වියරුවෙන් කීව එයා ඉන පිටිපස්සෙ තිබ්බ පිස්ටල් එක අතට අරගෙන උණ්ඩ සූදානම් කරගෙන මගේ නළලට තියද්දි මම හඩන ගමන්ම ඇස් තද කරල පියාගත්තා...
" උඹට....ජීවත් වෙන්න....අයිතියක් නෑ....!!"
දැඩිව කීව එයා මගේ නළලට පිස්ටල් එක තද කරද්දි මගේ ඇස් වල කදුළු වේදනා දෙන කොපුල් දිගේ ඔහේ ගලන් ගියා.....
........................................................................
" ප.....පා......"
සියුම් හඩින් මම මුමුණද්දි එයා මාව තල්ලු කරලා දාලා යන්න ගියේ මාව බිමට වැටෙද්දි.....මට එයාගෙ පස්සෙන් යන්න ඕනෙකම තිබ්බත් මට යන්න ලැබුන් නෑ.....එකෙණෙහිම අත් දෙකට මාංචු වැටෙද්දි මන් බොද උන දෑස් වලින් මට පිටුපාලා එයා යන විදිය බලන් ඉදියා....
°•°•°•°•°•°•°•°•°•
" ප්ලීස්.....ම..ට..එක පාරක් එයාව හම්බෙන්න ....දෙන්න....."
පැය ගානක් පුරාවට හුළං පොදක් වත් නොඑන ලයිට් එකක් විතරක් දාපු අදුරු කාමරේ හිර වෙලා හිස මෙසය මත ඔබාගෙන හඩමින් ඉදපු මම හිස එසෙව්වෙ දරුණු පෙනුමක් තිබුණ ඔෆිසර්ස්ලා දෙන්නෙක් ඇතුළට එද්දි....
" කාවද ඩොක්ටර් යීබෝ .....??"
උන් ඒක ඇහුවෙත් මූනිච්ඡාවට වගේ වෙද්දි මම උරහිසෙන් කදුළු පිහාගත්තෙ මගේ අත් දෙක මෙසෙට තියල හිර කරල තිබුණු නිසා....
" ඔෆිසර්...ශාන්ව....ප්ලීස්.... "
ඒ මනුස්සය මහ වියරු විදියට හිනාවෙන ගමන් මගේ මූණට එබෙද්දි මම බයෙන් ඒ මනුස්සය දිහා බලන් ඉදියා...
" ඔෆිසර් ශාන් .....තමයි අණ දුන්නේ...උපරිම බලතල යොදාගෙන ප්‍රශ්න කරන්න කියල .....දැන් ඉතිං ඔහේව බේරගන්න නළවන්න කවුරුත් නෑ.."
" මට....එයාව....මුණ..ගැහෙන්න ඕනේ...."
" දැන් ඉතිං කාව වත් මුණ ගැහෙන්න වෙයි කියල හිතන්නෙපා හාමු මහත්තයා....මෙච්චර කල් කරපු රගපෑම් ඇති නේ.... දැන් කරපුවට විදවන්න ලෑස්ති වෙයන්....!!"
එ මනුස්සය මගේ මුව දෙපැත්ත මිරිකද්දි එයාගෙ කොපුල් පහරවල් වල වේදනාවටම මට කෙදිරිගෑවුනා....මම දන්නව මේක අමු නරකාදියක් කියල .... ඒත් හිතේ පැසවන වේදනාව එක්ක ගතින් දැනෙන වේදනාව පුස්සක් විතරයි ......
