Lovely Enemies. / Completed / ✔️

8

კოცნას ვწყვეტ და ტუჩებს მის ყელზე ვასრიალებ. ვხედავ თუ როგორ იკვნეტს მის ტუჩებს და მეღიმება, ნელ-ნელა ვუხსნი ღილებს პერანგზე და თითებს მის სხეულზე ვასრიალებ. მალევე თითებს ბაგეებით ვცვლი ტუჩებს ვასრიალებ მის სხეულზე და ვცდილობ თითოეული ადგილი იასამნისფერი ლაქებით გავაფერადო. ტუჩებს მკერდზე ვასრიალებ და ენით ვეხები რაზეც კვნესა სწყდება ბაგეებიდან.

- ოოო პატარავ მოგწონს...

- ჯეონ გამ...აჰჰჰ გამიშვი.

- აქედან ვერ წახვალ.

- რას მიპირებ?

- უკვე გითხარი პატარავ შენ ჩემი საუკეთესო ნაშრომი იქნები.

- რააა?

- რომ დავამთავრებთ მერე მიხვდები პატარავ.- ვამბობ და ისევ ვკოცნი ტუჩებში ხოლო თითებს მის სხეულზე ვასრიალებ.

- ქუუქი ხელები გამისხენი გთხოვ.

- რატომ?

- მე.. აჰჰ მე...

- ოოო ასე არ გამოვა პატარავ, დაგეხმარები მაგრამ უნდა მთხოვო.

- მე არ...აჰჰჰ.

- არც ახლა არ მთხოვ პატარავ.- ვამბობ და ენას ვასრიალებ მის სხეულზე თითებს შარვალში ვუცურებ და მის ორგანოზე ვატარებ.

- ჯან... დაბა აჰჰ შემეხე ჯეონ.

- რაა?

- აჰჰ ჯე...

- უკეთესად მთხოვე პატარავ.

- შემეხე მეთქი.

- ეს თხოვნა არაა პატარავ ეს ბრძანებაა. ჩენს შორის კი ბრძანებებს მე გაცემ, მოდი კიდევ ერთხელ ვცადოთ ვიცი რომ უკეთესადაც შეგიძლია თხოვნა.- ვამბობ და თითებს ვასრიალებ მის ამდგარ ორგანოზე, რაზეც კვნესის და რატომ მეჩვენება რომ თეჰიონის კვნესა უფრო სასიამოვნო მოსასმენია ვიდრე ლიზასი იყო.

- გთხოვ შემეხე ჯანქუქ.

- ვერ გავიგონე პატარავ.

- ჯან... აჰჰჰ... ჰჰმმმმ გთხოვ, გთხოვ.- ჩურჩულებს და თვალებს ხუჭავს.