mo". He said coldly.

Umiling iling ako at ngumiti sa kanya diko pinapahalata na nasasaktan ako.

" Sayang naman yung niluto ko, lika na kain na tayo I'm sure pagod ka sa trabaho" hinawakan ko yung kamay nya para hilain sana sya papunta sa kusina ngunit nagulat ako sa sigaw nya.

"Don't touch me!" Tinulak nya ko kaya napaupo ako sa sahig hindi ko ininda yung sakit tinignan ko lang sya ng walang expression. "Bakit ba ang kulit mo Flaire ayoko ngang kumain! "

"Gusto lang naman kitang kasabay kumain Astrid"  Tumayo ako at pinagpag ang sarili.

" Tinanong mo ba ako kung gusto kitang kasabay kumain? "He said coldly.

Napayuko na lamang ako pinipigilan lumuha sa harap nya.

" Kung si Yumi yung nagluto kakainin ko talaga kung si Yumi yung Asawa ko sasaya pa ako, pero hindi e, ikaw! Di hamak na mas lamang sya sayo Flaire kaya wag mo ng subukan lahat! Asawa lang kita sa papel pero hindi kita mahal hindi ikaw yung babaeng pinapangarap ko hindi ikaw yung babaeng gusto kong makasama at mas lalong hindi ikaw yung babaeng gusto kong maging ina ng mga  anak ko kung hindi si Yumi sya lang!"  Sigaw nya sakin ang kaninang pinipigilan kong luha tumulo nalang kusa na parang gripo.

Frst time nya kong nakitang umiyak nababakas sa kanyang muka ang gulat pero napawi din agad yun tinignan nya ko ng walang emosyon.

Pinunasan ko agad yung mga luha ko pero tuloy tuloy padin sila sa pagtulo.

"Alam ko naman hanggang ngayon si Ate Yumi padin eh, kahit na anong gawin ko hindi parin naman sapat lahat pero iniisip ko baka dumating sa puntong kahit unting pagmamahal mo lang sakin ayus na masaya nako dun" umiiyak kong sabi sa kanya pero nagpatuloy ako sa pagsasalita. "Mahal na mahal lang talaga kita Ast-". Hindi ko na natuloy yung sasabihin ko dahil bigla syang nagsalita.

" Kung mahal moko bakit mo sya hinayaan mamatay!" Galit nyang sabi sakin bigla nya kong hinawakan sa braso at sinandal sa pader.

"Hindi sa ganun Astrid magpapaliwanag ako "  umiiyak padin ako habang nakatingin sa kanya hindi ko na ininda yung sakit ng likod ko wala ng mas sasakit pa kung hindi yung mga sinasabi nya.

"Shut up Flaire! I don't need your fucking explanation! Ayoko sa babaeng sinungaling". Mariin nyang sabi binitawan nya nako at nagsimula na syang maglakad.

Ayoko ng isipin yung nakaraan ngunit bumabalik na naman natatakot ako ng sobra.

Hinabol ko si Astrid at niyakap sya sa likod.

" Mahal na mahal kita Astrid".umiiyak kong sabi "Please ako nalang wag na si ate Yumi wala na sya Astrid andito naman ako". Nagmamakaawa ako sa kanya ngunit tinanggal nya ang pagkayakap ko sa kanya humarap sya sakin at bigla akong sinampal ng malakas nalasahan ko yung dugo sa bibig ko.

"What did you say? Ikaw nalang. Kahit kailan hindi mo mapapantayan si Yumi sa puso ko hindi ka sapat Flaire sya lang wag kang desperada".Galit nyang sabi sakin.

Ang sakit sakit ng puso ko sobra.

" At sana ikaw nalang yung namatay hindi sya, edi sana masaya ako ngayon!".Wala ng mas sasakit pa dito sa sinabi nya.

Pinunasan ko yung luha ko at tinignan sya huminga ako ng malalim bago magsalita.

"Sana nga ako nalang yung namatay wala sanang Flaire na nang gugulo sayo ngayon" Nakatingin padin ako sa kanya nananatili naman blanko ang kanyang muka.

Hinawakan ko yung muka nya at nagpatuloy sa pagsasalita "I will never get enough for you, I got that"

Tumalikod nako sa kanya at umakyat papuntang kwarto. Umiyak lang ako ng umiyak sana ako nalang namatay hindi si ate Yumi kasalanan ko.

5 years na kaming mag asawa ni Astrid sa 5 years na yun walang nagbago sa pakikitungo nya sakin naiintindihin ko sya iintindihin ko sya kahit sobrang sakit sakin mahal na mahal ko lang kasi talaga sya.

Pinanganak ako ni mama ng may tapang  hindi sumusuko sa ano mang laban dami ko ng napag daanan na problema pero hindi ako nag give up yun kasi sabi sakin ni mama dati bago sya mawala. Kaya kahit ganito kami ni Astrid I will never give up on you Until the End.

I'm Akiesha Flaire Chavez and this is my story.