Chapter (10.2) မင္းရဲ႕ကိုယ္ပိုင္fanficကိုေရးျပီး မင္းအပိုင္ဒယ္ဒီျဖစ္ခိုင္းလိုက္

9.2K 1.3K 26
                                    

Zawgyi

ရွန္ခ်င္းရႈ သူ႕ရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဇာတ္အိမ္တစ္ခုကိုလွ်င္ျမန္စြာတည္ေဆာက္လိုက္ျပီး ကီးဘုတ္ေပၚလက္တင္ကာ တေတာက္ေတာက္ျမည္ေအာင္ရိုက္ေတာ့တယ္:

[ ေမွာင္မည္းေနတဲ့ညတစ္ညမွာ ေႏြးေထြးတဲ့အဝါေရာင္မီးေလးက ဟိုတယ္တစ္ခုရဲ႕အခန္းထဲမွာထြန္းလင္းေနခဲ့တယ္။ ထိုအခန္းထဲမွ ခုတင္ေပၚမွာေတာ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္လဲွေလ်ာင္းေနခဲ့ျပီး စံုလံုးမိွတ္ထားတဲ့မ်က္လံုးေတြကေတာ့ မ်က္ေမွာင္တင္းတင္းၾကံဳ႕ထားေလရဲ႕ ။ သူ႕ရဲ႕ျဖဴေဖြးေခ်ာမြတ္ေနတဲ့ မ်က္နွာေလးက ရွက္ေသြးျဖာေနခဲ့သလို နီရဲေနတဲ့နႈတ္ခမ္းေတြကေတာ့ မသိလိုက္ခင္အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ ေသြးေတြစိမ့္ထြက္လာေတာ့မေယာင္ပဲ။ သူ႕ရဲ႕နႈတ္ခမ္းေတြကို အနည္းငယ္ဖြင့္ဟလိုက္မိေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူ႕ကိုျမိဳခ်လုမတတ္ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းနမ္းရိႈက္ျပီးေပြ႕ဖက္လာတယ္။

ထိုေကာင္ေလးက မ်က္လံုးေတြကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ သူ႕ေရွ႕ကလူကိုေတာ့မျမင္နိုင္ဘူး။ သူ႕ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကေဝဝါးေနျပီး ရွင္းလင္းစြာမျမင္နိုင္တဲ့အတြက္ တစ္ဖက္လူကိုေမးဖို႔စဥ္းစားလိုက္ေပမယ့္ တစ္ဖက္လူကိုက္ခဲလာတာကိုပဲခံလိုက္ရတယ္။

"အာရံုစိုက္ေလ " ထိုအမ်ိဳးသားက တီးတိုးေျပာလာတယ္]

ရွန္ခ်င္းရႈရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ရွင္းလင္းေတာက္ပေနျပီးမ်က္နွာေပၚမွာလည္းစိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြျပည့္နွက္ေနတယ္။ သူ႕ရဲ႕စာကို နတ္ဆိုးေတြရဲ႕ပထမအၾကိမ္တိုက္ပြဲမစခင္အခ်ိန္ထိ စာလံုးေရ3000ေလာက္ေရးျပီးအဆံုးသတ္လိုက္တယ္။

[ ေနာက္ေန႔မနက္မွာေတာ့ : ဆုခ်င္းတစ္ေယာက္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးနာက်င္မႈအျပည့္နွင့္နိုးလာခဲ့တယ္။ နာက်င္ေနတဲ့ခါးကိုလက္နဲ႔ဖိကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ သူ႕ရဲ႕ေဘးနားမွာတစ္စံုတစ္ေယာက္အိပ္ေနတာကိုျမင္လိုက္ရတယ္။ ထိုသူရဲ႕မ်က္နွာကိုရွင္းလင္းစြာမျမင္ရေသးေပမယ့္ ေက်ာျပင္ေပၚမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုတ္ျခစ္ထားပံုရတဲ့ အစင္းရာေတြအမ်ားၾကီးကိုေတာ့ ျမင္လိုက္နိုင္တယ္။

အရံဇာတ်ကောင်လေးက ငါးဆားနူလေးဖြစ်ချင်ရုံပါ (Myanmar Translation)Where stories live. Discover now