Lovely Enemies. / Completed / ✔️

1

დილით ისევ მაღვიძარამ გამაღვიძა, დიდი სიამოვნებით გადავაგდებდი ფანჯრიდან, მაგრამ აზრი არ აქვს ამას გავაფუჭებ დედაჩემი შემცვლელს მომიტანს. საწოლიდან ვდგები აბაზანაში გავდივარ თავს ვიწესრიგებ და სამზარეულოში ჩავდივარ, მივირთმევ და სკოლისაკენ მივდივარ. თუკი სახლში მშვიდი და ბუნჩულა ბიჭი ვარ რომელიც მწერსაც კი არაფერს დაუშავებს აქ ჩემს ნახვას არ გირჩევთ. ვინც არ მინცნობთ გაგეცნობით. მე კიმ თეჰიონი ვარ 18 წლის ეს ბოლო წელია ამ წყეულ სკოლაში და შემდეგ ახალი ეტაპი იწყება ჩემთვის. ერთი სული მაქვს როდის მოვშორდები ამ ადგილს. არ იფიქროთ რომ მაბულინგებენ ან რამე ამდაგვარი, მე საკმაოდ პოპულარული ვარ. თუ დეკანის ფერმკრთალ თოვლის ფიფქს და იდიოტ ჯეონს არ ჩავთვლით მე ყველაზე პოპულარული ვარ. კლასში შევდივარ და მიუხედავად დიდი სურვილისა თვალი მაინც გამირბის ჯეონისაკენ. გაიცანით ჯეონ ჯანქუქი ჩემი ნომერ პირველი დაუძინებელი მტერი. ალბათ მკითხავთ რატომ? რა დამიშავა? ამ კითხვაზე დიდი ხნით ვეძებდი პასუხს და ბოლოს მივაკვლიე კიდეც, თქვენი არ ვიცი როგორ მიიღებთ ჩემს პასუხს მაგრამ ფაქტია, მე ის მჭირდება. ვერ ვიტან რადგან ჩემს მეხსიერებაში გაიდგა ფესვები, ვერ ვიტან რადგან ღამით მის გარეშე ვერ ვისვენებ. ამ ყველაფრის გამო კი საკუთარ თავს ვერ ვიტან რადგან მე მასზე ღამით ჩემს თითებს უმისამართოს ვასრიალებ საკუთარ სხეულზე, და ურცხვად ვკვნესი მის სახელს. ჯანდაბა ახლაც ვხედავ მას და ვგრძნობ თუ როგორ იწყებს ჩემი პატარა მეგობარი გამოღვიძებას. თუ გაინტერესებთ გეტყვით გეი არ ვარ, ორივე სქესთან თამამად შემიძლია დავკავდე სექსით, მაგრამ ერთდაერთი ბიჭი რომელზეც მიდგება ჯეონია.

ვუყურებ და ვცდილობ გავარკვიო თუ რა მოსწონთ გოგონებს მასში, ალბათ ის რომ ლამაზია, მიმზიდველი, ხშირად მამიკოს ტიპაჟი, მაგრამ როდესაც მას ვხედავ მხოლოდ საყვარელ პატარა ბაჭიად წარმოვიდგენ ბაჭიად რომელსაც ჩემს სახელს ხმამაღლა ვაკვნესებ. ჯანდაბა თეჰიონ თუ ასე გააგრძელებ შარვალი ტანზე შემოგასკდება.- ვტუქსავ საკუთარ თავს მაგრამ მაინც ვუყურებ ჯეონსა და მის შეყვარებულს კიმ ლიზას.

გოგონების უმეტესობა ჩემზე გიჟდება, მაგრამ ჯეონს უფრო მეტი აფანატებს, მე უფრო ბიჭების ყურადღებას ვიპყრობ, რაც ხანდახან მაღიზიანებს კიდეც. ვაღიარებ ოდნავ ქალური აღნაგობა მაქვს მაგრამ ჩემმა გარეგნობამ არ მოგატყუოთ. თამამად შემიძლია ვაღიარო რომ არასოდეს არ ვუყოფილვარ "დაბლა", მე ყოველთვის ვმართავ სიტუაციას. მე ვარ გადამწყვეტი ყველა სიტუაციაში.

გაკვეთილი საშინლად მომაბეზრებელია, როგორც ყოველთვის მე და ჯეონი ერთმანეთს ვეჯიბრებით. ვხედავ ლიზას მზერას და მეღიმება, ნუთუ მის თვალებში ათამაშებული ვარსკვლავები ისაა რასაც მე ვფიქრობ. თავში უამრავ გეგმას ვაწყობ და დასვენებაზე მათ ვუახლოვდები.

- ჰეიიი ლიზაა, როგორ ხარ?- ვეკითხები მას და ვამჩნევ თუ როგორ ეფაკლება ლოყები ვარდისფრად.

- თ-თეჰიონ?

- ჰოო, თეჰიონი ვარ.- ვამბობ ღიმილით.

- აქ რა ჯანდაბა გინდა კიმ.

- შენთან არ ვარ ჯეონ.- ვამბობ და თვალს ვავლებ.

- აქედან წადი შენი დანახვა არ მინდა.

- ოოო ნუთუ აი მე ხომ ვიგლიჯავ კალთებს ისე მინდა.

- კიმ.

- მოკეტე ჯეონ.- ვამბობ ღიმილით.

- ბიჭებო ან დამშვიდდით ანდა დირექტორის კაბინეტში წახვალთ.- ამბობს ლიზა ღიმილით და ჩვენსკენ მიმავალ მანდატურზე გვანიშნებს.

- დღეს წვეულებაზე მოდიხარ?- ვეკითხები ლიზას.

- რ-რა?

- წვეულებაზე იქნები თუ არა?

- არ იქნება.- ამბობს ქუქი და გაბრაზებული ლიზასთან ერთად გადის კაფეტერიიდან მათ თვალს ვავლებ და ქუქის საჯდომს თვალს ვერ ვაშორებ. ჯანდაბა ეს ბიჭი ასე რატომ მოქმედებს ჩემზე.

გაკვეთილები ისე მთავრდება ლიზას ვერ ვესაუბრები, ჯეონი გვერდიდან არ იშორებს. სახლში მოვდივარ და ჩემს მეგობარს ვესაუბრები. საწოლზე ვწევარ და ისევ იგივე საქმეს ვასრულებ, ჩემი თითებით საკუთარ ორგანოს ვეფერები წარმოვიდგენ ჩემს წინაშე შიშველ ჯეონს და ურცხვად ვკვნესი ჯეონ ჯანქუქის სახელს.

-------------------------------------------------------