ඒ සීතල කඳුමුදුනෙ අපි හිටියෙ මුණට මූණ බලාගෙන.. නික්මයෑමක් බලාපොරොත්තුවෙන්..
"මම අර දෙසට යනවා..." අපි සමුගන්න අන්තිමම තප්පරයටත් ඇවිත් තියෙද්දි මම අත දිගුකරල ඉදිරිය පෙන්නලා කියද්දි ලංචාන් ඉඳියෙ පරණ පුරුඳු සීතල බැල්මෙන්..
මම අර දෙසට යනවා..ඔහුත් සුරත දිගුකර පවසද්දි මගේ හිතේ කොණක ලාවට මෝදුවෙලා තිබුණ ඒ බලාපොරොත්තුවේ ගිනි පුංජයත් දැවී අළුවෙලා ගියා..
හදවත දෙකට පැළිලා යද්දි මම දෑස් වලින් සිනාසුනා...
"යා යුත්තෙ කොහේදැයි ඔබ තීරණය කරාද?"
සුපුරුදු සීතල බැල්මෙන් ලංචාන් විමසද්දි මම හිස දෙපසට සැළුවෙ ඔහු නොමැතිව ජීවත්වීමට මම තවම හිතලවත් නැති නිසයි.
"අප ජීවත් වන ලෝකය ඉතා විශාලයි. මම මගේ හොඳම වයින් සහ සවාරිය සමඟින් ඉබාගාතේ ගොස් එය මගේ නිවහන බවට පත් කරගනීවි."
ලංචාන්.....
මම පිටත් වෙනවා....පුංචි ඇපලෙ ඉතින් අපි යමු..
අපි නැවත හමුවෙයී ලංචාන්..මුහුද වැලි මත සේදී යන තාක් , තරු ඔබට ඉහළින් පවතිනා තාක් කල්, සත්තකින්ම අපි නැවත හමුවෙනවා ඇති..."
නැවත එකම වරක් හෝ හැරී නොබලමින් මම පුංචි ඇපලෙ සමඟින් ඔහු පසුකර ඉදිරියට පා නැඟුවා..
ඇත්තටම මට ඔහු දැනුන පරිද්දෙන් ඔහුට මා නොදැනෙන්න ඇති.. කිසිම විටක මට එකම ඉඟියක්වත් ලබා දී නැති කොට නිරන්තරයෙන් ඔහු වටේ රැදෙමින් ඔහුගේ නමම මුමුණමින් මම පමණක් ඔහු ගැන වෙනස් ලෙස හිතුවාට ඔහු කුමක් කරන්නද?
ඔහු ගුසූ වේ ජේඩ් මාණික්යයයි.. ගුසු නිකායේ නායකයායි..ඉතින් ඔහු මා වෙනුවෙන් ඕනැවටත් වඩා කාලයක් මිඩංගු කර ඇති බැවින් ඉදිරියේ ඇති වගකීම් සම්භාරය බාර ගැනීමට ඔහු ගුසූ වෙත යායුතුමැයි...