Kayıp Snape'in Kızı

Saklambaç

Selamlar. Kitabın kapağını değiştirme kararı aldım. Yeni kapak :

Kitabın konusuyla alakalı olmasını sağlamak istedim umarım sevmişsinizdir.  O iki karakter tahmin ettiğiniz üzere Rowan ve Diana. Karakterleri daha rahat hayal edebilmeniz için bir kaç resim buldum (pinterest candır)
Diana :

Rowan :

Lara :

Karakterleri bu şekilde hayal edebilirsiniz. (Bunun için sabah 7'ye kadar uyumadım. İyi okumalar <3

Babam ve abimi bırakıp çantamı alarak göl kenarına gittim. Boynuma Slytherin atkımı takmıştım. İskelede dört kişi vardı. Biri suya taş atıyordu. Bu kesin Draco'ydu. Öteki de onun kuyruğu Lara'ydı kesin. Biri onun dostu Pansy desek 4.kişi kimdi? Yaklaştıkça kim oldukları belli oldu.
Pansy : Gelmeyecek Draco. O hep meşgul.
Lara : Evet. Bunu öğretmek için çok uğraştım.
Cedric : Biraz anlayışlı olup neden Draco gibi beklemiyorsunuz?
Draco : Diana gelecek. Eminim. O gelene kadar buradayım.
Diana : O zaman hadi gidelim.
Draco sevinçle arkasına baktı. Pansy ve Lara şaşırmış görünüyordu. Cedric ise gülümsüyordu. Bana elini kaldırıp selam verdi. Aynı şekilde karşılık verdim. Draco yanıma koşup kucağıma atlarcasına sarıldı.
Diana : Ovvv! Yavaş ol! Beni düşüreceksin.
Draco : Seni özledim. Seninle vakit geçirmeyi.
Diana : Pek vakit geçirmedik ama olsun.
Draco : Geçen annem anlatmış mektupta. Bebekken benimle vakit geçirdiğin oluyormuş. Baban bir günlüğüne seni bize bırakmış.
Gülümsedim. Cedric yanımıza gelmişti. Gülerek beni kolunun altına aldı saçımı karıştırdı.
Cedric : Naber minnak?
Diana : Şuan güzel. Beş dakika sonra önüme meteor düşmezse aynı şekilde devam edecek.
Draco : Neden atkı taktın? Sana havaların ısındığını söylemiştim.
Hepsi bana bakıyordu. Lara  sebebini ortaya çıkarmak için her an boğazıma atlayabilirdi. Atkıyı biraz indirip boynumu gösterdim. Lara elini ağzına attı. Pansy de aynısını yaptı.
Diana : Çok uzun hikaye.
Draco bana yeniden sarıldı. Cedric sırtımı sıvazladı.
Diana : Hadi gidelim.

Piknik yapacağımız yere gelmiştik. Gölün diğer tarafında bir yerdi. Ortaya bir bez serdiler. Hepimiz bir kenarına geçtik. Cedric neden aramızdaydı emin değildim. Onu sevmediğim için değildi. Slytherinler ne zamandır böyle iyiydi?
Draco : Eee ne yapıyoruz?
Herkes birbirine baktı.
Diana : Saklambaç?
Pansy : Hayır!
Lara : Hayır!
Cedric : Evet!
Draco : Evet! 3'e 2 kaybettiniz. Şu ağaca son giden ebe.
Draco yerinden fırladı. Gülerek peşinden gittim ancak koşmadan önce Cedric'in konuşmasını duydum.
Cedric : Siz ikiniz Diana'ya gıcık olduğunuz için o ne derse hayır diyeceksiniz değil......
Devamını duyamadım ve duymak istemedim. İnsanların benim yüzümden kavga etmesini sevmiyordum. Benim peşimden Lara ve Cedric geldi. Pansy koşmaya gücünü bile harcamadı.
Draco : Ebesin Pansy.
Pansy : Peki. 30'a kadar. Başladım.
Lara Cedric'in koluna yapıştı.
Lara : Gel benle!
Lara Cedric'i sürükleyerek ormana doğru koştu. Draco ile bakıştık. Keyfi kaçmış gibiydi. Kolunu tuttum ve bende onu ormana doğru çektim. İyi bir yer biliyordum.

Ormanın derinliklerinde olan belki de en yaşlı ağaca gelmiştik. Ağacın bir kenarından içine girebiliyordunuz. Draco'yu içeri çektim.
Diana : Bizi bulamaz.
Draco : Biraz zor.
İçerisi dar olduğu için Draco ile yan yana yatmıştık. Draco birden elimi tuttu. Sıkarak karşılık verdim. Ona baktım. O da bana. Yanağına bir öpücük verip gülümsedim.
Diana : Biraz değişik şeyler oluyor.
Draco : Mesela?
Diana : Cedric'i kim çağırdı? Onu sevmediğim için demiyorum.
Draco : Bilmiyorum. Lara çağırdı. Çok yalvardı.
Derken Lara ve Cedric'in sesi geldi.
Lara : Burada bizi bulamaz.
Cedric : Çok derinlerdeyiz Lara. Ben alışık değilim.
Lara : Hadi ama Cedric. Korkak olma.
Cedric : Değilim Lara!
Lara : Normalde benim korkmam gerekirdi.
Cedric : Olabilirdi. Ama sen alışıksın ben değil.
Lara : Peki..... Gel oturalım.
Biraz ses geldi.
Lara : Eeee?
Cedric : Ne eee?
Lara : Bir şey demeyecek misin?
Cedric : Demem gerekli mi?
Draco fısıldadı.
Draco : Lara ne yapıyor? Eğer Cedric'e aşıksa onu parçalarım.
Diana : İnsanları kimi sevmesi için eğitemezsin Draco. Ama onun yaptığı pek hoş değil. Pansy ile ayarladı bence.
Lara : Neden birbirimizi daha iyi tanımıyoruz?
Cedric : Öyle istiyorsan...
Lara : El sıkışalım. Ben Lara Malfoy. 12 yaşındayım.
Cedric : Zaten bildiğim şeyleri bilmek yakından tanımaksa eğer.... Ben Cedric Diggory. 15 yaşındayım.
Draco : Bende Draco Lucius Malfoy. Lara Malfoy'un abisi.
Diana : Şşş!
Lara : Güzel. En sevdiğin renk?
Cedric : Kırmızı.
Lara : Sende benimkini sor!
Cedric : En sevdiğim renk kırmızı. Ya senin?
Lara : Siyah. Bayılırım....
Cedric : Örnek aldığın biri var mı?
Lara : Ah! Teyzem Bellatrix.
Cedric : Korkunç....
Lara : Ya senin?
Cedric : Newt Scamander. Onun gibi büyüzoolog olmak istemem ama onun gibi başarılı olmak isterim.
Lara : Ah şu değişik hayvanları olan adam. Pfff!
Diana : Bende abim ve babamı örnek alıyorum. İkisi iyi dövüşüyor Lara.
Draco : Ah! Ben kimseyi örnek almam örnek olurum.
Diana : Pek harika bir örneksin gerçekten.
Draco : Ah saol!
Draco beni yanağımdan suluca öptü ve çok ses çıktı. Kıkırdadık.
Cedric : Bir ses duydun mu?
Lara : Ah hayır neden?
Cedric : Hiç. Hayvan sesidir.
Lara : Hayvan mı! Aaaaa!
Cedric : Lara ne yap!....
Gürültüler geldi.
Cedric : Lara! Kucağımdan in!
Draco : Kucak mı?
Draco yerinden kalkmaya çalıştı ama durdurdum.
Cedric : Lara in!
Lara : Çok korkuyorum!
Cedric : Hani korkmuyordun? İN!
Birinin düşme sesi geldi.
Lara : Ahh! Canım acıdı ve sanırım bileğimi incittim.
Cedric : O zaman abini bulayım.
Lara : O çok iyi saklanmıştır bulamazsın!
Cedric : O zaman Diana'yı bulayım?
Lara : Ah. O ortadan kaybolma ustası bilmiyor musun?
Cedric : Offff. Ne yapacağım o zaman? Seni sürüklemem gerekli o zaman.
Lara : Ne?! Hayır. Beni sürükleyemezsin!
Cedric : Ne yapabilirim o zaman!?
Lara : Beni taşı sadece. Hastane kanadına gidelim.
Draco : Şimdi taşımayı göstericem!
Hızla Draco'nun ağzını kapattım ve işaret parmağımı dudağıma götürüp "sus" anlamında bir bakış attım.
Cedric : Evet. Gerçekten bir ses duydum!
Lara : Ne? Hayır. Ses yok.
Bu tarafa bir ayak sesi geldi. Girdiğimiz delikten Cedric'in dizi göründü ve Cedric eğilip içeri baktı. Draco ona öfkeyle bakıyordu. Bense elimi salladım.

Dönüş yolunda Pansy'i bir kayaya otururken bulmuştuk. Lara ile bayağı ilgilenmişti. -sahte hasta Lara ile- Draco Lara'yı sırtında taşıyordu. Pansy onun yanındaydı ve Cedric bizden biraz uzakta yere bakarak mutsuz şekilde yürüyordu. Draco bana "yanına git" anlamında bir bakış attı. Zaten bunu bekliyordum. Yavaşça Cedric'e yaklaştım.
Diana : Hey Cedric.
Bana baktı. Gülümsedi ve kolunu kaldırıp altına girmemi bekledi. Hızla koluna girip konuştum.
Diana : Bunlar yaşandığı için üzgünüm. Lara gerçekten tuhaf. Onda bir şeyler var ki sana böyle davrandı. Öğrenip sana söylerim.
Cedric : Umursamıyorum bile Diana. Boşversene. Lara beni seviyormuş tarzı şeyler duydum ama bunu da pek önemsemiyorum.
Gülümsedim.
Cedric : Sen diğer Slytherinlerden çok farklısın Diana. Sana bunu söylemeyi çok istiyordum ancak vakit bulamamıştım. Gerçekten onlara oranla farklı ve naziksin. Slytherinde olmana şaşırıyorum bazen. Tam bir Hufflepuff gibisin.
Diana : Hufflepuff olmayı isterdim gerçekten. İçimde Slytherinden sonra bir Hufflepuff ruhu yatıyor gibi hissediyorum. Sence o şapka bana Slytherin demese Hufflepuff der miydi?
Cedric : Bence derdi. Dumbledore'a bir sorsak şapkayı bir daha takmana izin verir mi?
Diana : Bilmem. Bu akşam onunla konuşmaya gideceğim. O zaman sorarım.
Güldük. Cedric ile Newt Scamander hakkında da konuşmak istiyordum.
Diana : Örnek aldığın kişi. Newt Scamander. Onu biliyorum. Hatta bende kitabı var. İstersen verebilirim.
Cedric : Olur. Okumak isterim.
Diana : Lara acaba Promfrey'e ne diyecek?
Cedric : Bilmiyorum. Ama ayağı sarılı ne kadar gezer onu ben belirlerim aslında ama neyse...
Kahkaha attık. Cedric gerçekten çok iyi bir insandı. Abimden sonra bana en çok abi gibi gelen kişiydi...