"အား.... ကိုကို.... မရပ်နဲ့''ဒိုးရဲ့အသံလေးဟာ အခန်းထဲမှာလွင့်ပျံ့နေတယ်။ လင်းရိပ်က သူ့အောက်မှာအော်ညည်းနေတဲ့ ဒိုးကိုကြည့်ပြီး စိတ်တွေထိန်းမရတော့။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းတိုးဝင်လိုက်မိတယ်။ အသားချင်းရိုက်ခတ်သံတွေက ကျယ်လောင်စွာထွက်လာတယ်။
ဒိုးက လင်းရိပ်လည်ပင်းကိုဆွဲဖက်ကာ သူနဲ့ပိုပြီးနီးကပ်စေတယ်။ ဒိုးရဲ့ အငမ်းမရတဲ့အနမ်းတွေ လင်းရိပ်နှုတ်ခမ်းတွေဆီကိုရောက်လာတယ်။ ပူလောင်ပြင်းပြပြီး အရမ်းကိုတောင့်တမိတဲ့ ဒိုးအနမ်းပြင်းပြင်းတွေ။
အမြဲတမ်းနူးညံ့ဖြူစင်စွာရှိတတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ်ကကိစ္စတွေကို လွတ်လပ်စွာထုတ်ဖော်တာမျိုးမလုပ်တတ်တဲ့သူဆိုတော့လေ.... ဒိုးရဲ့ဒီလိုပုံစံက လင်းရိပ်ကိုအကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ကျရှုံးစေပါတယ်။ ဘယ်လောက်ပဲ ထိတွေ့မှုများခဲ့ပါစေ.... ဒိုးက အော်ညည်းရင်တောင်အသံတိုးတိုးလေး... လေသံသဲ့သဲ့လေးရယ်။ ပွင့်လင်းစွာတောင်းဆိုတာ ပြောဆိုတာမျိုးဘယ်သောအခါမှ မလုပ်တတ်။ လင်းရိပ်ဘက်က ထိန်းမရနိုင်စွာပြောခဲ့မိရင်လဲ ဒိုးကရှက်လို့မျိုးမဆုံး။ ဒါကြောင့် ဒိုးဆီက ရတောင့်ရခဲတောင်းဆိုသံတွေကို ကြားချင်တာမို့ လှုပ်ရှားနေရင်း ရပ်လိုက်ပြန်တယ်။"ကိုကိုရယ်.... အာ့.... မရ...မရ.... အဟင့်.... လုပ်ပေးပါ''
"ဘာလုပ်စေချင်တာလဲ... ဟင်.... ကိုကို့အသည်းပေါက်က''
"ခုဏ... ကိုကို... လုပ်နေတာပဲကို.... အဲ့လိုမစနဲ့... ဒိုး...ဒိုး...အား...သေတော့မယ်...လုပ်ပါ...ကိုကို...မရပ်ပါနဲ့''
"ဒိုး...ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်ပေးမယ်ကွာ....ပြော.... ဘာလုပ်ရမှာလဲ''
"အာ့.... ကိုကို....သက်သက်....ဒိုးကို.... စနေတာ...သိတယ်....အင့်...ဟင်းးးး''
မချိမဆန့်ညီးညူသံလေးနဲ့ ဒိုးက သူ့အရာလေးကိုသူ့လက်နဲ့ပွတ်ဆွဲနေတော့တယ်။ ဒါကလဲလေ ပြောပြရင်ယုံမှာမဟုတ်ဘူး... ဒိုးကသူ့အရာကိုသူ့လက်နဲ့ စိတ်ဖြေတာမျိုးမလုပ်တတ်။ သင်ပေးလဲ ထွက်ပြေးနေတာ။ လင်းရိပ်ထိကိုင်လိုက်မိရင်လဲ ရှက်နေတတ်သေးတာ။ အခု... ဒိုး မရတော့ဘူး။
YOU ARE READING
သူသတိရတိုင်းဖတ်ဖို့
Randomတစ်ခါတစ်လေ သူတို့ကိုသိပ်သတိရတယ် အလွမ်းပြေရုံလေးပါပဲ ကိုယ့်ဘဝကို ထာဝရစိုးပိုင်သူများ..... ချစ်ရပါတယ်။