Loving Professor Miss Alvarez (Unedited!)

6

Ilang araw na ang mga nagdaan matapos ang nangyare sa opisina ni ma'am. Ilang araw ko na din itong inaasar at kinukulit.

I always bring her food na din na syempre luto ko ito. So far naman nasasarapam siya sa mga dinadala kong lutong bahay.

I know it may sounds wrong but I think I like her? I don't know masaya Ako kapag nakikita ko siyang sinusungitan ako, minamalditahan ako tsaka kung dati nagagalit ako sakanya pag tinatawag Niya akong dugyot, ngayon nasisiyahan Ako pag siya Ang tumatawag saakin non.

Anyways ito na nga papunta ako sa opisina ni ma'am para dalhan siya ng pagkain.

Pakanta kanta pa akong naglalakad papunta sa opisina ni ma'am nang makapit na ako sa opisina ni ma'am napansin kong nakasiwang ang pintuan.

Kinabahan ako baka kung ano na nangyayare Kay ma'am kaya agad akong pumasok at nagulat ako sa aking nakita.

Si miss Valentina, nakaupo siya sa lap ng lalaki at masaya silang nag uusap.

Lumingon saakin si ma'am at seryoso akong tinignan.

" I-im sorry miss Alvarez, i--i -- I didn't know po" nauutal kong sabi dito.

Nanginginig na ang mga binti ko at nararamdaman ko ang puso ko parang pinipiga sa sakit. Medyo namamasa na din ang aking mga mata kaya humikab ako para hindi nila ito mapansin.

" What are you doing here? Love who is she?" Tanong ng unggoy Kay ma'am habang nakapulopot parin ang mga kamay nito sa bewang ni ma'am.

Hindi man lang tumayo si ma'am sa hita ng unggoy na yan ang PANGET nila.

" Ahh hehehehe I'm Mavis po, tska ma'am" lumingon ako Kay ma'am na blanko lang na nakatingin saakin para bang pinaparamdam Niya saakin na umalis na ako at nakaka abala lang ako sakanila.

" Miss Alvarez, ahh eto an po yung lunch food mo po lu--"

" Hindi Ako kakain niyan, throw it." Putol nito saakin.

Para naman sinasaksak ang puso ko sa kanyang mga binitawang salita.

" Ahh ma'am sayang din--"

" Ayaw ko nga niyan! Hindi kaba nakaka intindi? Me and Denver will eat in restaurant! Mas sure akong mas malinis pa yun kaysa jan sa dala mong yan" tumawa naman ang lalaki sa sinabi nito at nakakalokong tinignan ako

"Kid, itapon mo na yan, she doesn't like to eat food coming from stranger tskaa lumabas kana nakaka abala ka saamin" mayabang na sabi nito.

"LEAVE" madiin na sabi ni ma'am.

" Sayang naman kasi ito miss Alvarez kung itatapon ko lan---"

" I don't care, I said LEAVE THIS ROOM NOW!" sinigawan na nito ako tsaka tumayo ito sa hita ng lalaki at lumapit saakin.

Hinila ako nito palabas ng opisina niya tinignan Muna nito ako ng masama.

"I don't want to see you EVER AGAIN here in my office " tskaa sinaraduhan na ako nito ng pinto.

Hindi ko namalayang tumulo na pala ang aking mga luha sa mata at sobrang pinipiga ang puso ko sa sobrang sakit.

Akala ko ayos na kami, Akala ko mabait na siya saakin pero bakit biglang back to zero nanaman?

Pinunasan ko ang pisngi ko tsaka dumiretso na muna sa cr para maghilamos ng mukha para hindi mapansin nila Bruno na umiyak ako.

After ko maghilamos dumiretso na ako sa cafeteria dahil nanduon na daw sila Bruno at Ako nalang hinihintay nila.

Malamyang naglakad ako papuntang cafe at pag dating ko sa canteen ay rinig na rinig ko ang malakas na tawanan nila chanel at Bruno since medyo kaunti lang ang studyanteng kumakain ngayon.ewan ko kung bakit.